In Nederland horen we vaak over de Palestijnse Autoriteit, de overheidsorganisatie die de Palestijnse gebieden in Gaza en de Westbank bestuurt. De werkelijkheid blijkt echter complexer want eigenlijk zijn er twee Palestijnse Autoriteiten. In Gaza is Hamas aan de macht en deze trekt zich niets aan van de Palestijnse Autoriteit in Ramallah op de Westbank. Daar is Fatah – de politieke tak van de PLO – de baas, met president Mahmoud Abbas als voorman. Maar de bestuurlijke structuur blijkt nog een tikkeltje ingewikkelder want Abbas’ termijn is allang afgelopen.
Tot de verkiezingen van 2006 had Fatah de meerderheid in het Palestijnse parlement, maar moest toen stuivertje wisselen met Hamas. Feitelijk functioneert het parlement niet meer en worden de Palestijnse gebieden op de Westbank nu per decreet door Abbas bestuurd. De journalisten die met het CIDI door Israël reizen gaan in Ramallah op bezoek bij een van de gewezen volksvertegenwoordigers van Hamas, waarvan niet duidelijk is wat zijn status nu precies is. Formeel zit hij in een parlement wat nooit bijeenkomt. Wat hij momenteel wel doet, is duister.
We komen aan bij een appartementencomplex en gaan de trap op. Niets aan de buitenkant van dit pand maakt duidelijk dat hier een kantoor van Hamas is gevestigd. Waarschijnlijk wist het CIDI dit zelf ook niet, want de Hamas-parlementariër is voor ons geregeld door een fixer van Palestijnse komaf. We nemen plaats in een woonkamer-achtig hok waar stoelen in een kring staan opgesteld. Bij de hoge temperaturen van vandaag plakken we allemaal direct aan het nep-leer vast. Qua uitstraling roept deze kamer associaties op met India en Pakistan.
We waren in afwachting van Hamas. #HipPalestina pic.twitter.com/5zxiU3OL1A
— Chris is erbij (@ChrisIsErbij) 5 juli 2017
Op een grote tafel staan wat Palestijnse vlaggetjes, een mand met snoepjes, water en koffie. Aan het hoofd van deze kring staat een plomp houten bureau met een enorme bureaustoel. Er hangt een schilderij van de Rotskoepel in Jeruzalem. Er liggen een muis, een toetsenbord en een doos tissues. De airco blaast zachtjes wat lucht het bedompte hok in. Abduljaber M. Fuqahaa neemt plaats, maar niet voordat hij ons allen zijn visitekaartje heeft gegeven. Hij vraagt of we koffie hebben gehad. Engels spreekt hij nauwelijks, dus de fixer doet dienst als tolk.
Abduljaber begint een verhaal dat hij ooit werd gearresteerd door het Israëlische leger omdat hij in Iran was geweest. Hij heeft met tussenpozen 88 maanden in de Israëlische gevangenis doorgebracht. In 2006 werden de verkiezingen gewonnen door Hamas met tweederde van de stemmen. De uitslag werd niet geaccepteerd. Dat komt volgens Abduljaber omdat Fatah heeft gecollaboreerd met andere wereldmachten om de verkiezingen in hun voordeel bij te buigen. De CIA en de Mossad hebben hier ook een bijdrage aan geleverd.
De Hamas-man van dichtbij. #HipPalestina pic.twitter.com/GBbAqWBUfb
— Chris is erbij (@ChrisIsErbij) 5 juli 2017
De PLO en Fatah hebben met de Israëli’s onderhandeld en hebben Israël erkend, zegt Abduljaber. Israël erkent echter de rechten van de Palestijnen niet en dus is Hamas tegen al dit overleg. Israël moet eerst maar eens erkennen dat Palestijnen over zichzelf mogen beslissen. De bezetting van de Palestijnse gebieden moet stoppen, de grenzen van 1967 moeten worden hersteld en Israël moet zich verantwoordelijk gaan voelen voor de Palestijnse vluchtelingen. Daarna gaat Hamas weer nadenken wat ze van Israël vindt.
Hamas is voor de rechten van iedereen, stelt Abduljaber. Hamas is voor vrijheid van meningsuiting, streeft naar goede relaties met andere landen en wil geen oorlog. In Gaza hebben oorlogen immers al veel lijden opgeleverd. Wel vecht Hamas als ze wordt aangevallen en beschermt ze haar mensen. Hamas praat liever dan ze vecht. Hamas doet ook graag weer mee aan de verkiezingen, maar die zullen er niet komen zolang Fatah, Israël en de VS denken dat islamitische partijen winnen. Pas als Hamas zeker verliest, zullen er weer verkiezingen komen, daar is Abduljaber van overtuigd.
Een deelnemer wil weten wat Jabuljaber vindt van ISIS. Er zijn volgens hem aanwijzingen dat ISIS is gecreëerd door Israël en de VS. Er komt door ISIS meer conflict tussen moslims en dat is in het belang van Israël en Amerika. De Joodse Staat wil vooral verdeeldheid zaaien want dan kan ze de Palestijnse gebieden blijven bezetten. Hamas lijkt helemaal niet op ISIS want Hamas gelooft in de democratie. Hamas vecht niet tegen Joden omdat ze Joden zijn, maar omdat ze Zionisten zijn die hun land bezet houden. Ondertussen krijgen we koffie en snoepjes.
Hamas-snoepje. #HipPalestina pic.twitter.com/5z6alkp07L
— Chris is erbij (@ChrisIsErbij) 5 juli 2017
De journalistenreis van het CIDI wordt hevig bekritiseerd omdat deze niet neutraal zou zijn. Het CIDI is immers voor de staat Israël en dus is de vraag of een reis met zo’n organisatie niet per definitie eenzijdig is. Vanmiddag blijkt dat helemaal anders te liggen. Het CIDI ontkomt er niet aan de journalisten kennis te laten maken met het anti-Israëlische perspectief van Hamas. Als we dit soort gesprekken niet zouden hebben, zou de reis zo partijdig zijn dat niemand meewil. En dus gaan we ondanks de frisse tegenzin van het CIDI met de tegenpartij in gesprek.
De ironie is dat juist het gesprek met de tegenpartij steun voor het standpunt van het CIDI oplevert. Zo zegt Abduljaber dat hij niet eens een bijeenkomst als deze mag houden, want dat kan hem op een gevangenisstraf komen te staan. We weten bij dit soort uitspraken de details niet. Misschien heeft Abduljaber een punt, misschien ook niet. Maar omdat hij tevens dingen zegt als dat Hamas voor de vrije meningsuiting is, gelooft in de dialoog (herinnert u zich deze nog?) en dat ISIS een Israëlische uitvinding is, is het moeilijk hem echt serieus te nemen.
We zitten na dit gesprek alleen maar steviger in het kamp van Israël.
Chris Aalberts ging begin juli met het CIDI naar Israël en de Westbank. Deze reis werd grotendeels betaald door het CIDI. U heeft kritiek op deze reis? Die is bij uw verslaggever al bekend. De hele serie vindt u hier.
