De Duitse Annemarie van Gaal – maar dan niet op het gebied van financiële-, maar familiekwesties – is Birgit Kelle. Een conservatieve publiciste die zich kritisch uitlaat over feminisme (‘Het feminisme schaft de vrouwelijkheid af‘), over ‘Gender-bullshit’ en ‘Gendergaga‘ – en het idee dat vrouwen alles maar tegelijk moeten kunnen omdat dat ‘modern’ is. In haar twitterbio staat: ‘Find the woman in you. And then set this woman free. This is who you are.’ Ze wil dat vrouwen weer echt kunnen kiezen, en als dat drie jaar thuiszitten met de baby is, “dan zouden ze daarin ondersteund moeten worden, en niet veroordeeld.”
Dat het huidige ‘feminisme’ op een dwingende manier gelijkheid (‘sekseverschillen zijn een sociaal construct’) boven vrijheid (om niet helemaal kapot te gaan aan zorgen en plichten) stelt en neurotische vrouwen aan dagbesteding helpt moet bekend zijn. Verassend en opmerkelijk is wel dat het Duitse ministerie van Familiezaken zich met Kelle’s laatste boek, ‘Muttertier‘ (Moederdier) heeft bemoeid. Het werd in het cultuurmagazine Cicero zelfs ‘het politieke boek’ genoemd. In die context, geschreven door ‘de Staat’ klinkt dat gek genoeg als een persoonlijke aanval. Oh, wat zouden ze tegenspraak graag verbieden in de Duitse regering.
Voor wie nog niet doorhad hoe de overheid een Stalinistisch-feministische agenda doordrukt hier een paar fragmenten uit die ‘recensie’ van de Duitse (demissionaire) minister Kristina Schröder:
“Hier spreekt een trotse, voltijd moeder die zich tegen vooroordelen verzet. Het is haar goed recht. (…) Maar het is duidelijk dat Birgit Kelle met dit pleidooi (om er voor haar kinderen te zijn, red.) zich in de ultraconservatieve hoek zet. Het is daarom jammer dat ze in de laatste hoofdstukken hoofdzakelijk de modernen aanklaagt.”
Het Grote Gelijk ist da. Als je ‘de modernen’ aanklaagt, ben je af.
(…) “Zo bevat haar tekst in bepaalde opzichten een anti-modern ressentiment. Dat is des te bedroevender omdat Birgit Kelle deze manier van argumenteren helemaal niet nodig heeft. Ze is namelijk precies datgene, waar ze anderen van beschuldigt: een moderne vertegenwoordiger van de vrouwenbeweging, die radicaal liberaal hun principes nastreven.”
Zonder lelijke woorden wordt Kelle in het artikel ‘radicaal’ genoemd, en daarmee sluit het net zich om haar heen waar een gesprek over de inhoud onmogelijk is, dat zegt genoeg. Het geheel roept flashbacks op naar hoe de Nederlandse minister van Onderwijs, Jet Bussemaker in mei 2017 bij Buitenhof meehuilde met de slachtoffers van Geenstijl-seksisme (‘Ik zou het manifest ook meegetekend hebben’) en daarmee haar boekje te buiten ging. Ministers moeten geen oordeel vellen over de meningen van het volk – en al helemaal niet die mening tot onwenselijk of radicaal verklaren. Want dat geeft maar flashbacks naar totalitaire dictaturen.
Wenn eine Familienministerin dein Buch rezensiert… @schroeder_k im @cicero_online über #Muttertier. “Radikal freiheitlich” pic.twitter.com/5xoxDvbuol
— Birgit Kelle (@Birgit_Kelle) 4 oktober 2017
Es ist schlicht inakzeptabel, dass ein Ministerium anfängt mit Gender-Bullshit-Sprache ausgerechnet im Bildungsbereich zu werben. Setzen, 6. pic.twitter.com/NUNX6qCvyl
— Birgit Kelle (@Birgit_Kelle) 6 oktober 2017
