Onlangs was ik naarstig op zoek naar een beduimelde Playboy met Ria Valk erin toen ik een oude klassenfoto tegenkwam. Hij zal uit 1980 zijn geweest, ik zat toen op de kleuterschool. Naast mij op de foto staat Loesje Lenaerts. Allebei hebben we een blauw oog.
Ik probeerde me te herinneren wat er ook alweer gebeurd was, en opeens wist ik het. Het begon allemaal toen Loesje en ik op het schoolplein ruzie kregen met knikkeren. Ik herinner me dat ik de eerste klap uitdeelde: een werkelijk schitterende linkse, pontificaal op het oog. Dat liet Loesje niet op zich zitten. Ze revancheerde eerst met een scherpe rechtse, trok toen mijn broek omlaag en slingerde mijn blote billen de brandnetels in. Door die bruuske beweging belandde ze zelf ook in het plantsoen.
Toen gebeurde het: Vieze Kareltje, die wij maar een griezelig ventje vonden, hielp haar overeind en maakte van de gelegenheid gebruik door haar in de kont te knijpen. Nou, Loesje boos natuurlijk. En terecht! Het liefst hadden we die vlerk de sloot in gemieterd. Van Loesjes billen bleven ze af!
Maar toen merkten Klaartje en Geerke ineens op dat de jongetjes allemaal hadden gezien dat Kareltje aan Loesjes billen zat. En dat ze dus hadden staan gluren. En gluren, dat was praktisch hetzelfde als pederastische wurgseks!
Binnen de kortste keren regende het beschuldigingen over en weer. Geerke openbaarde dat Paultje haar eerdaags een briefje had gegeven met ‘Ik vind je lief’ erop. Ze zei: “Ik heb me regelmatig zeer ongemakkelijk gevoeld bij de toon van je dagelijkse briefjes, Paultje. Ze hebben iets dwingerigs, iets hijgerigs. Het schuurt een beetje!”
“Verklaar je nader, Paultje!”, riepen de meisjes in koor.
“Wat is me dit opeens voor puriteinse inquisitie?” vroeg kleine Dirk, die zomaar eens kwam aanslenteren. “Vieze Kareltje heeft Loesje in het bloesje gegluurd!”, antwoordde Geerke. “Kun je dat bewijzen?”, vroeg Dirk. Geerke schudde het hoofd. “Wij hoeven het niet te bewijzen, we hoeven het alleen maar te roepen. Volgens Hillary Clinton hebben we het recht om geloofd te worden!”
“Bedoel je het recht om gehóórd te worden?”
“Nee om gelóófd te worden!” zei Geerke. “Ik heb mijn chakra holistisch laten doorlezen en nu blijkt dat ik eind jaren vijftig ben misbruikt! De politie gelooft me.”
“Maar je bent in 1975 geboren,” wierp Dirk tegen. Klaartje trok verontwaardigd de speen uit haar mond en brulde: “Hoe DURF je haar verhaal in twijfel te trekken. Dat bewijst het: alle jongetjes zijn seksistisch!” Catootje, die een vriendje had, zei nogal beteuterd: “Toch niet álle jongetjes?”, waarop Klaartje met schrille stem “Verrader! Verrader!” begon te schreeuwen.
Daarop liet Geerke een schoolkrant afdrukken met op de voorpagina een varken. Eronder stond: “Ze komen er niet meer mee weg.” Eigenlijk was Paultje de baas van de schoolkrant, maar hij wilde zo graag bij Geerke in een goed blaadje komen dat hij er niks van zei. Nou toen waren de rapen natuurlijk gaar. Sleetse Gertje, die altijd in zijn oren zat te porren, ging op hoge poten naar Geerke en riep: “Begrijp ik goed dat jongetjes wél gegeneraliseerd mogen worden, maar meisjes niet?” Geerke zei: “Alle jongetjes hebben weleens overschrijdend gedrag vertoond. Hebben jullie vroeger aan de tiet gelegen of niet? Nou dan. Jullie zijn dus allemaal aanranders, behalve Abdul.”
“Waarom hij niet?”
“Omdat Abdul weer slachtoffer is van racisme, en een slachtoffer kan niet tegelijk een dader zijn.”
“Aha!” gilde Gertje die, toegegeven, een beetje racistisch was. “De mohammedaanse zandjoekels uit Kamelistan worden weer eens vrijgepleit. Terwijl die juist voor de grootste problemen zorgen!”
Om te voorkomen dat de discussie gekaapt werd door extreemrechts, zei Dirk: “Bestaat de wereld dus louter uit daders en slachtoffers?”
“Eindelijk begin je het te snappen,” antwoordde Loesje. “Wij vinden jullie alleen nog lief als jullie je in het openbaar vernederen en keihard roepen: OOK IK BEN EEN DADER.”
Ik vertelde ook weleens bepoteld te zijn door een enge man in het park, maar toch mocht ik volgens Geerke geen enkele aanspraak maken op het zo begeerde slachtofferschap. “Sorry daar kunnen we niet aan beginnen. Blanke jongetjes zijn daders en daarmee uit.”
Vieze Kareltje, die alleen van grote afstand iets durfde te zeggen, riep: “Die wijven moeten gewoon een keer goed genomen worden! Dat willen ze stiekem allemaal.”
Geerke negeerde hem en zei: “Ik weet dat ik gisteren nog beweerde dat ‘jongetjes’ en ‘meisjes’ totalitaire culturele constructies zijn…”
“Ja!” viel Loesje haar bij. “Jongetjes en meisjes zijn VOLKOMEN gelijk dus WAAG het niet om te zeggen dat ze verschillend zijn.”
“…maar vandaag beweer ik dat er ENORME biologische verschillen zijn, en dat jongetjes van nature neigen naar seksueel geweld.”
“Ja!” viel Loesje haar bij. “Jongetjes en meisjes zijn VOLKOMEN verschillend dus WAAG het niet om te zeggen dat ze hetzelfde zijn!”
“Ja maar,” zei Abdul, “in het 1400-jaar-oude boek dat ik lees staat dat mannen beter zijn dan vrouwen.”
“Abdul,” zei Geerke met een toegeeflijke glimlach, “ik ben het daar niet mee eens, maar omdat je óók slachtoffer bent van de blanke man zal ik net doen alsof ik totaal niks gehoord heb. De vijand van mijn vijand is mijn vriend. Hoe dan ook, het is tijd voor een grootscheepse kentering. Meisjes zijn slachtoffer en het slachtoffer heeft áltijd gelijk!”
“Dat noemt de Franse feministe Elisabeth Badinter de Cultus van het Slachtofferschap,” riposteerde Gertje sluw. (Beschuldig me nou maar eens van mansplaining, zag je hem denken). Hij citeerde: “Door zich heel nadrukkelijk te profileren als slachtoffer van mannelijke onderdrukking, gaat een vrouw zich met het slachtofferschap identificeren in plaats van een krachtig individu te worden.”
“Je kunt de sjanker aan de kont krijgen met je Badinter!” riep Geerke. “Mannen zijn al vijfduizend jaar de baas. Hoog tijd dat wij eens de scepter zwaaien! Trouwens, je hoeft geen moraalfilosofie te studeren om te snappen dat je je kleffe vingertjes thuis moet houden.”
“Nou, aan MIJ mag je best komen hoor,” zei Vieze Kareltje die tartend naar zijn kruis greep.
“Smeerlap!” riep Geerke vol afkeer. “Als Facebook al bestond zou ik er meteen halfnaakt met een duckface op gaan staan om duidelijk te maken dat ik niet als lustobject gezien wens te worden!”
Gertje zei toen dat Geerke een dikke plofkop had en dientengevolge niet het risico liep lustgevoelens op te roepen, hetgeen Geerke afdeed als een ad hominem. “Blanke jongetjes nemen altijd hun toevlucht tot geweld,” riep ze ineens, waarna ze Gertje een geweldige trap voor zijn nog niet ingedaalde teelballen gaf. “Blijf met je klauwtjes van de vrouwtjes!” riep Klaartje, waarop Gertje riep: “Blijf met je poten van m’n kloten!”
Vieze Kareltje gooide olie op het vuur door weerzinwekkende zoengeluidjes te maken. “Kom maar, geile poesjes!” fleemde hij. “Ik maak jullie wel lekker nat.”
Een gewelddadig treffen kon niet uitblijven. Geerke trok haar broekje omlaag, kakte op de vloer en smeet de poep naar Gertje en Dirk. “Dat zal ik je betaald zetten,” riep Dirk. Nu kakte Dirk de hele dag in zijn broek, dus was het voor hem een koud kunstje om een vers drolletje tevoorschijn te toveren en met kracht naar de overkant te slingeren.
Juist op dat moment kwam het schoolhoofd binnen. Hij kon de rondvliegende drollen nog maar net ontwijken. “Zijn jullie nou helemaal van god los?” bulderde hij. “Blijf met je tengels van elkaar af, jullie zijn toch geen peuters meer?”
Toen hij de ravage onder ogen kreeg zonk hij moedeloos neer op zijn stoel en zei: “Godkolere, ik kan jullie ook geen vijf minuten alleen laten!”
Afijn, daar moest ik dus aan denken toen ik die klassenfoto zag. Ik weet niet of dit verhaal enige actualiteitswaarde heeft, maar het nieuws volg ik zelden.
Ik dank u voor uw tijd.
