Vrouwenbesnijdenis en mannenbesnijdenis (2)

Dit is deel 2 van serie. Lees hier deel 1.

Een opmerkelijk gegeven is dat er weinig joden of moslims in de VS wonen, maar dat meer dan de helft van de mannelijke bevolking besneden is. In de preutse, victoriaanse negentiende eeuw waren er artsen in de VS die naar manieren zochten om jongens te weerhouden van onanie. Het bleek (wonder boven wonder) dat een deel van hun piemel afsnijden het een stuk minder aanlokkelijk maakte voor de jongens om er lekker aan te friemelen. De pijn die het orgaan te verduren had gekregen, de verminderde sensatie en het feit dat het toch gewoon veel minder lekker glijdt zonder dat handige hoesje dat de natuur je heeft meegegeven. Andere manieren om jongens te weerhouden van hun ‘linkse hobby’ was om een kuisheidsgordel aan te brengen; een soort kooi om de penis die aan de binnenkant bedekt was met spijkertjes waardoor de jongen pavloviaans (maar dat woord kenden ze toen nog niet) zou afleren erecties te krijgen en wanneer ze wel optraden hij ze niet kon benutten.

Sommige vrouwen in de VS geven over het algemeen aan onbesneden piemels vies te vinden, sommigen zeggen zelfs überhaupt geen seks te willen hebben met een man die niet ‘geholpen’ is. Ouders die bang zijn dat hun zoon later niet aan een partner zal komen (alsof hij die procedure later niet vrijwillig kan laten uitvoeren) laten hun zoon dus besnijden om zijn kansen op de seksuele markt niet onnodig te verkleinen. De lieverds. Ik vraag me af of ouders hun dochters ook om dezelfde reden zouden besnijden, aangezien mannen doorgaans niet zo wild worden van flipperkastschaamlippen. Ben je een vrouw met van die rosbiefgordijnen? Zeg dan: “Krijg de tering. Dit is mijn kut, neem ‘m maar zoals ‘ie is!”

Argumenten voor besnijdenis

Dus, even op een rijtje, argumenten vóór besnijdenis:

het is een religieuze verplichting (superbelangrijk).
het vermindert de neiging tot masturberen (joechei).
het is hygiënischer (als je geen handen hebt misschien).
het staat mooi (da’s nogal subjectief en krijg trouwens de tering).

Zijn dit argumenten die we zouden accepteren wanneer ze gebruikt werden ter rechtvaardiging van het besnijden van meisjes?

“Aha!”, zult u misschien zeggen, “meisjesbesnijdenis is ingrijpender”. Eilaas, drie keer mis. De meest extreme vormen van meisjesbesnijdenis komen het minst vaak voor. Als we dat combineren met het feit dat besnijdenis van jongens vele malen vaker voorkomt dan besnijdenis van meisjes (moslims en joden besnijden hun zoons, maar moslims wel zijn zulke naarlingen dat er dan wat hen betreft nog niet voldoende bloed heeft gevloeid), kunnen we concluderen dat het besnijden van jongens vaker voorkomt dan het besnijden van meisjes.

Naar schattingen van de WHO in 2007 is wereldwijd een derde van de mannen ouder dan vijftien jaar besneden. Ook wanneer we slechts de prevalentie van de ‘mildere’ vormen van meisjesbesnijdenis met die van jongensbesnijdenis vergelijken zijn jongens in de meerderheid. De ingreep is niet wezenlijk verschillend en heeft dezelfde gevolgen (want onthoudt, in de meeste gevallen wordt de clitoris niet verwijderd, slechts de voorhuid en/of delen van de labia) en is nog steeds onnodig, barbaars, en moreel verwerpelijk. Af-blij-ven.

Argumenten tegen besnijdenis

Argumenten tegen besnijdenis van meisjes en jongens:

De operatie is onnodig riskant. Zoals bij alle operaties het geval is, is er altijd sprake van een zeker risico tijdens de ingreep en daarna in de vorm van complicaties. Daarnaast leidt snijden in zulk delicaat, zich nog ontwikkelend weefsel in sommige gevallen tot volledige amputatie of blijvende onbedoelde schade.
Het is een traumatische ervaring die blijvende neurologische schade kan aanrichten.
Het veroorzaakt per definitie blijvende schade aan de geslachtsorganen.
De voorhuid van de penis werkt als glijmiddel bij penetratie, een onbesneden penis is als een bezemsteel die in en uit ragt en daarbij meer scheurtjes veroorzaakt aan de binnenkant van de vagijn dan een penis waar de ouders van de eigenaar het beschermhoesje gewoon lekker omheen hebben laten zitten. Dergelijke scheurtjes vergroten de kans op het overbrengen van SOA’s. Ook niet echt een pré.
De voorhuid werkt ook als lubricant bij zelfbevrediging.
Zoals veel vrouwen u kunnen vertellen, wanneer u de moeite neemt om het ze te vragen (of ze beginnen er zelf ongevraagd over), kan het hebben van een clitoris bijzonder prettige neveneffecten opleveren. Orgasmes enzo.
Een vrouw bij wie de voorhuid van haar clitoris is weggenomen kan minder prettig seks hebben dan een meisje met intacte genitaliën. Voor een jongen geldt hetzelfde. In het Victoriaanse tijdperk, ja, datzelfde tijdperk waarin jongens een aan de binnenkant bespijkerde kuisheidsgordel om hun leuter heen kregen, was het geen ongewone medische procedure om vrouwen die last hadden van hysterie een G-spotmassage te geven met een trillende staaf. Dat is waar de vibrator voor is uitgevonden. Artsen moesten deze procedure zo vaak uitvoeren dat ze er lamme polsen van kregen, later werden er modellen ontworpen die voor eigen gebruik in de huiselijke sfeer geschikt waren.
Misschien wordt een besneden vagina net als een besneden penis mooier gevonden dan een onbesneden vagijn. Niet voor niets betalen sommige dames van middelbare leeftijd zich scheel voor een schaamlipcorrectie (alsof dat de reden is waarom je huwelijk op z’n gat ligt). Desalniettemin lijkt me dat geen reden om de genitaliën van kinderen preventief toe te takelen, gewoon ‘voor het geval dat’.

Relevantie

Waarom is dit verhaal nu relevant? Laten we de toenemende islamofilie die steeds meer mainstream wordt niet vergeten: openlijke islampartijen met leden gelieerd aan de Grijze Wolven, hoofddoekjes bij de HEMA, speciale ramadanaanbiedingen bij de Albert Heijn, het normaliseren van sharia (“het is vooral een juridisch systeem voor erfrecht”) en andere vormen van sharia creep — maar sharia en islam-normalisering zijn onderwerpen voor een ander artikel. Daarover later meer.

Laten we het even binnen Nederland houden. Bijvoorbeeld: in het partijprogramma van Artikel 1 werd gepleit voor ‘cultureel sensitieve gezondheidszorg’. Met andere woorden “doe maar lekker afhakken die voorhuidjes”. Dergelijke cultuurrelativistische sentimenten zijn volgens mij niet alleen aan die schrille harpijen van Artikel 1 voorbehouden. De deur naar het normaliseren van het besnijden van meisjes wordt hiermee langzaam opengezet. Culturele gewenning kan plaats gaan vinden.

Voor wie zegt “ja, maar dat is een hellend-vlak-argument” zeg ik, “Ja. En?” Toestaan dat praktijken die we als barbaars beschouwen langzaam maar zeker genormaliseerd worden (waar de in de inleiding genoemde mevrouw Ahmadu mee bezig is) is een morele doodzonde. Dat het een hellend vlak is doet er niet toe. Omdat ik niet denk dat Artikel 1 wil zeggen dat clitorissen afsnijden een praktijk is die thuishoort in Nederland anno 2017, denk ik dat het ‘culturele sensitiviteit’-standpunt niet moreel consistent is. Het is echter wel een standpunt dat niet moeilijk te combineren is met het veelgehoorde: “Wat maakt zo’n stukje huid nou uit?” Een heleboel.

Vrouwenbesnijdenis

Maar waarom gaat deze tekst nu zo weinig over de gruwelen van meisjesbesnijdenis? Omdat we al weten dat het walgelijke barbarij is. Zij die deze procedures willen normaliseren door het gelijk te stellen aan het besnijden van jongens hebben een kapitale strategische fout gemaakt: we kunnen nu met andere ogen kijken naar het besnijden van jongens in plaats van naar het besnijden van meisjes. Dat laatste is even walgelijk als het een maand geleden, een jaar geleden, een eeuw of een aeon geleden was. Het is wellicht moeilijk om toe te geven dat we operaties hebben uitgevoerd die we nu, als we even onbevangen proberen te kijken, als onmenselijk zouden beschouwen. En voor wie zelf besneden is, is dat al helemaal wrang. De waarheid is echter als een medicijn: zelden zoet. We zijn ook gestopt met lobotomie, castratie en ijsbaden bij psychiatrische patiënten. We passen geen vivisectie meer toe op Afrikaanse slaven (de bakermat van de moderne gynaecologie). Het couperen van de staart van je teckel of bouvier is in strijd met het wetboek van strafrecht.

Tijd dus voor de volgende stap. Kinderen dezelfde bescherming geven als honden. Wie weet wat we allemaal kunnen bereiken als we niet de piemels van onze zoons en de schaamlippen van onze dochters met messen te lijf gaan.

Moreel kompas

Nogmaals, meisjes besnijden is net zo als jongens besnijden: barbaars, verwerpelijk en inhumaan. Als je dat vrouwonvriendelijk vindt, dan moet je nog eens goed je prioriteiten overwegen en misschien je moreel kompas herijken. Ik stel namelijk slechts voor dat we jongens en meisjes hetzelfde behandelen, en dat kunnen we doen door de op dit moment onevenredig verdeelde compassie eerlijk te verdelen.

Er zijn drie opties:

je vindt besnijdenis categorisch verwerpelijk,
je vindt besnijdenis geen probleem, of het nou bij jongens of bij meisjes gebeurt,
je geeft toe meisjes gewoon belangrijker te vinden. Een nogal verwerpelijk standpunt, maar het is wel oprechter dan eromheen lullen en doen alsof het niet hetzelfde is. Het is hetzelfde, dat is wat het zo walgelijk maakt.

Als dit epistel na alle nuanceringen en uitweidingen nog steeds leest als een pleidooi vóór het besnijden van meisjes of een tekst die dergelijke praktijken bagatelliseert, kijk dan eens in je ziel hoe het met uw compassie voor jongens staat. Deze tekst is niet bezig de ernst van meisjesbesnijdenis af te zwakken, maar de ernst van jongensbesnijdenis omhoog te trekken; naar hetzelfde niveau van compassie dat we voor meisjes hebben. Ik zou niet weten wat daar op tegen is.