Het goede bestaat niet. Althans niet als objectief feit. Volgens Aristoteles is het goede eerder een functie, namelijk van het midden tussen twee uitersten. Zo noemt hij ‘moed’ goed omdat het ergens tussen lafheid en roekeloosheid ligt. Wie het goede zoekt, moet het juiste midden vinden.
In het debat over Zwarte Piet is dat midden ver te zoeken. We zien slechts uitersten. Aan de ene kant verschijnselen als de morele masturbatie van boze Sunny in de geblokkeerde bus naar Dokkum. “Iets zei me dat ze het heerlijk vond”, sprak Marcel van Roosmalen in een column toen hij “het van opwinding gloeiende hoofdje van Sunny Bergman, voor in de bus” zag.
Zodra we die Sunniaanse zelfbevlekking ongemoeid laten doorsijpelen in de haarvaten van de cultuur, dan voert dat onvermijdelijk naar een ondraaglijke hel van politieke correctheid. Het type hel waar de Canadese Lindsay Shepherd onlangs werd gegeseld door de gendergestapo van haar universiteit. Een genderkapo dwong haar tot biecht en boete omdat ze drie minuten beeld van de omstreden professor Jordan Peterson aan haar studenten had gewaagd te vertonen.
Aan het andere uiterste zien we onfris militant Piet-activisme. Jongens die zwart geschminkt een basisschool in Utrecht binnendringen en daar kwistig pepernoten en leuzen als ‘ga terug naar je eigen land’ rondstrooien. Dubieuze figuren die het liefst de ganse dag Sylvana Simons met bananen willen bekogelen. Haar en ‘haar soort’ terug willen sturen naar donker Afrika of anders opsluiten in Artis. Sneue types die denken hun maatschappelijke mislukking aan de ‘multiculturele samenleving’ te danken te hebben. Een onsmakelijk blank broeinest van virulent racisme en gure haat.
Is er hier nog ergens een Aristotelisch midden te vinden? Ik vrees van niet. Het debat is gegijzeld door de uitersten. Er is inmiddels geen vorm van het Sinterklaasfeest meer denkbaar dat het betere van beide uitersten in zich verenigt. Daarvoor zijn die uitersten zelf al te verrot.
Schaf dat hele feest toch gewoon af. Het is allang geen echt kinder- en familiefeest meer. Het is een decadent consumptie festijn. Het is een feest voor commercie en middenstand, die onmiddellijk daarna alweer hitsig in de nek hijgen om de portemonnee voor het kerstfeest te trekken.
Amputeer het Sinterklaasfeest, is mijn devies. Dat is voor iedereen het beste. Geef het geschipper op om het tot een politiek correct feest te transformeren. Daar komt alleen maar nog meer narigheid en lelijkheid van. Hier kan Aristoteles ons de weg niet meer wijzen. Slechts besef van Oud Hollandse nuchterheid dat ‘een meedelydende Chyrugyn, stinckende wonden maeckt’ biedt hier de enig juiste uitkomst.
