Linksliberale en sociaaldemocratische antifascisten en wereldverbeteraars aller landen – steeds paraat om waar dan ook een ‘ludiek protest’ te organiseren – zijn klaarblijkelijk blind. Ze zouden nog geen fascist herkennen mocht er een voor hun neus staan. Integendeel, ‘waar de mond van vol is loopt het hart van over’ en het gretig rondschreeuwen van ‘fascist!’ naar iedereen die er een andere mening op nahoudt zegt dan ook veel meer over de linksliberale en sociaaldemocratische antifa’s dan over gelijk wie anders.
Een schoolvoorbeeld van antifascisten-die-heimelijk-fascisten-zijn, zijn de talloze kwistenbiebels die in de Verenigde Staten van Amerika als makke schapen ene Linda Sarsour volgen.
Mevrouw Sarsour is het prototype van de moslima-die-de-truken-van-de-foor-kent. Als een volleerd professioneel social justice warrior imiteert la Sarsour datgene wat ze gedurende haar leven gehoord en gezien heeft rondom haar. Levend in een niet-moslimland – maar in haar hart voor altijd een echte moslim – heeft ze zich de terminologie eigen gemaakt die haar het cultureel kapitaal bezorgt waarmee ze salonfähig kon worden in sociaaldemocratische kringen. In die kringen is zéggen dat je een feminist bent belangrijker dan er ook daadwerkelijk een zíjn. Het staat in die kringen bovendien erg trendy om ‘een kleurtje’ te hebben. En enige exotische klederdracht vormt, zeker indien afgewerkt met zo’n prachtig hoofddoekje, het toppunt van linksliberale sociaaldemocratie. Enfin, de Sarsour-lady has got it all.
Als lid van de Arab-American Association (ASA) wordt het vleesgeworden antoniem ‘Sarsour-feminist’ graag uitgenodigd door organisaties waarvan de leden vinden dat de meridiaan van Greenwich door hun derrière heen loopt. Tijdens een lezing die ze gaf voor de American Civil Liberties Union (ACLU) in 2016 legde la Sarsour getuigenis af van haar westers-zijn, althans wat betreft haar slick taalgebruik. Ze bewijst in al haar toespraken – en dus ook in de lecture die ze voor de ACLU-leden gaf – hoe goed beslagen in de nietszeggende policor-praat ze is. Zoals het een volleerde klantenwerver van simpele en beïnvloedbare zieltjes betaamt hield ze de ACLU-stumperds voor dat ‘haar organisatie’ er is “for everyone, grounded in love and compassion and creating safe spaces for people who don’t feel safe otherwise.”
Vervolgens somde Her Inclusiveness alle doelgroepen op die zich onder de banier van haar o zo ruimdenkende organisatie mogen scharen: LGBTQI’s, blacks, refugees’ en tutti quanti. Dat de sluit-je-bij-ons-aan-en-je-leven-loopt-op-rails-retoriek nogal sektarisch aandoet berust louter op toeval.
Sarsour of Arabia is naar school geweest. En indien niet, dan heeft ze in ieder geval haar bedekte oren te luisteren gelegd bij het meer goedgelovige en zelfvoldane deel van de bevolking. Dat deel dat zichzelf als linksliberaal en sociaaldemocratisch beschouwt. In dezelfde toespraak aan de ACLU maakte Sarsour zich vrolijk over het feit dat ze zag hoe de jongste generatie opkomt, een “generation immediately understanding intersectionality”. Ik ga u niet amuseren met een uiteenzetting over ‘intersectionaliteit’. Klikt u een willekeurige website rond ‘diversiteit’ aan en u zult ongetwijfeld verlicht worden met allerhande termen. ‘Intersectionaliteit’ is daar één van.
Wat je natuurlijk wel hebt indien je niet werkelijk gelooft in wat je zegt en dus een hypocriet bent, is dat je niet eens doorhebt dat je je soms zaken laat ontvallen die erop wijzen dat wat je zegt niet overeenstemt met wat je denkt. Beschouw het als een natuurwet. Omdat la Sarsour naast professioneel sociaal rechtvaardigheidsstrijdster ook professioneel hypocriet is, kan het niet anders of ook zij ontsnapt niet aan die eeuwige natuurwet. Met de regelmaat van de klok flapt de islamitische Bouddica van de vrouwenrechten er zaken uit die op zijn minst doen vermoeden dat Hare Feministigheid niet verlegen zit om een leugentje om bestwil.
Mevrouw de mensenrechtenstrijdster vindt “bepaalde onderdelen van het Sharia-recht” nog zo slecht niet. Het Sharia-recht, gekend voor haar tijdloze en meedogenloze inhoudelijke schoonheid, zou volgens de voorvechtster-van-een-nieuwe-wereld een toegevoegde waarde kunnen vormen bij het in westerse landen bestaande recht. Stok-en zweepslagen, homo’s doden, afvalligen uitroeien: moet allemaal bespreekbaar zijn. Dat sharia en fascisme zowat synoniemen zijn mag slechts een detail heten.
Mevrouw de hoofdbedekte-zeloot-die-Sarsour-heet heeft zich ook laten ontvallen dat ze een zekere Ayaan Hirsi Ali “van haar vagina zou willen beroven”. Hirsi Ali durft het namelijk aan om vraagtekens te zetten bij de in grote delen van de moslimwereld bestaande traditie van het ‘vrouwen besnijden’. Weet Hirsi Ali dan niet dat ze zich beter zou verdiepen in ‘intersectionaliteit’?
Waar Sarsour op doelt wanneer ze stelt dat de allerjongsten “intersectionaliteit onmiddellijk zullen begrijpen”, is dat de jongste generaties dusdanig gebrainwashed zullen zijn dat ze kritiek op mensen zoals Sarsour als ‘misdrijf’ zullen beschouwen. Sarsourianen aller landen kunnen niet wachten op zo’n volgzame horde sukkels-zonder-mening. Het stelt hen namelijk in staat om hun steeds onderhuidse (of ondertextielse) fascistische ideeëngoed in de praktijk te kunnen brengen. Beetje bij beetje wetten doordrukken onder het mom van ‘safe spaces’ en ‘kwetsen’, parels voor de zwijnen rondstrooien in de vorm van ‘inclusiveness’ en na een tijdje kom je als vanzelf uit bij Saoudi-Arabië. Dat de van intersectionaliteit doordrongen zombies die zijn grootgebracht in safe space-land weinig Frankfurter Schuliaanse kritiek zullen uiten op de Sharia-gang van zaken spreekt voor zich. Immers, kan uit Nazareth iets goeds komen?
Nu goed, hoe de meeste moslims écht denken over feminisme, democratie en de rest van de ons bekende verworvenheden is intussen min of meer bekend. Veel verandering zal er op dat vlak niet intreden. Integendeel. Wat evenzeer niet snel zal veranderen is de blijkbaar chronische doof- en blindheid waaraan de linksliberale en sociaaldemocratische goegemeente lijdt. Uit hun onuitputtelijke toverdoos met apologieën dissen ze keer op keer de gekste praatjes op, die de fascistoïde uitspraken van de knuffel-moslims moeten downplayen. Het orwelliaanse jargon (intersectionaliteit? Iemand?) dat wordt gehanteerd dient als schutting waarachter de inconvenient truth schuilt. Die trut(h) heet Linda Sarsour.
