De jacht op “fake news” is geopend. De Europese Unie, als altijd bekommerd om ons welzijn, heeft het offensief ingezet. Elke zweem van onpartijdigheid en gêne achter zich latend, kiest de EU-Leviathan voor de frontale aanval op wat zij noemt: nepnieuws.
Op basis waarvan ze fake news aan banden zullen leggen en welke critera ze daarbij willen hanteren, weten ze in de Europese toren van Babel zelf niet zo goed. Dat hoeft ook niet. Het heeft met ‘Rusland’ te maken, blijkbaar. Da’s zowat alles wat we weten.
Onder fake news dient men eigenlijk gewoon te verstaan: alle nieuws dat niet pro-EU is, niet massa-immigratie, niet pro-islam en dergelijke. Concreet houdt dat in dat zowat alle niet-msm op de zwarte lijst van de allesverslindende EU staan, dat bolwerk dat zichzelf heeft gecreëerd en gevoed met de tamheid en goedgelovigheid van de westerse bevolking. De EU heeft zichzelf opgeworpen als Grote Heerser, als onbetwistbaar bolwerk dat de fasces draagt als teken van haar wetgevende macht.
Het lijdt weinig twijfel dat de uitvoerders van het EU-beleid maar wat graag zullen meestappen in het ‘dood aan alle fake news’-verhaal. In hun pluchen zetel vastgeroeste mediafiguren zullen met veel plezier als executeurs van de EU-ordonnanties fungeren. Hun bekommernis betreft niet zozeer het feit dat ‘de mensheid’ verkeerd geïnformeerd zou kunnen worden (dat interesseert hen vrij weinig), hun bekommernis betreft vooral zichzelf. Eigenbelang, een menselijke trek die ook zelfverklaarde filantropen bezitten, is de voornaamste reden voor de kritiekloze uitvoering van de bloedplakkaten die de EU uitvaardigt.
Want onder de schitterende fluwelen pij, versierd met geëmailleerde sculpturen die hun talrijke deugden moeten verzinnebeelden, die de ontwerpers van de ‘anti-fake newswetten’ dragen, gaan mensen schuil. Al die Grote Deugdzamen, die nooit een kans willen mislopen om hun Goedertierenheid in het uitstalraam en bescheidenheid bij het grof vuil te zetten, zijn net zo feilbaar als wie dan ook. Hoezeer ze zichzelf ook willen presenteren als ‘verheffers’ van het volk en als leiders met het hart op de juiste plaats, hun weg naar de top van de Europese politiek liep niet via het pad der Verlichting, wel via het pad van het ellebogen- en lobbywerk. Dat is namelijk het pad dat mensen nogal eens volgen, willen ze in hun aards bestaan iets bereiken. Trouwens, verlichting is voor monniken.
In zijn 200.000-jarige existentie heeft de mens op vlak van kleding heel wat veranderingen ondergaan, net zoals de technologische snufjes die de mens heeft uitgevonden heel wat veranderingen hebben ondergaan. Wat echter minder veranderd is, is de mens zelf. Zoals de vos heeft die zijn streken gedurende al die millennia nooit verloren. Liefhebben kan hij, haten evenzeer; lachen kan hij, huilen evenzeer; oprecht zijn kan hij, huichelen evenzeer, en net zoals de vos preekt ook de mens al gaarne eens de passie.
De mens is waarlijk een bijzonder wezen. Een van de dingen die hem onderscheiden van dieren en planten, is de gave van het liegen. Iedereen liegt: kleine leugentjes, leugentjes om bestwil, leugentjes om je mentaal evenwicht niet te verliezen, enzovoort. De mens liegt tegen zijn soortgenoten, maar vooral tegen zichzelf. Hij wil ook vaak belogen worden, hij hunkert er bijna naar.
Ook het ganse fake news-verhaal dat onze allerliefste EU nu aanhangig maakt, hangt aan elkaar van leugens. Sowieso is het een makkelijke en vrij doorzichtige manier om onwelgevallige meningen te bannen. Dit alles uiteraard ingepakt in met bloemetjes versierd inpakpapier waarop de deugden van de EU in gouden letters staan geschreven. En hoewel het niet al goud is wat blinkt, is de mens toch geneigd om zich te laten verblinden door dat wat schittert. Hij likt naar boven en trapt naar beneden.
We zullen de komende tijd dus kunnen aanschouwen hoe heel wat mensen aanschurken tegen het beleid dat de menslievende EU uitstippelt. Om zelf een beetje van het deugdelijke EU-sfeertje te kunnen meegenieten en om zichzelf met een aura van deugdzaamheid te omgeven, zullen heel wat westerse burgers die braaf willen zijn, de jacht op vermeend fake news mee voeren. Niet vanuit het geloof in een of ander Groots Idee over het redden van de mensheid (hoewel ze het wel op die manier zullen verkopen), wel uit eigenbelang.
Want wie weet pikt een of andere onderwijsinstelling, cultuurtempel of enig ander instituut ze wel op; ziet die hun deugdzaamheid en bereidwilligheid om ‘te strijden voor het goede’; en zal die hun huichelachtigheid naar buiten toe semantisch omgoochelen in ‘het hart op de juiste plaats hebben.’ Met andere woorden: dankzij het meelopen in de strijd die de EU zal voeren, krijgt hun anoniem en miserabel bestaan misschien enige zin. Een flitsende carrière ligt in het verschiet van de loyale EU-burger.
‘Beleefdheid verloor eens haar kleed; valsheid heeft het aangetogen/en daarin veel nageaapt en menig deugdzaam hart bedrogen’. Wat Friedrich von Logau vier eeuwen geleden constateerde, is een natuurwet waaraan de mens tegen wil en dank onderworpen is. De mens kán oprechte empathie tonen en soms zelfs enig altruïsme aan de dag leggen, maar doen alsof dat de staat van de mens zou zijn is op zijn zachtst gezegd ‘over the top.’
In zijn vaak onbewuste hunkering naar belogen worden, laat de argeloze mens zichzelf verblinden door de accessoires die hij een ander ziet dragen. Die accessoires, dat zijn in dit geval de mooie woorden over zogenaamd échte, objectieve nieuwskanalen, over zogenaamd écht oprechte mensen die het allemaal goed menen en over Grote Waarden, die uiteraard uitgedragen worden door diezelfde hoeders van het échte nieuws. Zelf ook zulke accessoires bezitten is wat de mens drijft. Het geeft betekenis aan zijn anders vrij holle bestaan.
Men zegt wel eens dat de geschiedenis zich herhaalt. In zekere zin klopt dat, denk ik. Zij het met die nuance dat het toch vooral de mens zelf is die zich herhaalt, aangezien de geschiedenis door hem gemaakt wordt. Opgesloten in zijn fysieke en geestelijke dwangbuis en daardoor onherroepelijk beperkt in zijn doen en laten, rest hem weinig anders dan zichzelf herhalen. Keer op keer op keer. Het enige wat verschilt zijn de kleren die hij aanheeft en de technologische snufjes waarvan hij gebruik maakt.
Bovendien bestaat het gros der mensheid uit meelopers, conformisten. Die zullen gedwee de sores en de mores navolgen die op zeker moment de openbare orde uitmaken. Wat de dragers van de fasces ook gebieden, de conformist zal altijd hun verordeningen eerbiedigen. Dat maakt dat tirannen altijd vrij spel zullen hebben. Hoe ze zich vermommen doet er niet eens zoveel toe. Of het nu een militair uniform is, een haveloze monnikspij of een hemdje met opgerolde mouwen, de tiran is de modekameleon bij uitstek.
Te vrezen valt dus dat de ganse ‘fake news-scam’ op veel bijval zal kunnen rekenen. Om zichzelf naast de EU-Groten op die morele piëdestal te kunnen hijsen, zijn de meelopers van dienst bereid om elk restje vrijheid (ook die van henzelf, maar dat beseffen ze niet altijd zo goed), te offeren op het Altaar van de Morele Goedheid.
Probleem is dat het ook onze vrijheid betreft.
