Volgende week dinsdag draait mijn geniale Human Centipede-trilogie voor de eerste keer, en tevens de laatste keer, in een Amsterdamse bioscoop. Een uitzondering. Ze draaien overal ter wereld maar Nederland heb ik bewust overgeslagen. Mijn Human Centipede-films passen hier gewoonweg niet. Als outsider, ‘verschrikkelijk kind’ en maker van deze internationaal populairste Nederlandse films aller tijden zal ik dit even uitleggen.
De Nederlandse film is van een verschrikkelijke middelmaat. Hier in Nederland maakt men films volgens het poldermodel. Een filmscript moet langs zoveel loketten en allemaal fondsen en omroepen pissen er overheen. Ieder poppetje wil zichzelf belangrijk voelen en iets toevoegen. Als alles is gladgestreken en alle unieke scenes eruit zijn gekrast, blijft er niks anders over dan boring middelmaat. Films maken is verdomme een dictatuur, geen democratie. Het is een ‘one artists vision‘, net als het maken van een schilderij.
Producenten rennen met een willekeurig succesvol boek naar het filmfonds, hopend op hun 15% van het budget omdat dit een succesvol recept is gebleken. Niets is zo vreselijk als filmmakers zonder kloten die lopen te klagen dat ze maar eens in de zes jaar een film ‘mogen’ maken. Voor een echte filmmaker is het een absolute must om te filmen, desnoods op klittenband en alles moet ervoor wijken. Geld of niet.
Een goede film is opzienbarend, schuurt, stinkt, randt je aan en nestelt zich voorgoed in je brein. In Denemarken, België en Duitsland worden controversiële filmmakers omarmd, in Nederland worden ze angstvallig verbannen. Populaire talkshows en zelfs het Nederlandse filmfestival vinden de Human Centipede-films te ver gaan, terwijl ik in het preutse Amerika en Groot-Brittannië menig show steel.
Geen Nederlandse film is wereldwijd zo populair als The Human Centipede. Van South Park tot Hollywood-films als Rough Night, met fans van Quentin Tarantino tot Alec Baldwin, zijn mijn films verankerd in de wereldwijde popcultuur. Als ik het Human Centipede-script had ingeleverd bij het Nederlandse filmfonds was het direct afgewezen met het telefoonnummer van een psychiater. In Nederland maakt men liever Liever verliefd, Weg van jou en Pak van mijn hart. Films die achterlijk saai en voorspelbaar zijn. In het buitenland is de Nederlandse film een niet serieus te nemen lachertje.
Mijn idee: schaf het Filmfonds gewoon af. Geef dat belastinggeld aan de oudjes in verzorgingstehuizen en laat de filmmakers in Nederland zwemmen of verzuipen. Zo blijven enkel diehards zoals ik over en binnen een paar jaar staat de Nederlandse film internationaal op de kaart met originele en gewaagde producties.
Ik krijg veel oneerbare voorstellen uit Hollywood die ik stuk voor stuk afwijs. Ik sta erop dat ik enkel originele films maak. Het leven is te kort om andermans middelmaat te maken. Ik wil enkel mijn eigen unieke scripts verfilmen zonder concessies of restricties.
Wil je echt eens iets origineels zien, films met ballen, ga dan in de nacht van Halloween naar filmtheater De Uitkijk in Amsterdam. Je krijgt dan zelfs de kans mij je vragen te stellen tijdens de Q&A voorafgaand aan de films.
