De Franse politicoloog Gilles Kepel is een van de belangrijkste islamkenners van deze tijd. Hij is hoogleraar te Paris en eerder aan de London School of Economics, de universiteiten van New York en Columbia. Hij spreekt vloeiend Arabisch en is een graag geziene gast op tv. Hij heeft de eer op de dodenlijst te staan van de jihadisten. Hij maakt in zijn optredens hier graag grappen over en verwijst naar een islamitisch gezegde: “De inkt van de geleerde is waardevoller dan het bloed der martelaren”.
Kepel maakt een onderscheid in drie islamitische bewegingen: de jihadisten, de salafisten en de Moslimbroederschap. De jihadisten kiezen voor terrorisme en ander geweld. Zolang ze slechts beschikken over kalasjnikovs of aanslagen plegen met vrachtwagens, vallen er per terroristische aanslag hoogstens honderd slachtoffers. Hier volstaat het dat de politici wat roepen over “Dit nooit meer”, “Genoeg is genoeg” of “De veiligheid krijgt alle prioriteit”. Samen met wat mooie plaatjes van stille optochten, liedjes als Imagine en ontroerende toespraken houdt dit de massa verder zoet.
De salafisten nemen als fundament de oorspronkelijke islamitische teksten. Om als vrome moslims te kunnen leven in het verdorven Westen, gaan moslims in enclaves wonen waar de nationale overheid nauwelijks zeggingschap over heeft en de politie niet durft te komen. Deze enclaves breiden zich steeds verder uit. De werkloosheid is er enorm groot, zodat de verveling toeslaat en veel kindjes worden gemaakt.
De derde islamitische beweging, de Moslimbroederschap, probeert via legale weg de positie van de islam te versterken. Moslims nemen in de politiek en de overheid steeds meer belangrijke posities in. Zij voeren actie om de samenleving te bewegen rekening te houden met de islamitische normen en waarden. Deze broederschap heeft het begrip ‘islamofobie’ uitgevonden. Een handig middel om diegenen die de islamitische normen en waarden niet willen onderkennen uit te maken voor racisten en fascisten.
De drie bewegingen hebben hetzelfde doel: de gehele wereld bekeren tot de islam. De islam is de ene ware religie. De Koran bevat de woorden van God zelf. Het is de heilige plicht van elke moslim om anderen hiervan te overtuigen en te bekeren. Gaat het niet met zachte hand, dan met geweld.
Volgens Gilles Kepel spelen de socialistische partijen een merkwaardige rol in het streven van de moslims om de macht te veroveren. De socialistische partijen zijn ontstaan in de 19de eeuw onder het motto: ‘Proletariërs aller landen verenigt u’. De arbeidersklasse kreeg een messiaanse en profetisch opdracht: de klassenloze maatschappij, het arbeidersparadijs, gelijke rechten en kansen voor iedereen. Het probleem is echter dat de arbeidersklasse van nu massaal voor extreem-rechts stemt.
Daar kwam gelukkig een nieuwe onderklasse: de moslims. De socialistische partijen hebben de arbeidersklasse heel slim vervangen door de moslims en andere immigranten. Hierdoor ontstaat echter een nieuw probleem. De moslims hebben vanuit hun geloof ook een messiaanse en profetische opdracht. Die opdracht past echter niet in het socialistische evangelie. Vandaar de leegloop bij die partijen, het ontstaan van moslimpartijen of gewoonweg het zich afzijdig houden van de politiek om zich te beperken tot de eigen enclave en geloofsgemeenschap.
De vraag die iedereen zich stelt is hoe zal het nu verder gaan? De jihadisten maken weinig kans de overwinning te behalen. Het enige risico is dat ze de beschikking krijgen over massadestructiewapens waarmee ze onze landen op hun knieën kunnen krijgen. De kernmacht Pakistan kan hier de leverancier zijn. Het zou de internationale gemeenschap sieren als dit risico wordt weggewerkt.
De enclaves van de salafisten, denk aan Molenbeek, creëren een staat binnen de staat. Een soort zelf opgelegde gettovorming. Een prima doelwit om in barre tijden als zondebok te fungeren. Ook moslims die via legale weg en dank zij een goede opleiding en een sterk persoonlijk engagement belangrijke posities veroveren, lopen in tijden van hoogoplopende spanningen groot risico om vervolgd te worden. Wat nu vanuit onze humanistische Europese traditie volstrekt onwaarschijnlijk lijkt, kan zo gebeuren.
Zonder een drastische breuk met de geschiedenis van de mensheid staan we op de drempel van nieuwe geweldsexplosies. We leven binnen Europa nog steeds erg comfortabel, daarom gebeurt er nu niks vreselijks en heeft extreem-rechts weinig kans om in de regeringen te komen. Maar onze levenswijze wordt onbetaalbaar. De kosten van de beveiliging tegen jihadisten zijn fenomenaal hoog. Door de automatisering en 3D-technologie krijgen we een steeds grotere massa werklozen en economisch gezien volstrekt nutteloze mensen. Nederland en Duitsland zijn voorlopig de uitzonderingen die de regel bevestigen. De kosten van de gevolgen van de klimaatverandering zijn niet te overzien.
De massa-immigratie is onbeheersbaar dankzij de onmacht van de EU. De EU weet op dit moment niets anders te verzinnen dan het omkopen van corrupte regimes in Afrika, waarbij het aldaar oprichten van centra voor asielaanvragers als grap gezien moet worden. Je hoeft geen onheilsprofeet te zijn om daar zorgen over te hebben. We zitten in een explosieve toestand.
Met een drastische breuk bedoel ik dat prioriteit moet worden gegeven aan een politiek waarbij geweld niet moet worden gebruikt. Dat kan alleen als de massa begeesterd wordt door een ideaal. Als we samen met de Europese moslims een gigantische inspanning doen om vrede, welzijn en welvaart in het Midden-Oosten en Afrika te realiseren, blijft er geen tijd en energie meer over om met elkaar ruzie te maken. Misschien een naïeve gedachte, maar er is geen andere uitweg om vreselijke ellende te voorkomen.
Vandaar mijn oproep aan de moslims: verenigt u en maak van de islamitische landen een paradijs.
