“Nog weer een andere benadering zou kunnen liggen in de sfeer van een artistiek-spiritueel afscheid en wedergeboorte. Door de standbeelden van Peter Stuyvesant, Admiraal de Ruyter, J.P. Coen, Generaal Van Heutsz en anderen af te breken (al dan niet onder begeleiding van het ritme van een omfloerste trom), wordt verwezen naar het geweld dat deze Nederlandse helden in het verleden te weeg hebben gebracht. De scherven kunnen vervolgens gebruikt worden om nieuwe beelden te creëren die – alleen al vanwege hun oorsprong – naar dat koloniale verleden verwijzen maar niet langer een eerbetoon aan wrede helden vormen.
Of een zachtere aanpak zou zijn om deze bustes en beelden in te pakken in met bloedvlekken bedrukte stof. Zwart plastic of rubber kan ook, als verwijzing naar de rouw om al die doden die onder hun verantwoording gevallen zijn.
Zo maken we nieuwe beelden die beter zijn afgestemd op een inclusieve herinneringscultuur waarin veel meer Nederlanders zich kunnen herkennen; ook degenen die uit de voormalige koloniën naar Nederland zijn gekomen en zich hier hebben gevestigd.”
Aldus ene Barbara Henkes in de Volkskrant, die moreel hoogstaande kwaliteitskrant waar ze altijd zo blij zijn met kunst en cultuur en waar ze journalistiek zien als een methode om ‘de democratie te bewaken’.
Tip: volgende keer een kaartje met routbeschrijving naar het dichtsbijzijnde te slopen standbeeld afdrukken. Die beeldenstorm komt pas echt goed op gang als je het naar de mensen toebrengt.
