Dit is zo’n verhaal waarvan je denkt, ligt het aan de Nederlandse media dat die er niets over berichten, of is het gewoon niet interessant genoeg? Schuurt het misschien teveel met wat de Homo politicus correctus graag hoort – en normaal gesproken ook te horen krijgt – op het NOS journaal? Disclaimer: ik lees en zie lang niet alles.
Maar zelfs in Frankrijk, waar het speelt, hoor je er niet veel over. Oordeel zelf.
Wie niet direct of indirect uit Noord-Afrika komt, of het Midden-Oosten, zal hem niet kennen: Saâd Lamjarred, een Marokkaanse popzanger. In 2007 werd hij bekend, na deelname aan de Libanese variant van The Voice. Niet een beetje bekend, maar mega-bekend. Zijn eerste hit, Mal Hbibi Malu – iets als: ‘wat is er, mijn liefste schatje’ – werd 175 miljoen keer bekeken op Youtube. Hij heeft nu een hit met een half miljard views.
Saâd komt ‘uit een befaamd geslacht van artiesten in Rabat’, maar ik zou hem niet meteen als Marokkaan thuis brengen. Eerder als Libanees of Palestijn. Hij is rossig blond – al verandert zijn haarkleur nogal eens – met een baardje, de ogen een soort donkerblauw, en vaak een baseballpetje op, met de klep recht omhoog.
Hij is blijkbaar trots op zijn prachtige witte tanden, want hij lacht altijd.
En zijn muziek… Ik vind het Katzenjammer, maar dat zegt niks. Zijn fans zullen waar ik van hou ook wel helemaal naatje vinden. Even goede vrienden.
Genoeg gekheid. Deze toffe knul van begin 30 heeft al minstens drie aanklachten voor verkrachting aan zijn broek. Nummer één in de Verenigde Staten, uit 2010. Die is door zijn Amerikaanse advocaten keurig afgekocht, daar wordt niet meer over gesproken. Lees het in Le Monde.
Een tweede was in Casablanca, waarvan het al een wonder is dat hij überhaupt bekend werd, en waarvan het gerucht gaat dat ook die aanklacht is afgekocht. Je houdt je hart vast hoeveel regelingen er zijn getroffen die nooit het daglicht hebben gezien.
Om de derde aanklacht gaat het hier. Dat is de ernstigste. Die stamt uit Frankrijk, is van eind 2016, en uiteraard onmogelijk af te kopen. Zelfs niet door maître Dupond-Moretti, een onaangenaam sujet, althans in de rechtzaal, maar een briljante advocaat, misschien wel de beste van Frankrijk. Vooral bekend om het onwaarschijnlijk hoge aantal vrijspraken van zijn cliënten. Hij wordt wel ‘le téneur du barreau‘ genoemd, de tenor van de balie, en hij verdedigde zowat iedere islamitische terrorist die de laatste tien jaar in Frankrijk voor de rechter kwam. Je zou kunnen zeggen, de Franse versie van mevrouw Ficq, maar dan doe je hem wel een enorm eind te kort.
Saâd boert ongetwijfeld verschrikkelijk goed, al hebben de afkoopsommen die hij moest betalen aan wie weet hoeveel vrouwen er waarschijnlijk flink ingehakt.
Het astronomische honorarium van Dupond-Moretti werd hem gelukkig kado gedaan door niemand minder dan de koning van Marokko, zelf een fan, en naar verluidt ook een vriend van de familie Lamjarred. En bovendien een gewaardeerde cliënt van dezelfde advocaat. Mohammed VI, die er ook om bekend staat enorm beschäftigt te zijn met vrouwenrechten in Marokko, is de zanger ‘te hulp gevlogen’, in de woorden van de Figaro. Hij heeft persoonlijk Dupond-Moretti voor hem geregeld – dat schijnt nog een hele toer te zijn – ter vervanging van de advocaten die er al waren.
Er is sprake van dat Lamjarred inmiddels aanklacht nummer vier te pakken heeft, die hem bezorgd zou zijn in de gevangenis, waar hij nog vastzat voor nummer drie.
Even terug naar aanklacht nummer drie. Wat was daar extra erg aan?
Het slachtoffer was een zekere Laura Prioul, op het oog een schattig meisje van inmiddels 21. Kijk zelf, hier vertelt ze een jaar na dato huilend hoe het allemaal is gegaan, met foto’s erbij van hoe ze er daarna aan toe was.
Samengevat voor wie zat te slapen bij Franse les: ze was na het bijwonen van een concert van Lamjarred in Parijs met anderen in zijn limousine terecht gekomen, en later in zijn hotel. Nog steeds met meerdere mensen was ze op zijn kamer beland voor een afterparty, maar voor ze het wist was ze daar met hem alleen overgebleven, deur op slot.
Hij stond stijf van de coke en was ook nog eens lam. Zegt zij. Dat hij stevig aan de middelen is, weet iedereen die hem kent.
Toen zou hij haar hebben verkracht, en omdat ze zich heftig verzette, gebruikte hij daarbij geweld. Ze kon uiteindelijk ternauwernood het vege en naakte lijf redden, en moest van hotelmedewerkers iets krijgen om aan te trekken.
Lamjarred zou zo verschrikkelijk veel geweld hebben gebruikt, dat Laura misschien een nier zal moeten missen.
U leest het goed, dat laatste is wat haar advocaat heeft gezegd.
Het moet een nachtmerrie zijn voor de Franse justitie, zo’n zaak tegen één van de populairste individuen in zowel Noord-Afrika als het Midden-Oosten, om nog maar te zwijgen over het 5 miljoen grote contingent Noord-Afrikaanse import in Frankrijk zelf. Ook nog eens een beschermeling van de koning van Marokko; ik durf te wedden dat er diplomatieke druk is uitgeoefend. Én verdedigd door een advocaat die op zich al een nachtmerrie is voor justitie.
Het filmpje van Laura zal de zaak misschien niet hebben geholpen, al heb ik in Frankrijk de kreet ‘is al genoeg gestraft’ nog nooit voorbij horen komen. Maar ik hoor ook niet alles.
Naar aanleiding van de verdenking van zowel ‘viol aggravé‘ als ‘violences volontaires aggravées’, verkrachting met verzwarende omstandigheden en opzettelijke ernstige geweldpleging, zullen Franse artsen begin april in opdracht van de rechtbank gaan onderzoeken of de huidige gezondheidstoestand van het slachtoffer, en het geweld dat haar is overkomen, inderdaad met elkaar in verband staan. Dat dit onderzoek zo lang op zich liet en laat wachten, komt door eindeloze schermutselingen in de rechtszaal.
Laat dit nog even rustig op u inwerken: een Marokkaanse ingezetene wordt aangeklaagd voor een verkrachting die zo gewelddadig zou zijn geweest, dat het slachtoffer misschien een nier zal moeten missen. Is allemaal nog niet bewezen, pas op.
Maar wat doet de koning van Marokko? Wacht hij in gepaste stilte af of hij zich wel of niet moet gaan schamen voor deze onderdaan? Nee, hij betaalt de beste advocaat.
Intussen is het leven van dit meisje wel zo’n beetje voorbij, nog afgezien van haar kapotte nier, waarvan de tenor van de Franse balie zeker zal volhouden dat die al eerder slecht was. Ze kan zich niet meer buiten vertonen, haar privéleven ligt op straat, ze kan niet meer bij haar ouders wonen, want dat adres is bekend, en ze wordt aan de lopende band bedreigd en uitgescholden. De miljoenen fans van Lamjarred winden er geen doekjes om dat ze haar geen van allen geloven.
Daarin ongetwijfeld gesterkt door hoe de koning van Marokko er kennelijk over denkt.
Bij Tariq Ramadan geloofde zijn achterban in een zionistisch complot, in dit geval is de communis opinio onder de aanhang dat alle vrouwen die Lamjarred beschuldigen, het alleen voor het geld doen. Kan, maar het lijkt me sterk.
Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten, denk ik eerder.
En moslims hebben nóóit iets gedaan, denk ik ook.
Stel je bij Harvey Weinstein eens voor dat collega-joden zeggen: natuurlijk is hij onschuldig, die vrouwen zeggen dat alleen maar om het geld, of omdat ze antisemiet zijn.
Maar goed, de slachtoffers van Weinstein hebben tenminste allebei hun nieren nog.
Deze zaak was terug in het Franse nieuws, omdat de beklaagde toestemming kreeg naar Marokko te gaan. Het bleek dat hij al een tijdje uit de gevangenis was, en met een enkelband om in een comfortabel Frans optrekje zat. Hij mag nu weg om zijn allernieuwste CD te promoten, op voorwaarde dat hij op tijd terugkomt. Dupond-Moretti heeft eens temeer bewezen zijn geld meer dan waard te zijn.
Maar de familie van Laura Prioul is niet gelukkig met deze gang van zaken. Haar moeder heeft er een filmpje over op internet gezet, waarin ze om begrijpelijke redenen onherkenbaar blijft.
Toen ze hoorde dat Lamjarred vrij mocht om naar Marokko af te reizen, dacht ze dat ze dood ging, vertelt ze. ‘Niemand kan zich voorstellen wat een moeder doormaakt, die haar dochter over zo’n verschrikkelijke misdaad hoort, waarvan ze het slachtoffer was.’ Ze zegt van meerdere kanten berichten te hebben gekregen over hoe gewelddadig deze man wel niet is. ‘Flink wat meiden hebben Laura gebeld om toch vooral te getuigen tegen Saâd Lamjarred, die zij van hetzelfde soort zaken beschuldigden. Daar waren ook Marokkaanse meiden bij.’
Je weet het niet, maar het kan.
Ze windt zich ook op over de steun die de zanger krijgt van koning Mohammed VI. En dat terwijl hij ook Marokkaanse slachtoffers maakte, zegt ze.
Fransen die geen fan van de zanger zijn – de meesten godzijdank – is het niet ontgaan dat Lamjarred uitgerekend naar Marokko mocht afreizen op 8 maart, de internationale dag van de vrouw.
