“Als we komen aanrijden zien we dat er een vechtpartij aan de gang is. D. en N. stuiven erop af en vergeten in de drukte de schuifdeur van de bus voor me te openen. Ik zit opgesloten en kan niets doen terwijl de groep uitelkaar stuift. Mijn blik volgt N. die achter een man aangaat die een mep uitdeelt. Opeens zie ik haar stoppen en omdraaien. Tegelijkertijd hoor ik een pijnkreet van D. die door merg en been gaat. Ik zie hem niet meer.
Machteloos bons ik tegen het pantserglas van de bus. N. vliegt om de bus heen en we zien D. op de grond liggen met zijn been in een rare hoek. Ze staat er even alleen voor. Om haar heen staan dronken feestgangers, haar maatje ligt uitgeschakeld op de grond. Ze stelt haar collega gerust dat er geen open botbreuk is door ter plekke zijn broek open te knippen. Ondanks de verschrikkelijk pijn kan D. een signalement geven van de persoon die hem onderuit trapte toen hij uit de bus stapte.
Wat me beangstigt is de intense haat die je af en toe ervaart. De ene keer wordt dat openlijk geuit door schreeuwen of gebaren. De andere keer door bewust in de weg lopen of het hinderen van het politiewerk. Een aanwijzing van een agent, “wil je even ergens anders gaan staan”, “wil je ons even ons werk laten doen, we komen zo bij je”, zijn voor de nodige omstanders geen hint maar eerder een uitnodiging voor discussie. Jarenlang vragen we –ook ik als woordvoerder Veiligheid in de Leidse gemeenteraad- om de aanpak van geweld tegen hulpverleners. We hebben daar helaas nog een lange weg in te gaan.”
De straten op en onder de mensen zijn, dat zouden meer politici moeten doen. Het Leidse VVD-raadslid Frederik Zevenbergen deed het en viel met zijn neus in de gruwelijke realiteit van het gave maar veilige land Nederland.
Terwijl hij tijdens Oudejaarsavond embeded is bij twee dappere politie-agenten is hij er getuige van hoe gruwelijk geweld wordt gebruikt tegen één van de agenten. Agent ‘D.’ moet diezelfde avond nog worden geopereerd aan een kapotgetrapt kuitbeen en ligt nog in het ziekenhuis.
En dat is dan nog het zware fysieke geweld waar het VVD-raadslid getuige van is. Al even beklemmend is de, in zijn eigen woorden, ‘intense haat’ waar agenten steeds maar weer slachtoffer van worden. Een agent die iets beveelt, dat is vandaag de dag een reden om agressief te worden en het gezag van die agent in twijfel te trekken. Je zult maar hulpverlener zijn in dit fantastische land vol lieve mensen.
Het Leidse VVD-raadslid Frederik Zevenbergen heeft het nu zelf gezien en zelf ervaren. Het is niet onopgemerkt gebleven.
Hele Facebook-longread van het VVD-raadslid hier en als embed hieronder.
