Zo’n verkiezing is mooie aanleiding om eens wat dieper in Duitsland te duiken. Doen we eigenlijk te weinig. Het is dan toch wel schrikken van de situatie daar en het optisch bedrog wat wij er van meekrijgen.
Veel, zo niet alles in de Europese Unie hangt van de kracht van Duitsland af. De economische groei trekt aan en de inflatie en rente zijn laag. De gemiddelde Duitser heeft het goed. Dat ziet er voor de korte termijn gezond uit. Er is echter een keerzijde: 16 procent van de Duitsers leeft onder de armoedegrens en dat percentage neemt toe. De inkomens- en vermogensongelijkheid in Duitsland neemt eveneens toe, de kloof wordt fors breder. Sinds de hereniging in 1990 heeft de economische groei de laagste klassen niet bereikt. Duitsers beleggen weinig en hebben een gering huizenbezit, maar wel een mooie auto. Vier op de tien Duitsers heeft geen bezit. Bondskanselier Gerd Schröder hervormde de arbeidsmarkt en de stagnerende economie werd uit het dal getrokken. De SPD stortte in, naar analogie met de PvdA in Nederland. Evenals de PvdA zegt de SPD niet te begrijpen waardoor de ineenstorting gekomen is en dat hierover ‘nadere studie’ zal plaatsvinden. De waarheid is anders: ze begrijpen donders goed waardoor het komt, maar willen het niet toegeven. Net als in Nederland is er geen ‘accountablity’.
Angela Merkel kon de welvaart op haar conto schrijven. Maar de flexibilisering leidde tot verliezers onder de ouderen en laagstbetaalden. Het percentage gepensioneerden onder de armoedegrens steeg naar 15 procent. Het land kent 7 miljoen mini-jobs met een maandelijks salaris van maximaal 450 euro. Op middellange termijn ziet het er niet goed uit voor Duitsland. Het land kent geen pensioensysteem zoals Nederland heeft op basis van een kapitaaldekkingsstelsel, maar een ontoereikend omslagstelsel. Duitsers moeten het dus hebben van hun spaargeld waarover ze nota bene niet vrij over mogen beschikken. Bij een nulrente bestaat de Duitse rentenier niet meer. Gepensioneerde Duitsers kunnen enkel nog interen op hun spaargeld. Geen wonder dat Duiters in de laagste inkomensklassen ontevreden zijn. In feite is het verwonderlijk dat ze zich elektoraal zo lang koest hebben gehouden, onderdanig als ze zijn. Duitsers kijken uiteraard naar het beleid van de minister van Financiën Schäuble en van de ECB. ECB wordt er van beschuldigd de ‘no bail’ clausule in Europese contracten met voeten te treden. De ‘bail out’ via EMF en Bankenunie zou contractueel niet toegestaan zijn. Bovendien is het ECB niet toegestaan staatsleningen op te kopen. Duitsland ligt hier voor op Nederland. Het Nederlandse publiek is een diepe slaap en is zich niet bewust wat hier in Europees verband ondemocratisch bekokstoofd wordt. Realiseren Duitsers zich wel dat ze van hun 853 miljard EU vordering niets meer terugzien en het moeten afschrijven?
De autochtone Duitse bevolking veroudert nu snel. In het Duitse pensioensysteem op omslagbasis moet vermogen opgebracht worden door percentueel steeds meer jonge allochtonen die dat geld niet kunnen opbrengen. Waar moet dat pensioengeld vandaan komen. Een nieuw Wirtschaftswunder? Zorgwekkend.
“Wir schaffen das” leidt er toe dat de Duitse staat jaarlijks 22 tot 25 miljard euro voor immigranten moet reserveren, terwijl ze bijna geen bijdrage tot de economie te leveren. Onduidelijk is hoe het land de extra kosten voor gezondheidszorg, defensie en investeringen in infrastructuur, pensioenen en EU uitgaven zal kunnen ophoesten. Duitsland is op het gebied van informatie technologie een volstrekt ontwikkelingsland. De komende jaren zullen de vruchten van kunstmatige intelligentie en robotica als een deken over ons uitgerold worden. Midden- en hoger kader in Duitsland die nu nog in afgrijzen praten over ‘die grausame Populisten’ zullen aan den lijven voelen wat de lagere klassen al enige decennia ondervinden, namelijk werkloosheid en achteruitgang qua inkomen en vermogen. Dat is het moment dat de SPD weer zal opkrabbelen.
Ga eens in Frankfurt toeristisch rondkijken en wees verbaasd plotseling in een getto verzeild te raken wat niet zou misstaan in een achterstandswijk van een Derde Wereldland. De bedelaars liggen op de straat en de uitzichtloosheid walmt je tegemoet. “Wir schaffen das”, jazeker, er heeft transport plaatsgevonden van armoede en kansloosheid van een Derde Wereldland naar Duitsland.
Nederland ziet Duitsland als een veel stabieler en sterker land dan het feitelijk is. We realiseren ons niet dat Duitsers psychiatrische patiënten zijn zonder dat ze naar de psychiater te gaan. Opvallend is de richtingloosheid van het land. Eenieder die wel eens de politieke praatprogramma’s aldaar volgt merkt dat Duitsers de weg kwijt zijn. Ze praten en praten en praten, ‘ze deden een plas en alles bleef zoals het was’. De partijen van de grote coalitie durven de AfD te beschuldigen nazi’s te zijn. Dat is nogal wat om dat te beweren, vooral als bedacht wordt dat er een zeer lange lijst is van feitelijke Duiste nazi’s die na de Tweede Wereldoorlog hun politieke loopbaan in de Bundestag doodleuk hebben voortgezet. De hypocrisie van traditionele Duitse politici is werkelijk verbluffend.
Daaraan komt na de verkiezingsuitslag van 23 september 2017 een einde. Duitsland zal zich niet contra EU keren, maar het Eurokritische geluid zal duidelijk hoorbaar worden. Sinds de massale immigratie is er in Duitsland – net als in andere West-Europese landen – spake van een niet aflatende discussie over multicultureel, leidend tot een ernstige gespletenheid in de toch al wankelmoedige Duitse volksgeest. De onderwerpen EU en immigratie zullen de agenda in Duitsland voor een belangrijk deel gaan bepalen. Dat zijn inproductieve ‘issues’ die het land verdelen en de aandacht van belangrijker zaken afleiden.
Angela Merkel wordt persoonlijk verantwoordelijk gehouden voor de gevaarlijke krachten die opgeroepen zijn. De hoop is dat men het daar beschaafd kan houden. Merkel heeft aan geloofwaardigheid aanzienlijk ingeboet. Ze heeft letterlijk een veel te grote broek aangetrokken in haar empathie zonder rationeel kader. Op Merkel haar zal teruggezien worden als het slechtste wat Duitsland en Europa ooit had kunnen overkomen.
