Onze bestuurders kunnen niet omgaan met gezichtsverlies. Als ze na veel vergaderen en natafelen eindelijk tot een besluit komen en dit kenbaar maken verwachten ze dat iedereen er vol lof mee instemt. Ze willen er nog wel een debat over voeren en doen alsof ze de kritiek serieus nemen, maar ze zijn toch verzekerd van een meerderheid dus dat is een schijnvertoning. Ze hebben niet de moed om hun plannen voor te leggen aan het volk want dan zouden ze wel eens bakzeil kunnen halen. En dat levert teveel gezichtsverlies op en daar schamen ze zich weer voor. Nee dan liever een dikke middelvinger naar de burger. Een referendum houden is dus wel het allerlaatste wat ze wat willen. Daar is moed voor nodig en dat hebben ze niet.
Aan de campagneactiviteiten in Den Haag zie ik al dat het de gevestigde partijen aan moed ontbreekt en dat ze krampachtig vasthouden aan het oude adagium van het coalitieakkoord. Het is opvallend hoe eensgezind ze optrekken en ervoor waken hun tegenstellingen te benoemen. Ze zetten volop in op de overeenkomsten en geven elkaar zo’n beetje in alles gelijk, want er mogen geen al te grote hobbels optreden straks in de onderhandelingen over het coalitieakkoord. Met een paar partijen hebben ze geen moeite, zoals FvD of de PVV. Die zijn namelijk bij voorbaat uitgesloten van coalitievorming dus daartegen kunnen ze lekker tekeer gaan. Het is echter de vraag of burgers hier nog intrappen want de roep om inspraak is groot. Naar mijn mening moeten we echt van de ouderwetse coalitieakkoorden af en toe naar vernieuwende burgerakkoorden.
Nu het landelijk referendum door de gevestigde partijen de nek is omgedraaid is het aan de lokale politiek om moed te tonen en lokale inspraak een kans te geven. Het is tijd voor het buurtreferendum! De komende gemeenteraadsverkiezingen bieden hiervoor een kans. De afgelopen raadsperiode kwam het in Den Haag jammer genoeg niet tot een referendum over het Spuiforum ondanks dat een meerderheid van de Hagenaars aangaf dit hele project vooral geld verspilling te vinden. Laten we de partijen die dit blokkeerden aan de kant zetten en stemmen op partijen die wel met buurtreferenda aan de slag willen. Want waarom zou je grote projecten die op stapel staan niet bespreken met de buurt? Niet alleen of het project wel moet doorgaan maar ook hoe en welke vorm het moet krijgen. Dit gaat weliswaar meer tijd kosten maar dan neem je als gemeente je inwoners tenminste serieus.
Gelukkig zijn er al tal van voorbeelden en initiatieven op het gebied van lokale inspraak en zeggenschap, van een buurtforum tot een buurtbesluit of een buurtreferendum. Een raadslid moet soms beslissingen nemen over zaken die miljoenen euro’s kosten, belastinggeld van hardwerkende burgers, laten we die mensen er dus vooral bij betrekken. Ik heb mij onder andere kandidaat gesteld voor de PVV om meer directe democratie te bewerkstelligen want de PVV is niet bang voor de mening van de burger. Een initiatiefnota voor het Buurtreferendum Den Haag wordt daarom mijn speerpunt, verankering in wetgeving is nodig anders blijven we hangen in de experimentele fase.
En deze nota zal ik voorleggen aan de Hagenaars en als zij mij dan terugfluiten omdat ze het een onzalig plan vinden, dan zal ik mij daar niet voor schamen.
