“Zelfs het NOS Journaal vond het nodig om na Pauw meteen met een item te komen: ‘Gijs van Dam ontkent verkrachting Jelle Brandt Corstius’. Hoe bizar.
Op meerdere fronten heeft Gijs van Dam zijn collega’s in Hilversum, ons journalisten en het hele land een grote dienst bewezen. Door daar te gaan zitten, toonde hij glashelder aan hoezeer de #metoo-hype afgelopen weken is ontspoord.
Overal, in kranten, op tv, op de radio, konden ‘slachtoffers’ ongehinderd hun verhaal doen. Sterker nog, je voelde als medium dat je ‘achterliep’ op de concurrenten als je niet op zijn minst ook een vrouw had die een bekende dader met naam en toenaam aan de schandpaal nagelde. Er werd in veel gevallen ook gewoon een foto van diezelfde ‘dader’ getoond.
Het journalistieke basisprincipe van hoor en wederhoor werd compleet overboord gegooid. Net als de ongeschreven regel dat er op zijn minst een aangifte moet liggen om aandacht te besteden aan een zedenzaak.
Gijs van Dams relaas – of het nou de waarheid was of niet – maakte glashelder hoe complex deze zaken in elkaar steken. Die horen niet aan een talkshowtafel beslecht te worden, maar in de rechtszaal.”
Geen idee of dit nog wel helemaal past in het genre ‘televisierecensie’, maar Angela de Jong (AD) heeft volkomen gelijk. De #metoo-hype is ontspoord en de ranzige manier waarop nu (onschuldige) slachtoffers vallen, mede dankzij hypegeile ‘kwaliteitsmedia’ die normaal enorm heilig doen over de rechtstaat en wederhoor, is meer dan onsmakelijk.
Die kwaliteitsmedia, dat waren toch de ‘hoeders’ van de democratie en niet de ‘slopers’ van de democratie? Jarenlang drammen over tabloids en online ophefmedia, in één keer teniet gedaan door rancuneuze mannenhaat en moralistische machtswellust. Waar is toch die Ombudsvrouw als je haar werkelijk nodig hebt?
