Na de aanslag in Hamburg stijgt de onrust In Duitsland. Net als bij de aanslagen in Berlijn, Amsbach en Würzburg blijkt het te gaan om een afgewezen vluchteling en wéér was de veiligheidsdienst van tevoren gewaarschuwd. Zelfs de moslimraad eist nu dat er wordt ingegrepen in het vluchtelingenbeleid.
De 26-jarige Ahmed A, die afgelopen vrijdagmiddag in de Hamburgse wijk Barmbek in supermarkt Edeka de 50 jarige ingenieur Matthias P. doodstak en zeven andere klanten verwondde, woonde in Kiwittsmoor. Volgens de Hamburger Morgenpost een troosteloos, gestapeld container-dorp met wooneenheden van elk dertien vierkante meter met drie bedden boven elkaar. Neergezet in 2015 voor zo’n 600 asielzoekers, in het kader van de Merkel-vluchtelingen-actie ‘Wir Schaffen dass‘.
Studierendenwerk Hamburg (er wonen ook studenten in het containerdorp) vindt het onderkomen overigens zo slecht nog niet. In 25 minuten ben je in de stad en je betaalt (als student) slechts 233 tot 311 euro per maand. Ahmed, die gratis woonde, had overigens een eigen kamer en hoefde zijn ‘container’ (met wc en badkamer) dus niet met anderen te delen. De 400 euro die hij maandelijks voor zijn onderhoud ontving van de Duitse overheid, gingen op aan alcohol en drugs, aldus zijn medebewoners van Kiwittsmoor, die hem als een ‘feestbeest’ bestempelen.
Ahmed A. , een Palestijn uit Gaza, zwierf al jaren door Europa. Zijn familie, die het allemaal ‘zeer spijt’, zegt niet beter te weten dan dat Ahmed bezig was met een ‘tandartsenstudie’ en binnenkort afgestudeerd en wel hoopte terug te keren naar Gaza.
In 2009, hij is dan 18 jaar, duikt Ahmed A. voor het eerst op in Noorwegen. Maar daar maakt zijn vluchtverhaal kennelijk weinig indruk en dus gaat de reis verder naar Zweden. Als hij ook daar is uitgeprocedeerd reist hij naar Spanje om vervolgens opnieuw in Noorwegen aan te kloppen. Zes jaar later, in maart 2015, probeert hij het in Duitsland, waar hij in Dortmund asiel aanvraagt. Vanuit Dortmund wordt hij in Hamburg geplaatst. Noorwegen, aldus zijn advocaat, “geeft weinig uitzicht op een verblijfsvergunning”. Eind 2016 blijkt dat ook Duitsland hem niet als vluchteling ziet. Hij wordt bestempeld als ‘ausereiseplichtig‘ en moet het land uit. Maar zoals met zoveel vluchtelingen zou het zover niet komen.
Eind augustus 2016 waarschuwt een bekende van Ahmed de autoriteiten voor diens plotselinge inkeer. Het voorheen feestbeest laat de alcohol staan en verdiept zich in de Koran. Heeft hij genoeg van het zwervend bestaan in Europa? In elk geval verkiest hij liever een martelaarsdood, dan dat hij teruggaat naar Gaza.
De waarschuwing heeft slechts als consequentie dat Ahmed bij de veiligheidsdienst wordt geregistreerd als ‘islamist’. Niemand die poolshoogte gaat nemen. En dus wordt de ISIS-vlag in zijn kamer pas na de aanslag gevonden.
‘De helden van Barmbek’ zijn inmiddels geëerd. Een groepje van zeven mannen wisten met behulp van stoelen de met een mes rondzwaaiende Ahmed A. tegen de grond te werken en in bedwang te houden tot de politie kwam (overigens waren het louter buitenlanders die hem overmeesterden). En de Edeka supermarkt aan de Fuhlsbüttler Strasse is inmiddels weer geopend, zij het met een iets gewijzigd assortiment. Alle messen zijn uit het assortiment verwijderd. Ahmed had één van die messen gepakt, uit de verpakking gehaald en daarmee op de klanten ingestoken.
Maar in Duitsland is men nog lang niet over de schok heen. Want hoe is het mogelijk, zo vragen veel Duitsers zich af, dat iemand uit een veilig land asiel in Duitsland kan aanvragen, terwijl die asiel-aanvraag in Spanje, Noorwegen en Zweden eerder al is afgewezen? En waarom is Ahmed A. niet het land uitgezet? Omdat, en dat is de grote schok, bijna niemand wordt uitgezet. Volgens de Duitse overheid zijn er op dit moment 215.000 ‘Ausreiseplichtigen‘, waarvan maar liefst 165.000 mensen officieel worden ‘geduld‘. In 22% van de gevallen gaat het om ‘ontbrekende papieren’.
Ook Ahmed A. zou het aan papieren hebben ontbroken. Bij zijn aankomst in 2015 in Duitsland (tijdens de grote asielstroom die zomer) heeft hij slechts een geboortebewijs overhandigd, en dat is juridisch niet voldoende om hem naar Gaza uit te wijzen. De Tunesiër Anis Amri, de aanslagpleger op de Kerstmarkt in Berlijn (twaalf doden) had eveneens zogenaamd geen papieren, en kon daardoor niet worden uitgewezen. Ook hij zwierf al jaren door Europa en ook voor hem zijn de autoriteiten gewaarschuwd. In Amsbach en Würzburg was het niet anders.
Talloos zijn de juridische barrières om mensen uit te zetten. Zo is het in Duitsland verboden om iemand vast te nemen tot de uitzetting en mag de politie ook geen gebruik maken van bijvoorbeeld het afluisteren van iemands mobiele telefoon om te achterhalen waar hij vandaan komt. Zelfs misdaden zijn geen reden, met als gevolg dat jonge kansloze asielzoekers uit Noord-Afrika rovend en zich misdragend door Duitsland trekken, wel wetend dat de politie toch niets kan doen. Maar ook politiek is er de nodige tegenstand. Zo zien de Grünen het liefst dat landen als Marokko of Algerije als ‘onveilig’ worden bestempeld en dat ‘armoede’ tot reden voor asiel wordt erkend. Ook de Linke bepleit een ‘Abschiebestopp‘ voor zogenaamde Armutsflüchtlinge.
De voorzitter van de Centrale Moslimraad, Aiman Mazyek, heeft de Duitse regering naar aanleiding van de steekpartij in Hamburg opgeroepen om eindelijk werk te maken van het uitzetten van afgewezen vluchtelingen. “Zolang er niets wordt gedaan moeten we niet verbaasd zijn dat de AfD (Alternative für Deutschland) in deelstaten worden gekozen en straks ook wellicht in de Bundestag.”
