Ook voor de Zwitserse filosoof en oud ‘bruggenbouwer’ van de Erasmus Universiteit, Tariq Ramadan, geldt: hij is onschuldig totdat er bewijzen zijn, totdat er getuigen zijn gehoord en een gezaghebbend orgaan – bij voorkeur een rechter – een oordeel heeft gegeven. Maar de onschuldspresumptie krijgt in de kwestie Ramadan, die onlangs door drie vrouwen, waaronder de schrijfster Henda Ayari, in Frankrijk werd beschuldigd van verkrachting – wel een heel wrange bijsmaak.
Want niet alleen mag hij gedurende het onderzoek blijven lesgeven van zijn huidige werkgever Oxford, hij wordt openlijk gesteund door collega-professor Eugene Rogan en de faculteit zelf. Rogan heeft tijdens een vergadering over de kwestie gezegd dat de beschuldigingen richting Ramadam een poging van ‘Europeanen’ is om ‘samen te spannen tegen een prominente moslim-intellectueel.’
Professor van ‘hedendaagse islamitische studies’ Tariq Ramadan, de kleinzoon van Hassan al-Banna, de oprichter van het Moslim Broedershap, heeft de beschuldigingen krachtig ontkend en verklaarde op Facebook dat hij ‘doelwit is van een lastercampagne’, georganiseerd door zijn ‘langdurige tegenstanders’.
Na de aanklachten van de drie Franse vrouwen kwamen deze week ook vier (volgens Ramadan ‘anonieme’) Zwitserse vrouwen naar voren met beschuldigingen van seksuele avances, waarvan twee vrouwen verklaren dat ze in de tijd 14 en 15 jaar oud waren. De aanklachten van de Franse vrouwen in momenteel in onderzoek bij de Franse politie.
For those who have questions about my silence pic.twitter.com/s5IDTK1rfa
— Tariq Ramadan (@TariqRamadan) 1 november 2017
Het is in het licht van deze zaak moeilijk om niet te denken aan de in 2015 ‘hung-out-to-dry’ Nobelprijs-wetenschapper Tim Hunt die op een conferentie in Seoul zei:
“Let me tell you about my trouble with girls. Three things happen when they are in the lab. You fall in love with them, they fall in love with you, and when you criticise them, they cry.”
‘Ongelofelijk stom dat ik dat zei’, gaf hij daarna gelijk toe, maar de Twitter-mob was genadeloos. Tal van gekwetste (huilende?) vrouwen eisten zijn ontslag. Hij was nog niet geland in Engeland of hij mocht vertrekken bij de University College. Hij werd ook uit de Royal Society (de Britse Academie voor Wetenschappen) en de European Research Council gegooid. Ook zijn vrouw, die aan de universiteit werkzaam was, verloor haar baan. Van rehabilitatie is nagenoeg nog altijd geen sprake.
Niet alleen worden de mogelijk echt misbruikte vrouwen van Ramadan niet bij voorbaat als slachtoffers op het schild gehesen, zoals onze post-juridische samenleving voorschrijft, maar Ramadan zélf is – het tegenovergestelde van Tim Hunt – het eigenlijke slachtoffer totdat bewezen is dat hij dat niet is. Dit alles past haarfijn in de hedendaagse pyramide van slachtofferschap, waarin de witte, oude, Christelijke man onderaan sowieso schuld heeft en de islamitische man nooit. Net als moslims ‘als groep’. Professor Eugene Rogan zei:
“It’s not just about sexual violence. We must protect Muslim students who believe and trust in him, and protect that trust. (…) I encourage everyone to use their moral judgement about how they voice their concerns – not to victimise the women who’ve made the allegations or the men who’ve been accused of things they’ve not yet had the chance to defend themselves against.”
De faculteit heeft de studenten verteld dat professor Ramadan zal blijven lesgeven na zijn trip uit Qatar maar dat ze worden toegestaan te vragen of een andere universiteitsmedewerker in de werkruimtes aanwezig kan zijn. Er circuleren ondertussen berichten dat mensen Tariq Ramadan hebben zien lachen (om de beschuldigingen) met academici.
Elk mogelijk gevaar wat (moslim) meisjes lopen in de buurt van Ramadan wordt dus ondergeschikt gemaakt en ondervangen door het deugdzame idee dat ze niet mogen worden beschadigd en gestoord in hun sprookjes over de beste man – een schijn-bruggebouwer, een islamist die ‘steniging van vrouwen’ een bespreekbaar onderwerp vindt. We moeten de illusies van studenten ‘beschermen’, is wat een Britse Universiteit anno 2017 nastreeft. Wat Oxford zegt is: ‘Jullie zijn in onze ogen geen (potentiële) verkrachtings-slachtoffers van moslim-intellectuelen want wij dicteren dat jullie slachtoffers zijn van witte, islamofobe Europeanen die erop zijn jullie een slechte naam te bezorgen’.
Een student vertelde The Daily Telegraph dat Oxford zijn eigen belangen boven die van de studenten stelt: ‘naar mijn mijn mening moedigt professor Rogan een cultuur van verdwijnende verantwoordelijkheid bij etnische minderheden aan’.
Hieronder zien we nog even Tim Hunt (2012).
