Video met feiten die u niet hoort in Nederland (maar ook over Nederland gaan) omdat iedereen elkaar liever in Enschede in de haren vliegt of in Amsterdamse, Rode Hoed-achtige slangenkuilen ruzie maakt over wie met welke kleur mag praten en wie niet. Terwijl lamgeslagen zaaltjes, krantenlezers en tv-kijkers de neerwaartse spiraal van intellectueel al lang verslagen aandachtsjunks gadeslaan gaat ondertussen de afbraak van het vrije westen gewoon door.
Nederlanders consumeren debat als anderen het zo noemen, ze stellen er zelf geen enkele eis meer aan lijkt het. Anne-Fleur Dekker bij Nieuwsuur, Dyab Abou Jahjah bij Zomergasten, Joshua Livestro in NRC. In elke zin worden kijkers en lezers passief meegezogen in het vernietigen van dat debat – omdat we inmiddels al denken dat we eerst de totaalidioten van repliek moeten dienen. Oftewel, het probleem van het neurotische debat wordt kunstmatig groter gemaakt om het niet te hoeven voeren. Het verhindert dat we ooit tot iets komen. Vanonder een paraplu krijgen we zelfs nog een trap na van een narcistische kranten-Belg die ‘zo graag van ons zou willen houden‘.
Daarom moet je ondanks alles wel houden van de Verenigde Staten. Tussen de kieren van de massahysterie en het gecensureerde YouTube door klinkt de rede daar luid en duidelijk door. Het ontbreekt er niet aan de urgentie en de deskundigheid om de ongemakkelijke waarheden naar buiten te brengen. Amerikanen snappen dat er iets op het spel staat.
Hieronder een deel van een toespraak van Amerikaanse professor in de economie, Thomas diLorenzo, die zijn ervaringen op een rij zet. Over de machtsverhoudingen binnen het academische onderwijs en wat te veel studenten leren: om vrijheid van meningsuiting te wantrouwen. Dit is nota bene een (deze maand gepubliceerde) opname uit 2015, toen cultuur marxisme nog geen ‘complottheorie van rechts’ was dat vanuit de ‘internetkrochten’ mainstream is geworden, zoals bange vrijheidshaters ons willen doen geloven. Een paar citaten:
“Socialisme ging altijd om totalitaire controle, het is altijd verkocht als idee om arme mensen te helpen, en later om de planeet te redden. Een andere tak werd het cultureel marxisme. De onderdrukkers werden de witte, heteroseksuele mannen. Dat was een goede manier om dissidenten de mond te snoeren. (…) Het monddood maken van andersdenkenden wordt studenten geleerd als het moreel juiste om te doen.”
“Egalitarisme is de nieuwe seculiere religie geworden. En de paringsroep van academische besturen is ‘diversiteit’.”
https://youtu.be/aSdB9Sr1BxQ
