Bron Volkskrant.
Bron Parool (gendergedram, orgaandonorgedram).
Bron AD.
Elk weekend weer voeren de ‘kwaliteitscouranten’ van De Persgroep een propagandastrijd om de links ideologische agenda van sociale en extreem deugende ‘fatsoenlijke’ snit er bij zoveel mogelijk burgers ingedramd te krijgen. De onderwerpen staan vast, er wordt alleen elk weekend gevarieerd op de thema’s: vluchtelingen, (trans)gender, tolerantie, solidariteit, kosmopolitisme, multiculturele samenleving, gelijkheid en natuurlijk alles pro-islam. En sinds D66 het lijkengraai-orgaandoneren maar niet voor D66-senatoren als nieuwe kroonjuweel heeft geadopteerd staat dat onderwerp alweer tijden op de pagina’s van de Persgroep D66-deugkranten.
Vooral het AD heeft in de aanloop naar het orgaandebat opvallend genoeg vrijwel onafgebroken ‘persoonlijke’ en ’emotionele’ tranentrekverhalen gepubliceerd over mensen die ofwel zijn overleden omdat ze geen nieuw orgaan kregen ofwel mensen die overleefden dankzij een nieuw orgaan. Je kan gerust spreken van eenzijdige, subjectieve actiejournalistiek die vergelijkbaar is met de eenzijdige, partijgetrouwe VVD-actiejournalistiek en VVD-propaganda van De Telegraaf en WNL (laatstgenoemde is een publieke omroep voor en door VVD’ers, een soort VVD-tv, maar dan betaald door alle belastingbetalers).
Serieuze kritiek op de orgaandonatiewet bleef echter net zo achterwege in de Persgroep-deugmedia als een serieus debat over het feit dat er bewijsbaar IQ-verschillen bestaan tussen landen en bevolkingsgroepen of over het nut van ware vrijheid of de maatschappelijke noodzaak van veel winstgevende ondernemers die inderdaad veel meer geld verdienen dan een hoop andere mensen.
Dit past uiteraard bij het beeld van een georganiseerde journalistieke agenda: feiten en vraagstukken die afbreuk doen aan de te propageren ideologie worden genegeerd of zodanig bewerkt dat ze alsnog in het juiste straatje passen, alleen de machthebbers met de verkeerde ideologie worden bekritiseerd. De columnisten zijn vrijwel allemaal gelijkgeschakeld, met per medium een of twee columnisten die een afwijkende mening hebben voor de vorm. (Opvallend is hoe columnisten met afwijkende mening altijd ergens ver weg in een of ander hoekje van een weekendbijlage zitten verstopt, of alleen hun column mogen schrijven als er tegelijk een column met tegenovergestelde mening onder wordt geplaatst, maar zelden tot nooit in de NPO-media verschijnen. Dit in tegenstelling tot alle gelijkgeschakelde columnisten met de ‘goede’ mening die regelmatig op tv verschijnen, in Radio 1-rubriekjes met het nieuws van alle kanten zijn te horen, hun boekjes mogen verkopen via de kolommen van hun krant en doorgaans als uithangbord voor het medium in kwestie fungeren, ook al publiceren ze vrijwel dagelijks dezelfde aan creatieve bloedarmoede lijdende cliché-tekstjes.)
In Duitsland noemen ze dit inmiddels ‘stroomuitval in de journalistiek‘, een systeemcrisis van de media die de wortels van de democratie aantast, in Nederland blijft dit gewoon ‘kwaliteitsjournalistiek’ heten en wie het daar niet mee eens is verspreidt ‘nepnieuws’, is ‘extreemrechts’ en maakt zich schuldig aan het verspreiden van ‘haatpropaganda‘.
Gezien de thema’s van deze journalistieke weekend-deugpropaganda kun je gerust zeggen dat de kwaliteitscouranten ideologisch zijn opgeschoven van PvdA (de arbeider is een, vooral allochtone, burger en die is zielig slachtoffer dus moet worden beschermd met veel ruimte voor uitkeringen en de FNV) naar D66 (de burger is een populist die een lesje moet worden geleerd van ons soort perfecte mensen en het is tijd dat normen en waarden naar een nieuw platform van gelijkheid, seksuele- en gendertolerantie, multiculturaliteit en kosmopolitisme met veel aandacht voor identiteit van slachtoffers wordt getild).
Dit is tekenend voor de huidige staat van onze ‘democratie’: je mag stemmen op wie je wil, maar media, kunst, cultuur en openbaar bestuur zijn nog altijd stevig in handen van het links ideologische partijkartel. Twintig jaar na het einde van het mediamonopolie is de naar eerlijkheid, waarheid en realiteit snakkende burger nog altijd aangewezen op alternatieve online media om écht alle informatie van écht alle kanten tot zich te kunnen nemen. Maar zelfs die mogelijkheid staat inmiddels zwaar onder censuurdruk dankzij een overheid die, heel toevallig, exact dezelfde ideologische ideeën heeft als de gevestigde systeemmedia. Wat wel zo handig is want dan blijft het kritisch ondervragen door die systeemjournalisten tenminste een beetje beperkt.
Kortom, de linkse sociaaldemocratie met een journalistiek massamediamonopolie mag dan morsdood zijn, linkse propaganda in massamedia is dat nog lang niet. Integendeel.
Het is dieptriest. Waarvan akte.
