“Er zijn talrijke redenen waarom wetenschappers voor een lange tijd herinnerd willen en zullen worden
Iemands toevallige chromosoomcombinatie hoort daar niet bij. Het is een farce om bij inclusiviteitssymposia Sophia Antoniadis (1895–1972) als de eerste vrouwelijke hoogleraar in Leiden te etaleren zonder haar rol voor de byzantinologie te vermelden, een vakgebied dat de universiteit alweer afgeschaft heeft
De benoeming van professor Antoniadis was ongetwijfeld geen aanval op het patriarchaat maar komt door beschikbaarheid, bewezen kwaliteiten – reikwijdte, taalgevoel, vaderlandsliefde – en een behoudend College van Curatoren.
Wie haar als wetenschapper serieus neemt, belicht haar behoorlijke verdiensten en reduceert haar niet tot haar geslacht.
Resultaten van betekenis worden uitsluitend bereikt als intellectuele geschiktheid zich vrij kan ontplooien en niet verrekend wordt met contingente diversiteitscriteria. Zodra aanleg en intrinsieke motivatie niet voorop staan in de academische waardehiërarchie, is de weg naar sleutelposities vrij voor figuren die het volgens harde maatstaven – leerlingen, publicaties, strategisch besef, organisatievermogen, internationale erkenning – nooit zouden redden.”
Getsie, wat een nare en kwetsende dag voor Stellingdames, VK, NRC en de andere SJW-quasi-communisten. Eerst het schokkende nieuws dat vrouwen er gewoon helemaal zelf voor kiezen om part time te werken en dus minder te verdienen dan mannen, nu weer een serieuze hoogleraar die gehakt maakt van positieve vrouwendiscriminatie in de wetenschap.
Nouja, kop op dames, je moet maar zo denken: er is nog heel leuks te koop in de wereld!
