Volgens politicoloog en voormalige Nederbelg Cas Mudde bestaat de Nederlandse cultuur niet en heeft die nooit bestaan (de Volkskrant, 25 juli). Dat schrijft hij in een reactie op een column van Nederbelg Derk Jan Eppink (de Volkskrant, 19 juli), die daarin Douglas Murray met zijn meesterwerk The Strange Death of Europe prijst. Essentie: als gevolg van de massale influx van met name islamitische asielzoekers en migranten en de levensmoeë politiek-culturele elites gaat West-Europa richting ‘voltooid leven’.
Hun stukken laten de heersende apocalyptische scheiding der geesten zien: enerzijds de ivoren toren-academicus Mudde die blind is voor de praktijk in het veld, en anderzijds de veelzijdige analist Eppink die wél oog heeft voor de weerbarstige realiteit. Zo komt Eppink met cijfers van het enorme aantal verkrachtingen in Zweden. Ook haalt hij een prognose aan van de enorme bevolkingsgroei in Afrika tegen 2050, die hij combineert met de intentie om naar het Westen te migreren. Mudde komt met een analyse van wat hij ‘populisme’ en ‘rechts-populistische partijen’ noemt. Hij goochelt met termen als ‘xenofoob nationalisme’, ‘islamofobe denkers’, ‘neoconservatief’, ‘westerse racisten’, ‘radicaal-rechtse adviseurs’, ‘alt-rightkringen’. Als zelfverklaarde gewezen ‘liberale skinhead’ is Mudde een kei in het indelen in hokjes en het kleven van etiketten.
Mudde verwijt Eppink ‘wat met cijfers te goochelen’, maar zelf noemt hij slechts één cijfer: ‘(…) een werkelijke massa-immigratie van Afrikanen hoeft geen probleem te zijn voor West-Europa, mits de landen zich hierop voorbereiden. Duitsland laat dat zien met de bijna een miljoen vluchtelingen die het in de afgelopen twee jaar heeft opgenomen.’ Wat betekent die ‘mits de landen zich hierop voorbereiden’ in de praktijk? Dat tijdens oudjaar alle Duitse steden belegerde burchten worden om massa-aanrandingen en -berovingen te voorkomen? Uit een rapport van de federale politie in Duitsland blijkt dat migranten in de eerste zes maanden van 2016 142.500 criminele feiten pleegden (alleen de gevallen waarbij de dader kon worden opgepakt), een toename met 40% ten opzichte van 2015. Een Duitse toprechter slaakt een noodkreet: het systeem zal in elkaar storten doordat massaal veel asielzoekers beslissingen aanvechten.
Het aantal asielzoekers dat een uitkering nodig heeft, werd in september 2015 door het Duitse federale arbeidsbureau ingeschat op 90 procent. Recente cijfers van het landelijk agentschap voor arbeid in Duitsland laten zien dat ondanks de bloeiende economie steeds meer kinderen en jongeren in armoede leven (volgens datzelfde agentschap is dat onder andere door de komst van asielzoekers). Wiskundige en antropoloog Dr. Jan van de Beek concludeerde na uitgebreide berekeningen dat de ‘massa-immigratie moet worden gestopt om de verzorgingsstaat betaalbaar te houden’. Van de Beek: ‘Uit mijn onderzoek blijkt dat niet-westerse asielzoekers heel vaak in de bijstand zitten en economisch nauwelijks bijdragen. Mijn stelling is: de verzorgingsstaat wordt door de massa-immigratie onhoudbaar. (…) Gebeurt er niets structureels, dan stort de verzorgingsstaat onherroepelijk in.’ Kan Mudde aantonen dat Van de Beeks berekeningen niet kloppen?
Ook op cultureel vlak komt Mudde met vage politiek correcte praatjes: ‘Onderzoek in verschillende West-Europese landen toont aan dat, al zijn er problemen met specifieke minderheden, de overgrote meerderheid van de immigranten en hun afstammelingen min of meer goed geïntegreerd is.’ Dat er geen noemenswaardige problemen zijn met Chinezen, ongelovige Iraniërs, hindoes, boeddhisten en Brazilianen, weet iedereen. Maar Prof. Dr. Ruud Koopmans concludeerde na onderzoek dat islamitisch fundamentalisme in West-Europa wijdverspreid is. Recente onderzoeken met dat soort zorgwekkende resultaten zijn legio: 73% van de Turken in Duitsland vindt dat boeken en films die beledigend zijn voor religie moeten worden verboden (2016, PDF). De islamisering van Duitsland is volop bezig.
Heeft Mudde dan niets geleerd van de eerdere migratiestromen vanuit moslimlanden naar West-Europa? Is hij niet op de hoogte van de wijken in West-Europese steden zoals Malmö, Stockholm, Blackburn, Berlijn, Keulen, Den Haag, Brussel, Londen en Parijs waar een ‘gangsterislam’ (Timon Dias) de toon zet? Waar sharia-principes hun intrede doen en de politie zich niet of alleen in groep en zwaarbewapend durft te vertonen? Wanneer journalisten zich undercover in ‘gematigde’ moskeeën begeven, blijkt er vaak islamitische haat jegens vrouwen, homoseksuelen en niet-moslims te worden gepredikt. In België worden tienduizenden moslimjongeren angst aangejaagd door imams en islamleraren. Het zogenaamde ‘salafisme’ (de zuivere islamitische leer) is in opmars en de jihad-dreiging houdt onverminderd aan.
De voorbeelden waaruit blijkt dat de islam hier niet thuishoort en dat, uitzonderingen daargelaten, al te veel moslims niet integreren, zijn legio. Een Duitse politieagente met Griekse wortels schrijft een ontluisterend boek en slaat alarm over het toenemende geweld door jonge moslimmannen. Cas Mudde tweet daarover: ‘Oh kijk, Duitsland heeft ook een Hirshi (sic) Ali, “exotische vrouw” die vooroordelen mag uiten op basis van “expertise”’. Wat denk Mudde wanneer hij dankzij de ‘expertise’ van de moedige ‘exotische vrouwen’ Nadia Remadna en Aziza Sayah verneemt dat er in Frankrijk anno 2017 moslimwijken zijn waar de openbare ruimte wordt gedomineerd door moslimmannen en er geen vrouw meer te zien is (tenzij zwaar gesluierd en onder begeleiding van een moslimman)? Als Mudde een serieuze, duurzame oplossing heeft om dat soort wijken weer westers en vrij te maken, mag hij ze met de wereld delen. Zo niet dan moet hij toegeven dat West-Europa in heel wat gebieden reeds zelfmoord heeft gepleegd.
Om zulke islamiserende wijken niet te laten groeien en niet in aantal te doen toenemen, moet de oikofobe cocktail van massa-immigratie vanuit moslimlanden en islamgepamper worden gestopt. Het tegendeel gebeurt echter: in de asielzoekerscentra van vandaag bevinden zich de Molenbeken van morgen. Heeft Cas Mudde geen weet van de clangevechten in asielcentra; van de niet-islamitische minderheden en andersgeaarden die er worden geïntimideerd, bedreigd, weggepest; van de vrouwen die worden verkracht en geprostitueerd? Gelooft Mudde echt, net zoals de Belgische staatssecretaris asiel en migratie Theo Francken, dat het gros van die islamitische asielzoekers en migranten 1400 jaar islam achter zich zullen laten door wat cursusjes à la ‘Omgaan met vrouwen’? Luister wat een ervaringsdeskundige uit Noorwegen daarover te zeggen heeft: ‘As soon as they get their residency, they say goodbye to what they were taught.’
Dat de Nederlandse cultuur op bepaalde punten is veranderd en verandert, is geen argument om, wat Cas Mudde doet, te besluiten dat de Nederlandse cultuur niet bestaat. Sterker nog: het potentieel om binnen bepaalde marges op bepaalde punten te veranderen, is een essentieel onderdeel van de Nederlandse cultuur. Andere culturen bezitten dat potentieel minder of nauwelijks, denk maar aan de Arabische zogenaamde ‘lente’ waar vele dwazen een enorme drang naar (westerse) vrijheid in zagen. Mogelijke veranderingen en diverse schakeringen nemen niet weg dat culturen wel degelijk een essentie bezitten. Hoe die te ontdekken? Neem de wagen, Cas Mudde (of beter: de fiets!), en rij de Nederlandse grens over in een richting naar keuze. Hoe verder weg u rijdt, hoe beter u begrijpt wat de Nederlandse cultuur is.
Met zijn postmodern cultuurontkennend discours heeft Cas Mudde alleszins laten zien dat de Nederlandse cultuur, net als andere culturen in het Westen, helaas de potentie heeft om zichzelf op te heffen. In die zin is Muddes reactie op Derk Jan Eppink een bewijs van Eppinks gelijk.
