Mediaconcern Axel Springer CEO, Matthias Döpfner, die in september een vlammend pleidooi hield voor onafhankelijke, kritische journalistiek en waarschuwde voor ‘onderwerping aan de islamitische cultuur’ is nu (vooral) woest over het uitblijven van ophef over een uitspraak van een rechter in Frankfurt afgelopen donderdag. Die oordeelde na een klacht van een Israëlische passagier over de weigering van Kuwait Airways hem mee te nemen van Frankfurt naar Bangkok, dat meenemen ‘niet redelijk’ zou zijn. Döpfner reageert:
“Ik heb mijn adem ingehouden. Ik wilde voelen en meten hoe lang het zou duren na het vreselijke oordeel uit Frankfurt, waarin een rechter het als “niet redelijk” acht dat Kuwait Airways een Israëliër van Frankfurt naar Bangkok transporteert. Ik wilde weten hoe lang het zou duren, tot er een tuimelende ophef in de anders zo gemakkelijk tot ophef bereide mediale ruimte zou ontstaan.”
“(…) En ik wil weten, of en wanneer de bondskanselier een woord van macht spreekt’.
“Ik heb de adem ingehouden. En ik ben bijna gestikt. Wat gebeurt is: niets. Of bijna niets. (…) In de grote regionale kranten was het onderwerp – uitgezonderd ‘Bild’ – op de dag erna nergens op pagina 1. te vinden en op Facebook domineren degenen die voor het oordeel van de Frankfurtse rechter begrip opbrengen. Of hun blijdschap onverhuld tonen.”
“De uitspraak van de rechter zelf is stof voor de juristen-congressen van de toekomst, die kunnen debatteren over de vraag of het dwingend, legitiem of misbruik van recht is, om dit oordeel te vellen met de motivering dat het discriminatieverbod in de Duitse wet van onder andere religie, geslacht, lichamelijke gesteldheid en leeftijd, niet van toestemming is op grond van nationaliteit. Of dat het een schandalige fout van een overwerkte of kwaadwillende rechter was – of een hiaat in onze wetgeving.”
“Vast staat dat de van Koeweit uit bedoelde discriminatie niet gericht is tegen het reglement van orde van de Knesset en de constitutie van Israel, maar tegen “de” joden. Bedoeld en officieel geadresseerd is de “de joodse staat”. De onderliggende reden van het transportverbod is anti-semitisme. Verder niets.”
“Op anti-semitisme, en alleen daarop, is de hoofdzaak gebaseerd dat zestien moslimlanden Israëliërs de toegang verbieden.” (…)
“Hoe men het probleem van anti-semitische intolerantie van de Koeweitse luchtvaartmaatschappij oplost, hebben de VS in 2015 al bewezen. Na een soortgelijk geval van discriminatie hebben de Amerikaanse autoriteiten Kuwait Airways voor de keuze gesteld om ofwel de betreffende Israëli’s te upgraden of de zeer rendabele verbinding New York-Londen stop te zetten. Discriminatie tegen Israëli’s was belangrijker voor de Koeweiti’s dan hun zakelijk inzicht. De luchtverbinding is gestopt.”
“Maar het echte schandaal is het gebrek aan verontwaardiging. Duitsland – zo lijkt het – heeft belangrijkere dingen te doen. En hier kun niet alleen asymmetrische intolerantie, maar ook asymmetrische onverschilligheid vaststellen.”
“Stel je voor hoe de verontwaardiging in dit land zou uitpakken als een Duitse rechtbank van een westerse luchtvaartmaatschappij zijn O.K. zou geven om niet langer Turkse burgers te vervoeren? Terecht zou er over racisme en xenofobie gesproken worden, en ook van vijandigheid jegens moslims.” (…)
“Een paar dagen geleden werd Karl Lagerfeld op RTL vanwege een provocerende opmerking over het immigratiebeleid opgevoerd, omdat “de modekoning in een televisieshow (in Frankrijk, red.) het had gedurfd” om Angela Merkel te kritiseren. De redenering die RTL gaf was een stevige antisemitische samenzweringstheorie: “In feite is het bedrijf Chanel, waarvoor Lagerfeld werkt, stevig in joodse handen. De eigenaar is de familie Wertheimer”.”
“In heldere taal betekent dit dat omdat Lagerfeld voor joden werkt, hij kritiek heeft op de massale immigratie van mensen uit moslimlanden. Je kunt het met de positie van Lagerfeld oneens zijn. Maar zeker niet vanwege de joodse eigenaars-familie van Chanel. En zelfs in dit geval: geen spoor van publieke verontwaardiging.” (…)
“Als onze tolerantie voor intolerantie zelfs zo ver gaat om zelfs binnen de Duitse grenzen begrip op te brengen en de luchthaven van Frankfurt als het ware tot ademruimte voor de ontsporing van een autocratische staat te verklaren, dan is een grens overschreden. Het is de grens van zelfverloochening van onze liberale waarden. Het begin van onderwerping. En waar dat toe leidt, kun je in de geschiedenisboeken lezen. Ons land bevindt zich op een gevaarlijk pad.”
