Woensdag keert de premier van Libanon na ruim twee bizarre weken in het buitenland terug naar huis. Daarmee is de crisis in het Arabische land niet bezworen.
Op veel plekken in Libanon hangt het portret van Saad Hariri. De inwoners van het Mediterrane land verlangen dat de premier eindelijk eens naar huis komt. Ruim twee weken geleden vertrok Hariri plotsklaps naar Saoedi-Arabië. Hij kondigde daar zijn afreden aan. Hij zei in zijn eigen land te vrezen voor zijn leven en wees nadrukkelijk naar zijn coalitiepartner, de door Iran gesteunde beweging Hezbollah. De president van Libanon willigde het ontslag niet in. Eerst moest de premier maar terugkeren.
Afgelopen zaterdag landde Hariri in Parijs. President Emanuel Macron had zich persoonlijk ingespannen voor deze ‘vrijgeleide’, althans zo wordt het door veel Libanezen gezien. Zelfs uit kringen rond de steenrijke premier werden signalen afgegeven dat hij niet vrijwillig in Riyaad verbleef.
Komende woensdag komt Hariri dan eindelijk aan in Beiroet, zo maakte hij zaterdag bekend. Pas dan wordt duidelijk of hij zijn ontslag doorzet of toch, omwille van de stabiliteit van Libanon, aanblijft. Voor wat het Libanese volk de komende tijd te wachten staat, maakt het weinig uit. De twee belangrijkste spelers in Libanon zijn Saoedi-Arabië en Iran. Het eerste land ondersteunt de soennitische beweging van Hariri. Iran houdt het sjiitische Hezbollah met wapens en geld op de voet.
Saoedi-Arabië is vastbesloten om de invloed van Iran in de regio te verminderen. Daarom ondersteunt het opstandelingen in Syrië die tegen het pro-Iraanse regime strijden. Ook de oorlog tegen de door Iran gesteunde rebellen in Jemen wordt geleid door dit land. En nu stelt Saoedi-Arabië ‘geen enkel middel’ uit te sluiten als de Hezbollah zichzelf niet ontwapent in thuisbasis Libanon. Omdat de beweging zijn macht ontleent aan zijn militaire slagkracht, is dat een onmogelijke eis.
Het olierijke land heeft er bij de aanpak van Hezbollah een opmerkelijke bondgenoot bijgekregen. Al langere tijd, maar sinds kort openlijk, werkt Saoedi-Arabië samen met Israël. Het buurland van Libanon is bevreesd voor de vele tienduizenden raketten van Hezbollah die op het het land gericht staan.
De dreiging van oorlog op Libanese bodem hangt dus boven de lucht. En dat is niet per se een zaak van weken of maanden. Hezbollah weet dat het uitlokken van oorlog met Israël de Arabische wereld zal splitsen. De woede van de Arabische bevolking, en daarmee ook van de meeste landen, zal zich tegen ‘agressor’ Israël richten. Steun van Saoedi-Arabië aan de operatie tegen Hezbollah zal niet begrepen worden. Net als in 2006 zal Israël terugslaan met het bombarderen van voor Hezbollah vitale gebouwen en infrastructuur.
Het meest voor de hand liggende scenario voor de korte termijn is dat Saoedi-Arabië Libanon financieel hard zal raken. Er werken 400.000 Libanezen in het olieland en het terugsturen van deze expats zal fragile Libanese economie de afgrond in storten. Met politieke instabiliteit en maatschappelijke onrust tot gevolg.
Met of zonder de Libanese premier Saad Hariri: Libanon staat een turbulente tijd te wachten.
