Op de telefoon van uw verslaggever komt een video voorbij. Bij Powned vertelt Forum voor Democratie-lijsttrekker Annabel Nanninga over het incident van afgelopen zaterdag, toen een FvD-kandidaat in Amsterdam Noord werd belaagd. Annabel oogt zelfverzekerd. De video is wat afleiding tijdens een gezapige avond van de VVD, de belangrijkste Amsterdamse FvD-concurrent. De liberalen komen samen voor hun tweewekelijkse politiek café Libertijn, waar deze avond de VVD-kandidaten zich presenteren.
Het is moeilijk voorstelbaar dat dit politiek café tot enkele jaren geleden in het centrum van Amsterdam werd georganiseerd. Uw verslaggever was er toen nooit bij, maar het schijnt dat het er toen behoorlijk druk was. Tegenwoordig is Libertijn in café Wildschut in een van de duurst uitgevallen stukjes Amsterdam Zuid. Er zijn hooguit vijftig mensen. FvD doet weliswaar mee aan de Amsterdamse verkiezingen, maar in dit dure stukje Zuid is daar werkelijk niets van te merken. De hele avond valt de naam FvD één keer, die van Annabel wordt helemaal niet genoemd. Dat is veelzeggend.
Deze avond is Thierry Baudet in een volle stadsschouwburg in debat met Femke Halsema. Op Twitter blijkt Annabel een debat te hebben gehad met SP-wethouder Arjan Vliegenthart. Het maakt een zeer actieve indruk: FvD lijkt overal aanwezig en gaat het debat aan. Hoe anders is dat bij de VVD. De organisatoren noemen deze avond ‘Eric’s Elftal’. Hier komen de kandidaten twee tot en met twaalf aan het woord. Eric is de voornaam van VVD-lijsttrekker Eric van der Burg. Met de titel van deze avond zijn twee dingen mis: de lijsttrekker is er niet en van het elftal zijn er maar acht.
Van der Burg is vast een druk man. De VVD-kandidaten hebben vast ook belangrijke banen, allerlei privé-zaken of de griep. Toch drukt hun afwezigheid een totaal gebrek aan urgentie uit. FvD is dezer dagen drukker dan ooit om zoveel mogelijk mensen te bereiken. Bij de VVD merken we niets van de campagne. Met zoveel onbekende kandidaten – van de VVD’ers is alleen de lijsttrekker bekend – is er een enorme noodzaak tot campagne voeren, maar deze avond worden de leden niet eens opgeroepen om te gaan flyeren.
Marjanne Poot (no.2) wil dat de mensen veilig over straat kunnen. Ze wil toeristen naar Amsterdam halen zonder dat ze overlast geven. Er moeten dus meer handhavers en meer schoonmakers komen. Marjanne krijgt als enige de vraag wat het verschil is tussen VVD en FvD. Ze zegt dat FvD alleen iets roept en dat de VVD het waarmaakt. Er komt geen vervolgvraag hoe het mogelijk is dat de miljoenen toeristen met het huidige VVD-college toch tot overlast hebben geleid en waarom er nog steeds zoveel geweldsincidenten zijn, bv. tegen homo’s.
Hala Naoum Néhmé (no.5) houdt een technisch verhaal over wonen. Ze zegt op zorgelijke toon dat er in Amsterdam 55% sociale huurwoningen zijn. Dat wil de VVD niet. De overheid zou moeten bouwen ‘in segmenten waar een tekort is’. Hala vindt het leuk als er straks een miljoen mensen in Amsterdam wonen. Ze wil niks beloven over de woningmarkt, die volgens haar sowieso geen markt is. Later legt ze dat aan uw verslaggever uit: de stad zal alleen maar groeien en de prijzen zullen dus hoog blijven. Ze zegt nog net niet dat we er maar aan moeten wennen.
Hala praat graag over percentages: zoveel procent sociale huur, zoveel procent vrije sector huur, zoveel procent koop. Uw verslaggever vraagt of het wat uitmaakt want er is sowieso te weinig woonruimte. Welk perspectief wordt burgers geboden die in Amsterdam willen wonen voor een betaalbare prijs? Hala denkt dat alles binnen de ring ‘centrum’ wordt en speculeert dat de gemeentegrenzen kunnen worden opgerekt. Het perspectief is dus: Amsterdam als een soort Londen, maar geen betaalbare woning.
Paul Slettenhaar (no.7) is bezig met fietspaden, Monique van Bijsterveld (no.12) babbelt over een sportproject tegen overgewicht, Rik Torn (no.4) doet zijn uiterste best voor jongerenwoningen maar garandeert niks, Cees Eenhoorn (no.11) begint over windmolens want ‘duurzaamheid is een liberaal thema’ en Dorienke de Grave (no.3) klaagt over de gemeentelijke website. Simon Willing (no.10) vertelt dat hij als mantelzorger jarenlang zijn vrouw verzorgde en hoe de regels alles alleen maar moeilijker maakten. Daar moet echt wat aan gedaan worden, meldt hij met veel emotie in zijn stem.
Simon komt als eerste en enige met een authentiek verhaal, maar ook nu vraag je je af of je wel bij de VVD bent. Zo zien we de meesterzet van FvD om mee te doen in Amsterdam: hier is – behoudens het minuscule CDA – geen echte rechtse partij. De VVD doet alsof ze rechts is op het terrein van veiligheid en wonen en roept hard dat ze iets bereikt, maar garanties zijn er niet. Erg geloofwaardig komt het niet over, zeker niet omdat de VVD al jaren meebestuurt en omdat de hele avond is voorzien van een linksige saus, behalve als het over sociale huurwoningen gaat.
Voor dat laatste standpunt kan men ook bij FvD terecht. Alle twijfels of FvD de woningmarkt in Amsterdam kan verbeteren lijken op voorhand terecht, maar de VVD doet het met de ervaring van de afgelopen jaren zeker niet beter. Annabel Nanninga verzet zich ten minste nog tegen het idee dat de middeninkomens de stad uit worden gejaagd, de VVD berust erin. Met een stevige concurrent op rechts en zoveel onzichtbare kandidaten, lijkt dit geen goed begin van de VVD-campagne.
Chris Aalberts stond in 2006 op de VVD-kandidatenlijst van Amsterdam Oud Zuid. De huidige kandidaat-raadsleden Dorienke de Grave en Paul Slettenhaar stonden destijds ook op die lijst.
