Uit een artikel in Le Point – een serieus opinieweekblad – blijkt dat Tariq Ramadan helemaal geen hoogleraar in de islamologie is, noch in de filosofie, zoals hij altijd heeft beweerd. Hij is nergens hoogleraar in. Ik zou eigenlijk moeten zeggen: blijkt maar weer eens. Dit ‘nieuws’ heeft al vaker hier en daar gestaan, bijvoorbeeld in 2015, maar niemand was blijkbaar geïnteresseerd in slechte berichten over de man. In de New York Times bijvoorbeeld, wordt hij nog altijd standaard een ‘renowned scholar of islam‘ genoemd.
Oxford University, de Erasmus Universiteit en alle andere universiteiten die Ramadan in het verleden inhuurden als ‘gasthoogleraar’, en navenant betaalden, mogen zich wel eens achter de oren krabben, zou ik zeggen. En de gemeente Rotterdam dan, die hem rijkelijk betaalde als ‘islam-expert’, en niet te vergeten de rechter, die destijds zijn Nederlandse werkgevers veroordeelde tot een forse schadevergoeding, omdat ze hem hadden durven ontslaan.
Graag herinner ik u eraan dat de Universiteit van Oxford – vroeger niet de minste universiteit maar tegenwoordig meer een soort Universiteit van Amsterdam – hem pas op non-actief zette toen ze er echt niet meer omheen konden dat het aanklachten tegen hem regende wegens verkrachting. En toen nog kon de Engelse hoogleraar-directeur van het Midden-Oosten Instituut, waar Ramadan werkte, niet nalaten deze aanklachten met een ‘Europees islamofoob complot‘ in verband te brengen.
Wie de Wiki van Ramadan er op naslaat, ziet een flinke lijst professoraten van over de hele wereld, plus functies in officiële adviesorganen. Opmerkelijk is vooral het professoraat dat de katholieke Notre Dame universiteit in de VS hem gaf. Dat kon hij nooit bekleden, omdat hij Amerika niet in mocht. Voordat hij door al deze universiteiten werd benoemd, had hij zich voorgedaan als hoogleraar aan de universiteit van Fribourg in Zwitserland. Maar die universiteit weet van niks. Dat maakten ze afgelopen week bekend, nadat iemand de moeite had genomen navraag te doen.
Ramadan – die in Genève had gestudeerd – was in Fribourg nog niet eens assistent, meldt Le Point, maar heeft er ooit onbezoldigd een cursusje islam gegeven. Vijf vrouwelijke studenten aan deze universiteit hebben later aanklachten tegen hem ingediend wegens aanranding.
”L’université de Fribourg n’est pas responsable des titres académiques qui ont été attribués à M. Ramadan après son départ en 2004” (Wij zijn niet verantwoordelijk voor de academische titels die aan de heer Ramadan zijn toegeschreven, na zijn vertrek in 2004.)
Dat liet de universiteit weten. Netjes hè, echt Zwitsers.
Hier in Frankrijk was Ramadan vooral in de 90er jaren actief onder islamitische jongeren, en is hij nu nog ongekend populair onder zowel het islamitische deel van de bevolking, als onder het niet onaanzienlijke islamofiele deel van de eigen intellectuele elite. Ondanks alle aanklachten tegen hem –waarvoor hij op dit moment zelfs vastzit. Ondanks het feit dat hij meer dan eens voor de sharia heeft gepleit. En ondanks zijn sympathie voor de ideeën van de Moslim Broederschap – zo’n beetje de gevaarlijkste islamistische club in Europa, met als motto ‘de islam is de Endlösung oplossing’. Zij zijn met name in Frankrijk maar ook in Nederland onder verschillende dekmantels actief.
Ramadan is een kleinzoon van Hassan Al Banna, de Egyptische oprichter van de Moslim Broederschap, een groot bewonderaar van Hitler. Daar kan Tariq niks aan doen, maar hij weet de ideologie van de Broederschap als geen ander te verkopen aan nieuwe generaties moslims. Van die generaties is hij het idool, als intellectueel boegbeeld van de islam. Is ja, niet was. De algemene overtuiging van jonge moslims in Frankrijk is dat Ramadan het slachtoffer is van smaad, en van een zionistisch complot om hem zwart te maken. Wat die zogenaamde zionisten daar precies mee op zouden schieten, heb ik nog niet kunnen achterhalen.
Een echte professor islamologie in Lyon merkte op dat men in de academische wereld wel beter uitkijkt dan kritiek te leveren op de kwaliteiten van ‘professor’ Ramadan, omdat wie dat wel doet al snel bedolven wordt onder de meest verschrikkelijke beledigingen en bedreigingen. Ramadan heeft tweehonderdduizend volgers op Twitter, en een georganiseerde ‘inlichtingendienst’, die alle negatieve berichten over hem bliksemsnel opspoort en ‘aanpakt’.
Feit blijft dat de vrouwen in Frankrijk en Zwitserland die hem hebben aangeklaagd, nauwelijks nog over straat kunnen zonder beveiliging. Voor hun advocaten wordt geen geld opgehaald, maar wel voor die van Ramadan, inmiddels al ruim meer dan een ton.
Ramadan baarde ooit opzien in Frankrijk toen hij in een discussie op tv met oud-president Sarkozy zei dat ‘hij steniging niet zonder meer kon veroordelen, omdat het deel uitmaakte van de islamitische cultuur’. Zijn broer Hani Ramadan is nog erger. Die zei op de Zwitserse tv dat hij steniging van overspelige vrouwen kon billijken.
Tariq vroeg een paar jaar geleden een Frans paspoort aan, omdat hij een politieke carrière voor zichzelf zag weggelegd hier. Ik mag aannemen dat hij zo’n paspoort nooit zal krijgen.
Genoemde broer Hani werd wegens opruiende taal Frankrijk uitgeknikkerd, terug naar Zwitserland, de eerste keer in zo’n honderdvijftig jaar dat een Zwitser Frankrijk werd uitgegooid. Hani is ook bekend van een uitspraak over vrouwen zonder hoofddoek. Die zijn volgens hem als een munt van 2 euro: ze gaan van hand tot hand.
Ja, ja, feine Leute zouden Duitsers zeggen.
Ik krijg bijna medelijden met moslims: hadden ze een academisch idool, een grote wetenschapper, al talloze malen aangemeld voor een Nobelprijs, blijkt het een ordinaire oplichter en een serieverkrachter te zijn. Nou ja, dat laatste moet eerst nog wel even in een rechtbank worden bewezen, pardon.
Iemand al gehoord van Ramadan’s fanclub in Nederland? Dries van Agt? Anja Meulenbelt?
