Amerikaanse ‘free speech’ universiteit dehumaniseert conservatieve spreker Ben Shapiro

De Los Angeles Times vergelijkt de speech van het conservatieve Woody Woodpecker woordenkanon Ben Shapiro op de van oudsher liberale universiteit Berkeley in Californië deze week met een orkaan: ‘Berkeley braces for right-wing talk show host Ben Shapiro’s visit‘. Shapiro ‘radicale ideeën’ zijn o.a.: gelijkheid van mogelijkheden, individuele verantwoordelijkheid, kleine staat, traditionele man/vrouw verhoudingen, pro-life. Hij is geen Trump-aanhanger. Zijn toespraak staat gepland voor 14 september.

Psychische EHBO

Ook is binnen de universiteitsmuren hulp geboden aan studenten die behoefte hebben aan psychische EHBO als ze in hun ‘gevoel van veiligheid en geborgenheid’ aangetast worden door Shapiro’s woorden. In een officiële memo van de universiteit (twee A-4tjes) staat: “Niemand zou zich bedreigd moeten voelen of aangevallen alleen maar vanwege wie ze zijn en wat ze geloven.” Verder staan er een hoop logistieke opmerkingen in – e.e.a. over de gevolgen voor de gebouwen en medewerkers rondom het evenement, allemaal uiteraard om het idee van niet zelfveroorzaakte chaos (orkaan) te vergroten en studenten tot klagen aan te zetten.

Maar die ‘niemand’ (‘no one’ should be made to feel threatened…), daar wil ik het even over hebben, daaronder vallen volgens Berkeley dus niet sprekers (journalisten, professoren en schrijvers) die het belangrijk vinden hun conservatieve ideeën met de sterk links-ideologische academische gemeenschap te delen. Sprekers die bij uitstek worden aangevallen om ‘wie ze zijn’.

Drie verklaringen voor dubbele standaard

Er kan een aantal dingen aan de hand zijn met zo’n zin (die elders ook terug te vinden is, onder andere in de standaard reglementen van safe spaces in bijna elke Amerikaanse universiteit). Ik zie in ieder geval drie mogelijke verklaringen voor deze gillende dubbele standaard:

1. De opstellers van die zin realiseren zich niet dat conservatieve sprekers zich niet veilig of geborgen voelen als ze aangevallen worden met stenen of pepperspray, politiebewaking nodig hebben om het campus terrein op en af te lopen en voortdurend bedreigd en beledigd worden. Om wie ze zijn. Zo werd Ben Shapiro door een club binnen de universiteit een ‘white supremacist‘ en een ‘fascist‘ genoemd (ik noem hier nogmaals even dat hij Joods is). Er valt iets te zeggen voor deze uitleg. Ik hoor de Amerikaanse ‘leftists’ namelijk geregeld zeggen dat ‘rechts’ ‘financieel profiteert’ van hun ‘polariserende gedrag’ en dat ze ‘het erom doen’. De ‘one one should be‘- predikers projecteren met andere woorden onzuivere motieven – een bepaald plezier en egoïsme op publieke optredens van rechts. Het komt niet in hun hoofd op dat rechts zich bedreigd zou kunnen voelen en aangetast in wie ze zijn, omdat links dat in feite ook niet zo voelt – ze doen alsof. Maar gezien alle veiligheidsmaatregelen die ze als universiteit moeten nemen (en waar Shapiro de rekening voor krijgt) is het formeel al niet vol te houden dat de dissidente sprekers niet integer en dus safe zijn. De realiteit haalt ze op dit punt in. Als het wel waar is dat ze het niet zien, dan kunnen ze zich totaal niet verplaatsen in andere mensen.
2. De opstellers van die zin weten wel dat Shapiro e.a. fysiek gevaar lopen door hun optredens en dus niet veilig zijn, maar ze denken dat het Shapiro’s eigen schuld is. Dit is het Baudet/Fortuyn/Van Gogh effect. ‘Het was wel een beetje zijn eigen schuld he?’ Ook de springlevende Baudet zou ‘eigen schuld‘ hebben aan het besmeuren van zijn huis. ‘No one should be made to feel threatened‘ geldt alleen voor wie machteloos en schuldeloos toeziet hoe hij/zij wordt lastigvallen en gekwetst door woorden. De ‘leftists’ met andere woorden zien eigen verantwoordelijkheid als iets van rechts, niet van zichzelf. Daarom kunnen ze rechts een andere ‘mensensoort’ noemen, ‘populisten’, ‘Nazi’s’ etc. Ze zijn eigenlijk superieur aan alle Ben Shapiro’s van deze wereld. Heel gevaarlijk.
3. De opstellers van die zin weten wel dat Shapiro e.a. fysiek gevaar lopen, zien ook wel dat zij daar als universiteit en protesteerders de oorzaak van zijn en misschien zelfs dat ze verantwoordelijkheid dragen, maar het kan ze niet schelen. Ze ‘dehumaniseren’ Shapiro omdat dat besef van tekortschieten dragelijk moet worden, en dat kan alleen door hem zelfs buiten ‘niemand’, ‘no one‘, te plaatsen. Shapiro is minder dan een niemand.

Veiligheid voor wie gekwetst is geldt niet voor orkanen zoals Shapiro, die zolang ze natuurgeweld zijn geen mensen van vlees en bloed hoeven te zijn. We zijn aanbeland bij het ontmenselijken van politieke tegenstanders.