Hoe staat de informatievoorziening over de lokale politiek ervoor? In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen verschijnen meerdere boeken over het lokaal bestuur. AD-verslaggever Mark Hoogstad schreef Rotterdam: stad van twee snelheden. Het boek blijkt tevens zijn afscheid. In het Rotterdamse debatcentrum Arminius komen vrijwel alle Rotterdamse politici van naam en faam samen om stil te staan bij het feit dat Rotterdam nu geen eigen politiek verslaggever meer heeft. Zelfs vice-premier Hugo de Jonge – die hier jarenlang wethouder was – is present.
Vooraf is er wat gedoe op sociale media: kloppen de feiten in dit boek wel? Een enkeling stelt er openlijk vragen over. Die vragen laten de precaire situatie van de lokale journalistiek goed zien. Wie de afgelopen jaren aan de Rotterdamse gemeentepolitiek dacht, dacht onbewust aan Mark Hoogstad. Hij was verreweg de belangrijkste politiek verslaggever van de Maasstad. Waar in de Tweede Kamer journalisten elkaars werk kunnen vergelijken en corrigeren, is dat in Rotterdam allang niet meer zo. Er zit niets anders op dan te geloven wat Hoogstad ons voorschotelt.
In Arminius klinkt dan ook geen enkele kritiek. Er wordt een filmpje getoond waarin meerdere Rotterdamse gemeenteraadsleden de loftrompet steken over het belang van lokale journalistiek en het werk van hun vertrekkende verslaggever. Een raadslid van Leefbaar Rotterdam zegt dat hij Hoogstad mist, want nu is er geen permanente verslaggever meer. Er komt zo nu en dan nog iemand bij een raadsvergadering langs, maar zeker niet altijd. Bij commissievergaderingen is sowieso nooit een journalist aanwezig, tenzij er iets heel sensationeels te gebeuren staat, horen we.
Hoe moeten burgers te weten komen wat er in de Rotterdamse gemeentepolitiek gebeurt als niemand de boel verslaat? Uit de ellendige context is direct duidelijk waarom Hoogstad hier op handen wordt gedragen: toen hij nog verslaggever was, was het altijd beter. Daarvoor maakt het niet eens uit of Hoogstad een goede journalist is. Dat is hij volgens de aanwezigen overigens wel. Hoogstad prevelt nog even dat hij eigenlijk gehaat zou moeten zijn, maar dat zit er dus niet in als je de enige lokale verslaggever bent. Zonder verslaggever zijn alle lokale politici altijd slechter af.
Ook burgemeester Ahmed Aboutaleb komt langs om wat woorden vuil te maken aan Hoogstad’s vertrek. Hoewel duidelijk is dat Aboutaleb Hoogstad’s boek niet erg goed vindt, vindt hij het toch heel erg dat de lokale journalistiek totaal op zijn gat ligt. Hoogstad had meer mensen moeten bellen, klaagt Aboutaleb, die vervolgt dat de relatie tussen politiek en journalistiek vaak te klef is, zich kennelijk niet realiserend dat diezelfde klefheid ook door zijn eigen aanwezigheid wordt geïllustreerd.
Aboutaleb vindt het slecht dat journalisten van RTV Rijnmond bij een interview ook de camera en het geluid doen. Die opmerking toont het primitieve niveau van de discussie over lokale journalistiek. RTV Rijnmond werkt gewoon efficiënt. Dat misschien niet alle raadsvergaderingen verslaggeving verdienen, komt hier ook al in niemand op. Laat staan het idee dat de gemeente initiatieven kan ondersteunen die verslaggeving stimuleren. Hier heeft iedereen de mond vol van de ‘waakhond-functie’ van de journalistiek, totdat men zelf iets concreets moet doen. Dan is het opeens erg stil.
Zo laden Rotterdamse politici de verdenking op zich het allemaal wel prima te vinden. Na afloop smaken de bitterballen er niet minder om.
