Joden doen niet aan missie of bekering naar hún kamp. Die weten: Joods zijn gun je je medemens niet. Of zoals in de witz de rabbijn de getinte Jerusalem Post-lezer op de schouder tikt: ‘Is zwart zijn alleen al niet erg genoeg?’
Andersom daarentegen wordt eeuwenlang gepoogd Joden in te lijven of minstens mee te liften op hun leed. Wie zich joods-christelijk noemt, of moslims ‘de Joden van nu’, of vluchtelingen vergelijkt met vervolgde Joden, is dan ook niet geïnteresseerd in Joden maar wil zich wél bijverschijnselen als de Holocaust toe-eigenen. Zoals de lesbiennes die onlangs demonstreerden voor gelijke rechten, maar wél hun Joodse mededemonstrantes wegjoegen ‘vanwege Israël’. Zoals de Canadese premier Justin Trudeau die kortgeleden een Holocaustmonument onthulde waarop de Jodenvervolging niet genoemd werd. Zoals op naoorlogse Poolse monumenten van alle Joden, bij leven behandeld als ‘buitenlanders’, ineens ook Polen gemaakt waren. Nieuwer is dat Joods slachtofferdom wordt ingepikt, ingelijfd, toegeëigend zonder dat van vergelijkbare vervolging sprake is. Ongetwijfeld zal binnenkort de beruchte ‘alternatieve’ herdenking van de Kristallnacht wel weer verwijzen naar Wilders, Baudet of het sneue lot van de vluchteling.
In werkelijkheid vluchtte bijvoorbeeld Anne Franks familie niet uit Duitsland vanwege geldgebrek maar omdat ze anders vermoord waren. Het meest huiveringwekkend is deze trend van toe-eigening bij homoherdenkingen. Deze maand staat het Homomonument, de roze granieten driehoek bij mij om de hoek, dertig jaar op de Westermarkt en dat wordt herdacht. Onder andere door documentairemaker Sebas Kes, die met droge ogen stelt: “Het was heel bijzonder in die tijd, omdat dit het eerste monument is waarmee homo’s en lesbo’s werden herdacht die vervolgd of vermoord zijn.”
Nu is het probleem dat in ons land in de Tweede Wereldoorlog géén homo’s, géén lesbo’s, eigenlijk niemand uit het trendy rijtje LGBTQ dodelijk is vervolgd vanwege geaardheid. Niet één. De Hollandse ‘homocaust’ is een mythe. Peter Koenders bewees dat al in zijn proefschrift uit 1983 en zijn boek over ‘zedeloosheidsbestrijding’ uit 1996. Homo’s zijn vervolgd als verzetsstrijder of het tegenovergestelde, vanwege seks met Duitsers, maar niet, nogmaals: nimmer vanwege hun geaardheid. Yvonne Scherfs onderzoek uit 1987, in opdracht van de regering, bevestigt: de bezetter stelde homoseksueel gedrag strafbaar, maar vervolgde niet actief.
Nog in januari 2007 veegde De Gids in het artikel ‘Gevangen in slachtofferschap’ (PDF) de vloer aan met de ‘homocaust’. Toch worden aan dit onsmakelijk inlijven steeds nieuwe hoofdstukken toegevoegd. En dan heb ik het niet eens over de hondeneigenaar die een davidster op zijn pitbull plakte of tv-roddelpresentator Albert Verlinde die ‘ontdekte’ in een vorig leven ‘een Joods jongetje te zijn geweest dat in Auschwitz is omgekomen.’ Verlinde in het Parool: ‘Ik wilde bewijzen dat er meer in mij zat dan barbiepop spelen.’ Inderdaad: en dát is het probleem. Is alleen homo zijn dan al niet erg genoeg?
Nee, aldus feministische vrouwenwebpagina Vileine. Die stelde dat Anne Frank eigenlijk lesbisch was of toch minstens bi. Immers, ‘Anne viel op vrouwen [….] Onze oogkleppen moeten wel heel dik zijn, als we over het hoofd zien dat de schrijfster van het beroemdste dagboek ter wereld niet alleen een Joods slachtoffer van de Holocaust was, maar ook een LGBTQ-slachtoffer.’ Bron? Lees even mee hoe lesbo’s een veertienjarig vermoord meisje inlijven via haar dagboek: ‘Ik weet dat toen ik eens een avond bij Jacque sliep, ik me niet meer in kon houden, zo nieuwsgierig was ik naar haar lichaam [….] Ik vroeg haar of we als bewijs van onze vriendschap elkaars borsten zouden bevoelen.’
Wie het dagboek kent, is niet verbaasd. Anne was, als elke puber, benieuwd naar alles over seks. Zo lezen we ook dat ze met die hartsvriendin Jacque de bijsluiter van een tampondoosje bestudeerde en met Jacques vriendin Rivka meeging om een ‘in de droogkast’ verstopt ‘expliciet boekje’ te bestuderen. Maar Vileine maakt van de natuurlijke nieuwsgierigheid van een puber een heilsboodschap voor de homowereld. Schieten vanuit de heup, scoren vanaf Annes flank.
Dames! Blijf met je rotpoten van onze rot-Anne af! Maar er is nog hoop voor wie zich diepgaand identificeert met Anne. Halloween Costumes, een Amerikaans bedrijf gespecialiseerd in feestkleding, bood onlangs het ‘Anne Frank-kostuum’ aan. Baret, schooluniform, bruine schooltas, plus naamkaartje voor het transport om de nek. Dertig dollar. Wél graag uw maten doorgeven.
(Deze column verscheen eerder in het Nieuw Israelietisch Weekblad)
