In de Middeleeuwen dacht iedereen, ook de elite, dat de aarde plat was en de zon om de aarde draaide. Wee diegenen die het tegendeel beweerden. Het is een illusie te denken dat wat nu vanzelfsprekend lijkt, altijd echt waar is. Ook nu zijn er ‘waarheden’ waarvan gedacht wordt dat ze onomstotelijk bewezen zijn, maar die straks verworpen moeten worden. Hoe meer mensen die ‘waarheden’ geloven en hoe meer de media die waarheden als vanzelfsprekend poneren, hoe moeilijker het is om die waarheden te ontkrachten. De recente tendens in politieke kringen om te censureren is een teken aan de wand en de media huilen met de wolven mee.
Met twee voorbeelden wil ik illustreren dat de media ons wat aanpraten, zo vaak en met zoveel overtuiging, dat menig mens er in trapt. Wie boos reageert op het onderstaande mag van mij aannemen dat hij zich flink om de tuin heeft laten leiden de afgelopen jaren.
Het eerste voorbeeld is de pedofilie in de Rooms-katholieke kerk. Dat werd de afgelopen jaren tot in den treure opgerakeld. Voor de goegemeente lijkt het alsof in Rome er één grote bende pedofielen zit. Dat lees je ook vaak in de commentaren op internetfora.
Ik ben Rooms-katholiek opgevoed en heb ongeveer tweehonderd priesters leren kennen. Drie van hen konden hun handen niet thuis houden, waarvan één echt te ver ging. De 197 anderen waren mensen die zich in dienst stelden van de ander, voor een klein loon en vaak voor niks. Zij namen geen vakantie en waren dag in dag uit in de weer voor verenigingen en om troost te bieden waar dat nodig was. Het waren gewoon goede mensen die door hun voorbeeld heel veel kinderen hebben geïnspireerd om ook solidair te zijn met hun medemensen. In plaats van te foeteren over een zeer kleine minderheid van priesters die hun ambt onwaardig waren, kunnen we misschien van de vele goede priesters leren over hoe sober leven in dienst van de anderen precies datgene is wat we in deze tijd nodig hebben.
Het tweede voorbeeld betreft het kolonialisme. In de media wordt met de grootste vanzelfsprekendheid geschreven dat Europa met een schuldgevoel zit over het koloniaal verleden. Maar is dat zo? Moeten we schuldgevoel hebben over die duizenden missionarissen en nonnen die dertig of veertig jaar gratis hebben gewerkt in het onderwijs en de ziekenzorg? Moeten we de tienduizenden Europeanen die gezorgd hebben voor werkgelegenheid en voor een begin van welvaart als onmensen en slavendrijvers beschrijven?
Natuurlijk zijn er profiteurs geweest en Europeanen die andere rassen als minderwaardig bejegenden. Ook hier ging het over een kleine minderheid. Natuurlijk is het kolonialisme als zodanig verwerpelijk. Maar had de ellende in Afrika na de onafhankelijkheid van die landen, niet voorkomen kunnen worden als het kolonialisme niet geleidelijk aan was overgegaan in een alliantie tussen solidaire landen? De aangekweekte haat tegen de ex-kolonisatoren, vooral door de media, heeft die oplossing verhinderd.
De conclusie die hieruit getrokken kan worden is dat we best kunnen ophouden elkaar – ik bedoel: de linkse en de rechtse mensen – te beschuldigen over en weer. Welke politicus is in staat deze partijen te verenigen om op constructieve wijze de problemen, waar de wereld nu voor staat, aan te pakken? Wanneer zullen de media ophouden met het ondermijnen van de positieve krachten in de samenleving? Krachten die zowel bij links als bij rechts overvloedig aanwezig zijn.
Foto: een grootverbruiker van Oude Media.
