“Later blijkt dat deze gedetineerde inderdaad tijdens zijn verlof een misdaad heeft gepleegd. De avond van zijn misdaad was hij netjes teruggekomen naar zijn cel, alsof er niks aan de hand was.
De staatssecretaris van Veiligheid en Justitie krijgt van dit opmerkelijke voorval in maart 2014 een bericht. Dat gebeurt in een zogenoemde piketmelding.
Dit jaar kreeg het ministerie bijvoorbeeld zo’n piketbericht over Michael P. (Het Monster van Den Dolder, red.), de verdachte in de moord op Anne Faber.
Gedetineerden plegen met regelmaat misdaden tijdens een van de vele soorten verloven om ze langzaam aan terugkeer in de samenleving te laten wennen.
Het grote publiek hoort alleen lang niet altijd dat de daders eigenlijk gedetineerden of tbs’ers zijn. Op het Justitie-departement wordt in 2015 in de berichten bijvoorbeeld vastgesteld dat de media wel berichten over een schietpartij, maar dat ze niet doorhebben dat zowel dader als slachtoffer eigenlijk een gedetineerde is. Of later dat jaar: een misdaad die aandacht krijgt in de media. “Maar geen aandacht voor feit tbs”, melden de ambtenaren. Nergens uit de documenten blijkt dat er enige intentie is om Nederland daarvan op de hoogte te brengen.
Smokkel van telefoons, drugs en andere zaken tiert welig in de bajessen en klinieken, soms met de hulp van corrupte cipiers.
In maart wordt een tbs’er die ongeoorloofd afwezig was, aangemerkt als verdachte in de moord op een Arnhemse man en vrouw. En ook dit jaar werd een verdachte in een opsporingsprogramma herkend als een gedetineerde die met verlof was.”
In Nederland vinden bepaalde boven u gestelden, die dat niet aan u hebben gevraagd maar wel altijd zeggen dat ‘we dat zo hebben afgesproken met z’n allen in dit land’, dat criminelen, vooral hele gevaarlijke criminelen, zo snel en zo veel mogelijk op ‘verlof’ in de maatschappij moeten. Want dat is goed voor iedereen en gevaarlijke misdadigers zijn gewoon slachtoffers van hun eigen woede want woede is onmacht, ofzoiets.
Dit betekent dat er in Nederland continu sprake is van een levensgevaarlijk sociaal experiment met de eigen bevolking: gevaarlijke misdadigers worden vrijgelaten tussen onschuldige burgers die zich niet kunnen mogen verweren en dan maar hopen dat die gevaarlijke misdadigers op magische wijze ineens geen gevaarlijke misdadigers meer zijn. Zolang het aantal (vooraf ingecalculeerde!) collateral damage cannonfodder burgerslachtoffers maar klein genoeg blijft vinden de boven u gestelden dat allemaal prima.
Gevaarlijke misdadigers zijn nou eenmaal gevaarlijke misdadigers dus plegen ze gevaarlijke misdaden, ook als ze op magische wijze geen misdaden horen te plegen. Maarja, de mensen die vinden dat ‘we dat zo met z’n allen hebben afgesproken in dit land’ weigeren, al sinds 1968, nog altijd in te zien dat magie niet bestaat en daarom mag u het niet weten als een gevaarlijke misdadiger op verlof een gevaarlijke misdaad pleegt.
Dat is realisme en realisme verpest de magie. Realisme is stom, realisme doorbreekt de illusie. Wat is er nog leuk aan een illusie als je eenmaal doorhebt hoe het trucje werkt? Daarom is realisme ook ‘extreem-rechts populisme’ en zijn realisten ‘cynici’.
Het beste noemen we realistische media dan voortaan ook ‘Russisch nepnieuws’, zodat realistische media straks geen vergunning meer krijgen om op het internet te publiceren. Dat is het beste voor iedereen. Aldus dezelfde mensen die steeds het woord ‘we’ gebruiken als ze vertellen dat ze iets met zichzelf hebben afgesproken.
En als u eenmaal weet hoe vaak een gevaarlijke misdadiger op verlof een gevaarlijke misdaad pleegt zou het zomaar kunnen zijn dat ‘bepaalde politici in de kaart worden gespeeld’. En dat mag niet. Want dat ‘hebben we zo niet met z’n allen afgesproken in dit land’, aldus de boven u gestelden, die zelf hebben bepaald, dus niet ‘met z’n allen afgesproken’, dat ze boven u zijn gesteld.
Daarom ook doen de media er alles aan zoveel mogelijk niet te berichten over gevaarlijke misdadigers die tijdens hun verlof gevaarlijke misdaden plegen, want de media zijn er nou juist om te voorkomen dat de verkeerde politici in de kaart worden gespeeld. Vinden ze althans zelf bij die media. Ook alweer sinds 1968. Ook alweer zonder dat met u te hebben ‘afgesproken’.
Behalve De Telegraaf dan. Want dankzij De Telegraaf (Blendle-link) weet u nu niet alleen hoe door- en door- en door- en doorgerot uw ‘rechtsstaat’ is maar ook dat er geregeld gevaarlijke misdaden worden gepleegd, al dan niet met uw dochter als verkracht en gedood slachtoffer, door tbs’ers die zich moeiteloos aan hun getrainde en gewapende bewakers sociotherapeute konden onttrekken.
De kans is nu heel groot dat De Telegraaf politici in de kaart heeft gespeeld waarvan ‘we met z’n allen in dit gave land vinden dat we dat nu niet moeten willen’.
Foei Telegraaf, foei! De rest van de media zullen nu wel weer via het Radio 1 (‘Het nieuws van alle kanten’) Mediaforum laten weten hoe stout dat is, al dat realisme in de journalistiek.
Want: lang leve de magie! Al sinds 1968.
