Er zijn en dreigen inmiddels zoveel gewapende conflicten in de wereld dat het erop lijkt dat binnenkort iedereen met iedereen in oorlog is en er een geo-chaotische smeltkroes ontstaat van vechtende vrienden die tegelijkertijd – dus niet opeenvolgend – elkaars vijanden zijn en andersom. Van de stabiele westerse wereldorde van na de tweede wereldoorlog is nu al bijna niets meer over, laat staan als Amerika de hegemonie over de eigen dollar als wereldreservemunt verliest.
Wanneer dat zal zijn? Zodra blijkt dat niet alleen het wereldwijde bezit van mensen – uitgedrukt in geld – oneerlijk verdeeld is, maar ook hun wereldwijde schulden oneerlijk verdeeld zijn. Nu nog vormt Griekenland slechts het tragische voorbeeld van een land dat beide fenomenen – afnemend bezit, oplopende schuld – in zich verenigt. In ruil voor telkens nieuwe leningen werd het land door Europa leeggeroofd en de bevolking tot de bedelstaf gebracht. Aan het kwijtschelden van de overmatige schuld om zodoende de neerwaartse spiraal te doorbreken, wordt nu pas door Duitsland gedacht.
Helaas draait alles in het moderne westerse leven om geld en meer in het bijzonder om het vertrouwen van de bevolking in de waarde van de valuta en de valuta reserves waarover zij kunnen beschikken. Geen wonder dat er momenteel zoveel cryptocurrencies in omloop zijn. Terwijl het toch echt geen alternatieve valuta zijn. Echte valuta worden door Centrale banken uitgebracht en beheerd. Ze vormen onderdeel van het democratisch tot stand gekomen financiële, economische en fiscale regime van soevereine landen. Op zijn best vormen crypto’s nieuwe markten waarin risicovol kan worden geparticipeerd.
In Venezuela is de Bolivar waardeloos geworden door het wanbeleid van de regering Maduro. Geen wonder dat het land nu de zogenaamde bitcoin ‘Petro’ heeft geïntroduceerd met oliecontracten als onderpand. Alleen zijn deze contracten al zo vaak als hetzelfde onderpand ingezet, dat waarschijnlijk niemand er ooit iets aan zal verdienen. Zelfs de goudvoorraad van het land is inmiddels verkwanseld om toch maar vooral geld van staatswege te kunnen blijven lenen.
In Europa is de dag dat de Euro valt allang niet meer het onderwerp van gesprek dat het aan het begin van de eerste geo-financiële crisis was. Sterker nog, de financiële crisis wordt van overheidswege als beëindigd beschouwd, evenals de bankencrisis. Uit de mond van diezelfde financiële professionals die destijds ontkenden dat de bankencrisis meer was dan een storm in een glas water, wordt nu wel degelijk gewaarschuwd voor het plotseling ontstaan van een tweede –even genadeloze- bankencrisis die begint in Italië en ertoe zal leiden dat de Euro wederom onder vuur zal komen te liggen. Het is niet onwaarschijnlijk dat na de Italiaanse parlementsverkiezingen van 4 maart aanstaande, Italië en Europa snel tot het inzicht zullen komen dat de ECB door haar beleid van kwantitatieve verruiming het vloerkleed onder de voeten van de Euro heeft weggetrokken.
Waar het nu om gaat is dat burgers en bedrijven opnieuw overtuigd moeten raken van de soliditeit van de Euro. Dat kan bijvoorbeeld door goud – fysiek goud – haar aloude functie van betaalmiddel terug te geven. Er kan gedacht worden aan het mogelijk maken van het aankopen van een woning (of ander duurzaam kapitaalgoed zoals machines) met behulp van goud of zelfs van het sparen voor pensioen met behulp van goud. Op Europees niveau kan fysiek goud worden aangewend als onderpand voor de structurele overschotten en tekorten die ontstaan vanwege het Europese ‘Target Two’ handelssysteem. Afhankelijk van de handelsbalans ‘krijgt’ een lidstaat dan fysiek goud of moet het goud geven.
Het is wenselijk dat nu wordt nagedacht over de inzet van goud in het kader van het voortbestaan van de Euro. Als er dan onverhoopt toch een tweede bankencrisis komt, heeft Europa in ieder geval een antwoord op de chaos die ontstaat en kan misschien zelfs een interne Europese oorlog worden voorkomen. Is er momenteel sprake van oorlogsdreiging? Jazeker, op vele vakken, maar vooralsnog niet op het financiële. Door goud dynamisch in te zetten laat Europa haar kracht zien, niet haar zwakte. De Euro kan weer vriend van het volk worden, in plaats van vijand zoals nu.
