Wie wel eens naar Parijs rijdt, kent vast de naargeestige flats links aan de snelweg, een tiental kilometers voor de stad zelf. Daar begint Aulnay-sous-Bois, ooit een lieflijk dorpje, een uur te paard van de stad. Nu heeft het een paar van de ergste banlieues van Frankrijk binnen de stadsgrenzen. Als toerist zou je er minder veilig zijn dan in een Afghaans dorp, maar gelukkig zijn er geen bezienswaardigheden. Of het zou de vier jaar geleden gesloten Peugeot fabriek moeten zijn, waar 3000 mensen werkten. Peugeot gaf het nooit toe, maar de communis opinio is dat de fabriek dichtging vanwege het onmogelijke en contraproduticeve gedrag van een meerderheid van streng religieuze islamitische fabrieksarbeiders.
Precies een jaar geleden speelde zich op straat bij het station van Aulnay een incident af, waar ik eerder over schreef, met vier agenten in burger en een zekere Théo Luhaka, van Congolese afkomst.
Théo zou met veel geweld zijn gearresteerd door deze leden van een speciale brigade. Er waren wat beelden, gefilmd met een mobiel, waarop je kon zien hoe Théo rake klappen krijgt, en uiteindelijk met half afgezakte broek wordt afgevoerd, kennelijk naar een politiewagen.
Dit schreef ik 3 juni 2017 op TPO:
”Al snel begon het beschuldigingen te regenen: de agenten zouden buitensporig geweld hebben gebruikt, ze zouden zelfs een ‘matraque’, een politieknuppel, in Theo’s achterste hebben gestoken, of althans geprobeerd te hebben dat te doen. Dat werd vooral geconcludeerd uit het feit dat zijn trainingsbroek half naar beneden hing toen hij in de arrestantenwagen ging, en dat hij in het ziekenhuis verwondingen bleek te hebben aan betreffende plek. Hoe oud die verwondingen waren, daar heeft geloof ik niemand naar gevraagd. Ik heb het hele verhaal nooit serieus genomen.”
Théo werd – zoals bijna iedereen die tegen een politieknuppel aanloopt in Parijs – op slag een held en een martelaar in de banlieues, met als gevolg dat duizenden kansenjongeren samen met witte antifa’s de straat opgingen, om winkels te plunderen en auto’s te verbranden. Vooral politieauto’s, zie hetzelfde stuk op TPO.
Zoals dat gaat werd dit geweld nauwelijks veroordeeld op de ook in Frankrijk grotendeels linksdragende media. Integendeel, iedereen en z’n politiek correcte moeder vielen over elkaar heen om op tv de ordediensten voor racistisch en erger uit te maken.
Men liep zelfs met “je suis Théo” truitjes, en een hele rits ‘personalités’, bekende Fransen, maakte zich druk met petities en schande roepen.
De broer van Théo, een zeker Michaël, bleek in alle stilte namens de familie meteen al met een advocaat een schadeclaim van tussen de 6 en 7 ton te hebben ingediend bij de staat. Verder was deze Michaël minder stil: ik zag hem meer dan eens in praatprogramma’s, altijd met modieuze zwarte leren jasjes, en een dito petje diep over de schichtige ogen gedrukt. Dat het een schande was, dat hij nooit had gedacht dat de politie zo wreed kon zijn, enzovoort.
Als er ooit iemand rondliep waar je geen tweedehands auto van zou kopen, was hij dat.
Niet veel later bleek dat justitie Théo en zijn vooral zijn broer al langere tijd in het vizier had, wegens betrokkenheid bij allerlei duistere oplichtingszaakjes en drugshandel. Er liep een onderzoek wegens “suspicion d’abus de confiance et escroquerie”, zeg maar misbruik van vertrouwen en oplichting. Michaël was directeur van een door de gemeente Aulnay zwaar gesubsidieerd bedrijf ‘Aulnay Events’. Er was geld verdwenen, blabla, u kent het wel.
Toch nog geen reden om iemand een knuppel in zijn reet te duwen, maar ook daarover bestonden ondanks de collectieve verontwaardiging van het anti-racisme front en andere fanatici veel twijfels. Ik vroeg mezelf ook al af hoe ze dat voor elkaar hadden gekregen, in de ene minuut die het voorval had geduurd. En waarom ze in vredesnaam zoiets zouden doen op straat, in broad daylight.
Frankrijk is geen Afrika: er werd een zaak gestart tegen de vier betrokken dienders.
Inmiddels, één jaar later, zijn drie van de vier vrijgesproken. Met nummer vier zijn ze nog niet klaar, die was misschien toch te ruw geweest.
Waarschijnlijk om te voorkomen dat de hele horde weer de straat op zou gaan om auto’s in brand te steken en winkels te plunderen, werd via Europe1, een particulier radiostation, een video gelekt van een vaste bewakingscamera van de gemeente Aulnay, die het hele voorval had vastgelegd. Men was stomverbaasd dat deze beelden bestonden, niemand had ze gezien. De reden was waarschijnlijk dat ze een cruciale rol speelden in het proces tegen de agenten.
Op deze beelden zie je het volgende.
De agenten in burger, makkelijk te herkennen want als enigen niet zwart en geen trainingspak, zijn bezig een dealer te arresteren en te fouilleren buiten bij een metrostation. Théo komt daar net uit, via een trap naar boven. Hij vliegt de agenten aan om het dealertje te ontzetten – die kennelijk voor hem werkte. Er worden over en weer klappen uitgedeeld. Théo wordt tegen de grond gemept, omdat hij zich blijft verzetten. Het is best spannend voor de agenten: handlangers van Théo dreigen met geweld om hem te bevrijden. Na wat duw- en trekwerk wordt hij afgevoerd, zijn trainingsbroek inderdaad iets afgezakt.
Van seksuele activiteit was overduidelijk geen sprake.
Théo en zijn criminele broertje kregen vorig jaar ruim baan in de media om hun fake-news op te hangen, uiteraard in de hoop op forse financiële genoegdoening. Er werd overal gedemonstreerd, om ‘justice pour Théo’ te verlangen.
De socialist Hollande, toen nog net president – de slechtste en minst populaire die Frankrijk ooit had, – gooide olie op het vuur door Théo de hand te komen schudden in het ziekenhuis. Een uiterst eigenaardige actie, omdat het onderzoek naar wat er was gebeurd toen nog in volle gang was.
Er wordt gefluisterd dat Hollande het deed omdat de broers Luhaka ook nog eens familie bleken te zijn van een Congolese minister. Maar Franse doofpotten doven uitstekend.
Kijk tot slot eens naar Patrice Quarteron, als u een beetje Frans verstaat. Hij is of was wereldkampioen in allerlei bokscategorieën. Zwaargewicht. Een hele sympathieke man waar u geen ruzie mee wilt hebben. Vorig jaar had hij zich met die andere ‘personalités’ nogal opgewonden over de affaire Théo, en over het gedrag van de politie. Nu biedt hij op eigen wijze via zijn 200.000 volgers excuses aan aan de politie.
