“In mijn jaren als correspondent in Amerika voor de NOS was mijn kijk op Nederland al veranderd. Ons land is in veel opzichten beschaafder. Ons politieke systeem, ons rechtssysteem, de gezondheidszorg functioneren zo veel beter dan in Amerika. We behoren tot de gelukkigste volken ter wereld. De ongelijkheid in de VS is stuitend. Talloze burgers leven onder grote stress door armoede, slechte huisvesting, faillissementen.
Media moeten het zich aantrekken dat steeds meer mensen nieuws mijden omdat ze er depressief van worden.
Zo zullen journalisten vaker moeten berichten over wat er goed gaat in de wereld, over constructieve initiatieven van burgers. Ze nemen graag anderen de maat maar het wordt tijd dat ze zelf in de spiegel kijken en de grauwsluier zien die zij over de wereld hangen. En doordrongen raken van hun verantwoordelijkheid voor de beeldvorming.
Mainstreammedia mogen een voorbeeld nemen aan The Guardian, The Economist en De Correspondent.
Maar er zijn gelukkig steeds meer journalisten die uit de groef van ‘goed nieuws is geen nieuws’ stappen.
Als media zich druk maken om hun verdampende businessmodel zullen ze ook wel moeten.”
Charles Groenhuijsen (137) werkte zijn hele leven bij de door belastingbetalers gesubsidieerde Staatszender NOS voor het staatspropagandaprogramma NOS Journaal. Toen Groenhuijsen het NOS Achtuurjournaal niet mocht presenteren raakte zijn ego extreem gekrenkt werd hij woest. Sindsdien vindt Groenhuijsen de NOS stom, dus ook alle gewone journalistiek, omdat de NOS nou eenmaal gewone journalistiek bedrijft.
(Charles Groenhuijsen werd online trouwens bekend door het Grote Succes Mootz.nl, dat gefinancierd bleek door Nina ‘als het op betrouwbare financieringen aankomt moet je mij bellen’ Brink.)
Als hét clichébeeld der blanke boze Nederlandse babyboomer die in de journalistiek heeft gewerkt maar daar uiteindelijk werd afgewezen en dus rancuneus verbitterd raakte houdt Groenhuijsen zich sindsdien als een incontinente moraalridder bezig met het jammeren over ‘negatief nieuws’, het benadrukken dat ‘we het zo goed hebben in dit land met z’n allen’ (logisch als je je hele leven je zakken hebt kunnen vullen dankzij belastingbetalers), het omhoogpijpen en aflikken van de mierzoete christelijk-ethische rozebellenretoriek van De Correspondent (omdat ze daar tenminste niet aan serieuze feitelijke objectieve verslaggeving doen) en natuurlijk met het drammen en opdringen van gevaarlijke neurotische linkse babyboomeronzin als ‘constructieve en positieve journalistiek’.
Dat is allemaal op zich al heel erg, veel erger is het dat Charles ‘gemene feiten vertellen is kwetsend hoor’ Groenhuijsen bij de voor en door babyboomers bestaande NPO onbeperkt(!) en kritiekloos(!) een podium krijgt om zijn 1972-anti-Amerika retoriek als ‘positieve en constructieve’ diarree over iedereen uit te sproeien (vooral bij WNL, een tragische, mislukte, burgertruttige gaapomroep voor ‘fatsoenlijke’ blanke extreem laffe voor alles bang zijnde in coma verkerende bejaarden die VVD stemmen en gek zijn op middelmatige rolodextalkshows met steeds maar weer dezelfde middelmatige rolodexgasten) en natuurlijk ook regelmatig door de links-ideologische Volkskrant (Latijn voor: ‘DOOD AAN AMERIKA, DOOD AAN WINST MAKEN‘) nog eens even extra in het zonnetje wordt gezet.
Want feiten, die zijn stom en gemeen! Er gaat ook heel veel goed in de wereld hoor mensen!
Klopt! Zoals: het uitsterven van babyboomers, het kapot gaan van de traditionele media en het ineenstorten van de NPO in het algemeen en WNL in het bijzonder. Charles Groenhuijsen heeft helemaal gelijk: over dat soort positieve ontwikkelingen kún je niet genoeg berichten als ‘constructief-positief journalist’.
Wat ‘constructief-positief’ precies is? Nou, gewoon wat Charles Groenhuijsen ook in bovenstaande quotes doet: schaamteloos keihard liegen dat “er steeds meer journalisten zijn die uit de groef van ‘goed nieuws is geen nieuws’ stappen” (ook al ontbreekt daarvoor elk bewijs) en dat het met The Guardian fantastisch gaat (het is goddomme de krant met de kleinste oplage van heel Groot-Britannië). Want wie ‘positief’ wil zijn ontkomt er natuurlijk niet aan regelmatig een loopje met de waarheid te moeten nemen. Het probleem met de realiteit is en blijft natuurlijk…de realiteit.
Goed dat de Volkskrant verder geen kritische vragen stelt, dat zou de gratis marketing voor het nieuwe boekje van Charles ‘sinds ik er niet meer werk is het NOS Journaal waardeloos’ alleen maar verpesten. Mensen met de juiste mening, die moet je soms wat meer gunnen dan mensen met de verkeerde mening, voor wat hoort wat, Volkskrant-journalistiek ten voeten uit.
Weet je in welk land het, dankzij liegende en manipulerende ‘positieve en constructieve’ journalisten, ook altijd fantastisch ging? De Sovjetunie!
(Nee, ondergetekende voelt zich niet ‘verantwoordelijk voor de beeldvorming’. Wat kost een Greencard eigenlijk? Na Groenhuijsen’s beschrijving over de VS klinkt daarheen emigreren wel heel erg aantrekkelijk.)
Ceterum censeo: DOOD AAN POSITIEVE EN CONSTRUCTIEVE JOURNALISTIEK!
