Den Helder is geen grote gemeente en dat merk je aan alles. Zo zijn er nogal wat mensen in de Helderse gemeentepolitiek die elkaar goed kennen omdat ze familie van elkaar zijn. Velen voelen zich geroepen die familiebanden onder de aandacht te brengen. Dit is nooit bedoeld als compliment: oud-wethouder Dirk Pastoor van de Vrije Socialisten is de schoonzoon van raadslid Carla van Driesten van dezelfde partij. GroenLinks-lijsttrekker Marije Boessenkool is de partner van voormalig PvdA-wethouder Hans Boskeljon, die inmiddels ook op de GroenLinks-lijst staat. PvdA-wethouder Trees van der Paard is de dochter van een voormalige lokale PvdA-voorzitter.
Waarom vertellen lokale politici aan uw verslaggever welke persoonlijke relaties andere lokale politici onderling hebben? Het moet altijd laten zien dat politici hun functie niet aan zichzelf te danken hebben maar alleen aan hun netwerk. De Vrije Socialisten zijn sowieso niet serieus te nemen, want dat is eigenlijk een familieclubje, zo is de teneur. Wethouder Van der Paard is eigenlijk niet geschikt voor haar werk, zo is de insinuatie, want ze zit alleen maar op die plek omdat ze door haar vader is geparachuteerd. Of het allemaal waar is, is nauwelijks te controleren.
Dat komt de roddelaars in de Helderse gemeentepolitiek natuurlijk goed uit.
Zo zien we wat de kernkwaliteit van veel Helderse politici is: het verspreiden van roddels. Opvallend vaak gaan die over seks. Een van de Helderse fractievoorzitters doet aan trio’s, heeft een keer iets met een andere man gehad, heeft geld verdiend met een pornobedrijf en heeft daarom ook een vieze bijnaam, vertellen meerdere raadsleden. Bewijs is er niet. Een vrouwelijk raadslid zou een meer dan wild verleden hebben en een wethouder is al meerdere keren met ambtenaren naar bed geweest. Ook hier: geen bewijs.
Ernstiger wordt het als de roddels de suggestie van belangenverstrengeling in zich hebben. Een voorbeeld is wethouder stedelijke ontwikkeling Lolke Kuipers (D66), die ook vastgoedondernemer is. Voor sommige raadsleden een teken van sterkte, want Kuipers weet waar hij het over heeft, voor anderen een reden om continu te suggereren dat Kuipers een dubbele pet op heeft en dat er sprake is van belangenverstrengeling. Bewijs is er niet: het bedrijf van Kuipers is in de verre omtrek van Den Helder niet actief.
In Den Helder schamen lokale politici zich niet eens dat ze geen bewijs hebben voor de verhalen die ze zelf verspreiden.
Nog zo’n roddel gaat over fractievoorzitter Peter Reenders van de Stadspartij. Deze voormalige opticien had een winkel aan het einde van een Helderse winkelstraat. Door de inkrimping van het winkelbestand is dat inmiddels een woonstraat geworden. In zijn voormalige winkelpand zit nu een garage. ‘Je mag niet achterdochtig zijn, maar ik heb daar nooit een bestemmingsplan van gezien,’ suggereert een raadslid op uiterst serieuze toon. Ze suggereert expliciet dat het een cadeautje van de gemeente was: ‘ik wil niet meedoen aan de verhalen, maar dat zou echt eens uitgezocht moeten worden.’ Waarom ze dit verhaal zelf niet uitzoekt, laat zich raden. Bewijs is er immers niet.
Zo zijn er tientallen voorbeelden. ‘Beter voor Den Helder’-fractievoorzitter Carlo Assorgia is de eigenaar van een pizzeria. Hij werkt aan een nieuw horecaplein aan de achterkant van zijn zaak. Voor politieke tegenstanders bewijs van belangenverstrengeling. Bewijs is er niet: het besluit over het plein is genomen toen Assorgia nog niet in de gemeenteraad zat. Het was toen nog een D66-idee.
Zo zien we steeds hetzelfde: de aanwezigheid van uw verslaggever is een reden om lelijke verhalen over collega’s de wereld in te sturen. Bewijs heeft men vrijwel nooit, verdachtmakingen des te meer. [Update: een raadslid van D66 Den Helder laat weten dat het plein geen D66-idee is. Het is wel juist dat het plein al besproken werd voordat Assorgia in de gemeenteraad kwam.]
VVD-fractievoorzitter Kees Visser was ooit wethouder en ging over de lokale luchthaven. Dat hij nu een bedrijfje heeft dat daar drones laat rondvliegen is daar een direct gevolg van, weet een raadslid te melden. Bewijs is er niet. Strafbare feiten suggereren, daar draaien Helderse raadsleden hun hand niet voor om. Oud-wethouders kunnen in Den Helder sowieso geen goed doen: over meerdere van hen wordt beweerd dat ze op een ongeoorloofde, slinkse wijze nog steeds hun invloed in Den Helder laten gelden. Het bewijs? Dat men een baan bij een publieke of semi-publieke instelling heeft aangenomen.
Hoe kunnen we weten of dit soort roddels kloppen? Vele lokale politici doen aan dit roddelcircuit mee, maar meer dan beschuldigingen hebben ze niet in huis. Elke keer mist zelfs een begin van een feitelijke onderbouwing. Dat blijkt in de leefwereld van Helderse politici ook helemaal niet nodig. Zo vertelt een oud-raadslid dat hij maar twee raadsleden ‘integer’ vindt. Op de vraag van uw verslaggever waarom de andere 29 niet te vertrouwen zouden zijn, volgt het antwoord: ‘gevoel, puur gevoel’.
Politieke meningsverschillen vertaalt men in Den Helder in roddels. Het voormalige ChristenUnie-raadslid Willem Koning wordt verweten tijdens zijn raadslidmaatschap een baantje bij Zeestad te hebben geregeld. Het bewijs? Koning stemde voor het stadhuis op de stationslocatie. Om Konings standpunt in een negatief daglicht te zetten, hebben tegenstanders er een theorie over ontwikkeld: Koning zou in ruil voor zijn stem een baan krijgen. Bewijs is er weer eens niet. Dat is het patroon: raadsleden roddelen alleen over politici waarmee ze het inhoudelijk oneens zijn.
Ondanks dat niemand bewijs aanlevert voor al deze roddels, zijn ze toch veelzeggend. Het tekent de verhoudingen van allerlei mensen die elkaar tot op het bot minachten en elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Niemand vraagt naar de onderliggende feiten, soms met uitzondering van de lokale krant. Als de krant erover schrijft leest nog steeds maar een minderheid van de bevolking hoe het wél zit. Zo kunnen verhalen eindeloos blijven rondzingen.
Wat gek dat al deze mensen het onderling nooit eens kunnen worden over hoe het verder moet met Den Helder. Het ergste is: de meeste van hen komen na de aankomende verkiezingen waarschijnlijk gewoon weer terug.
Tot aan de gemeenteraadsverkiezingen in maart is er twee keer per week: Chris Aalberts in Den Helder. Een serie over de gemeentepolitiek van de marinestad en wat de rest van Nederland daarvan kan leren.
