Vorige week werd ik uitgenodigd voor een pers’voorstelling’ (op die aanhalingstekens kom ik zo terug) van Marvel’s Inhumans; een superhelden-serie waarvan de eerste twee delen in de bioscoop te zien zijn. Om niet als een volslagen idioot voor de dag te komen deed ik dus wat onderzoek naar Inhumans en wat blijkt; er zijn een heleboel interessante dingen over te melden. Nou ja, niet over de Inhumans zelf, dat is een soort emoversie van X-men, maar wel valt er wat leuks te vertellen over de serie zelf; die zit namelijk vol met heerlijke sappige ophef.
Alles in de aanloop – van aankondiging naar eerste trailer tot aan de overzeese screenings – is fout gegaan, waar iedere poging tot marketing meer verontruste fanboys opleverde. Het begon al met de mededeling wie de showrunner zou worden. Scott Buck bleek zijn naam, en alhoewel dat een hele stoere naam is, was het legioen comicnerds daarmee direct in getriggerde staat. Want Scott blijkt namelijk vooral bekend als producent van de allerslechtste Marvel-serie tot nu toe. Toen kwam de trailer; een uitgelezen marketingmoment om bovenstaande zorgen te sussen. Maar nee, het werd alleen maar erger. Op werkelijk alles werd gezeken: de kostuums, effecten, het acteerwerk en zelfs op kapsels. Het internet was het er over eens (een zeldzaamheid overigens) dat Inhumans leek op een lowbudget sciencefiction uit de jaren negentig.
Enkele dagen geleden lekte dan de eerste recensie online, van een site die claimde een screening te hebben gezien. Deze review werd alleen snel weer offline gehaald vanwege het verbreken van het embargo. Verschillende websites hadden er alleen al de belangrijkste quotes uitgehengeld. Daar valt uit te concluderen dat Inhumans precies zo kut is geworden als men vreesde. Hier moet wel bij aangetekend worden dat er wat twijfels zijn over de betrouwbaarheid van de site in kwestie, en of ze inderdaad een echte review-screening hadden. Misschien zag iemand gewoon een heleboel potentiële clicks door een nep-review online te gooien. Hoe dit ook allemaal zit: nadat ik gisteravond kennis genomen had van al dit heerlijke drama, kreeg ik natuurlijk enorme zin om Inhumans vanochtend te gaan kijken.
Maar wat bleek; er was geen screening zoals gebruikelijk voor filmjournalisten. In plaats daarvan was er een ‘teaser-event’ in een IMAX-zaaltje (dit woord gaat straks vaker langskomen) waar we enkel wat scènes te zien kregen, begeleid door onze eigen Roel Reiné. De man naast mij in de zaal – die niet van de pers was maar met vriend was meegekomen in de veronderstelling een film te gaan kijken – liep na tien minuten boos weg terwijl hij ‘fuck this shit’-mompelde. Ikzelf moest de shit natuurlijk uitzitten, al was het maar om toch iets meer van die Inhumans te begrijpen. Maar degene die dat moest doen, Roel de regisseur, kon het in praatjes alleen maar hebben over één ding: zijn IMAX-camera. Het klonk ongeveer zo:
‘Ik heb het dus in IMAX geschoten, voor IMAX-bioscopen. Wist je dat ze me op de set de IMAX’er noemen? Het is zo gaaf om een TV-serie in IMAX te schieten. Ik hou ervan om met mijn IMAX rond te lopen. Niemand doet dat ook, zo met een IMAX schieten zoals ik. Had ik al verteld over de speciaal voor mij gemaakte IMAX lens? Christopher Nolan heeft ook zo’n lens, Christopher gebruikt zijn IMAX toch wel anders dan ik hoor.’
Terwijl ik het beeld van een naakte Roel, zwetend op zijn IMAX, probeerde te verdringen hoopte ik te ontwaren waar Inhumans nou eigenlijk over ging; wat het verhaal relevant maakt. En ja, heel even had hij het dan toch over die inhoud, en wat hij erover zei verwarde me totaal. Hij zei: “Inhumans is ook super interessant als verhaal. Het gaat namelijk ook over een kastensysteem. Dat natuurlijk raakvlakken heeft met huidige problemen…en Brexit.” Terwijl ik wachtte op uitleg over wat Inhumans met Brexit te maken heeft, en wat het kastensysteem met huidige problemen, bleek Roel alweer in zijn IMAX-riedel te zitten.
De verwarring bleef aanhouden tot het einde van de presentatie en door het ongemakkelijke interview heen (hieronder te luisteren). Terwijl ik naar huis liep vroeg ik me af of ik nou eindelijk iets van Inhumans mag vinden. Ja, vond ik. Want ik ben het zat, wil dit afsluiten en weet eigenlijk wel genoeg na wat ik gezien heb. Inhumans zal voor 100 procent zeker het ‘trainwreck’ worden waar iedereen bang voor was. Het acteerwerk is tenenkrommend, de dialogen kinds en effecten goedkoop.
Maar….dit alles dus wel in kraakhelder IMAX.
Titelfoto: Roel Reiné bij zijn film Michiel de Ruyter
