Eerder schreef ik al over de oprichting van een islamitische scoutsgroep in Antwerpen-Noord. Nu, enkele maanden later, is die scoutsgroep een feit. ‘Amberes’, heet de boorling. Kwestie van het kosmopolitisch karakter van Antwerpen(-Noord) te benadrukken.
In mijn vorig stuk maakte ik gewag van de deining die het idee van een aparte scoutsgroep voor moslimjongeren in de Vlaamse samenleving veroorzaakte. Was een moslims only-afdeling niet een teken van segregatie, ja zelfs een vorm van apartheid? Willen we als samenleving dit soort segregatie institutionaliseren?
Neen. Dat is allicht wel het doel op langere termijn, maar voorlopig stellen de leden van de ummah zich tevreden met wat als een eerste stap richting islamisering van het jeugdwerk kan worden beschouwd. Onder het motto ‘rustig gaat ook’ timmeren de vaklui van de profeet op hun gemakje verder aan het bouwsel waar niemand deel van wil uitmaken.
Stafmedewerker Illias Marraha van Scouts en Gidsen Vlaanderen (hieronder als SGV geschreven), is de drijvende kracht achter Amberes. Het was op zijn instigatie dat eind 2017 het plan om een aparte scoutsgroep te lanceren in Antwerpen-Noord, naar buiten werd gebracht. Nuttige idioot van dienst was toen de eindverantwoordelijke communicatie van SGV, Jan Van Reusel. Om zelf niet in het oog van de verwachte storm te moeten staan, had gewiekste Illias toen brave Jan het woord laten voeren in de pers.
Belangrijke vragen zoals ‘wat met hoofddoekjes in de scouts?’, of ‘is er mogelijkheid om aparte groepen voor jongens en meisjes op te richten?’ werden door Jan gesteld en algauw onthaald op wenkbrauwgefrons. Apartheid en segregatie, weet u wel? Jan sputterde, stotterde en diende op zijn stappen terug te keren. Achter de coulissen keek Illias grijnzend toe hoe de grote patron van de oerdegelijke Vlaamse scoutswerking ten onder ging aan goedgelovigheid, traag denken en racimse-angst.
Illias wist maar al te goed dat dat ging gebeuren en dat goedzak Jan in het oog van de storm zou terechtkomen, Jan was blijkbaar iets lichtgeloviger. Jan mocht de boter vreten, Illias braadde de boter eruit. Hij diende slechts enkele maanden langer de luwte op te zoeken en in tussentijd zijn pionnen uit te zetten. Dat was gedurende al die tijd Illias’ plan.
Illias’ plan sneed als een warm mes door boter en begin 2018 was de gloednieuwe scoutsgroep ‘Amberes’ een feit. Sluw als hij is, hoedde Illias zich ervoor zijn nieuwste spruit het imago van een begijntjesscout aan te meten. Zoals het een echte moslim 2.0 betaamt batikte hij derhalve een hip social mediakleed voor Amberes in elkaar (zie verderop). Lichtgelovige westerlingen zijn nogal ontvankelijk voor dergelijke opsmuk, ziet u.
Wie mijn eerdere stukken op TPO las, weet dat ik regelmatig benadruk hoezeer moslims graag gebruik maken van jargon dat afkomstig is uit de sociale wetenschappen. In het geval van de Antwerpse moslimscouts is dat niet anders. De aparte scoutsgroep werd, zo stelt/stellen de oprichter(s), ‘bottom-up’ (‘van onderop’) vormgegeven. “Het volk” van de wijk Antwerpen-Noord m.a.w., was vragende partij voor een scoutsgroep ‘die een afspiegeling vormt van de wijkbewoners.’
De figuren die dit ganse concept vormgeven zijn praktisch allemaal actief in een of andere jeugdwerking (hoezo geraken allochtonen niet aan jobs?) Dit hulpverleningsveld is in bepaalde wijken quasi volledig ingepalmd door lieden die naar buiten toe tolerantie veinzen, maar in werkelijkheid de sores en de mores van hun geborneerde gemeenschap eerbiedigen. Ze kennen echter de tips and tricks om hun imago van ‘verdraagzamen’ wat cachet te geven.
De naam ‘Amberes’ alleen al spreekt boekdelen. Het klinkt fashionable. Tel daarbij nog een coole facebookpagina waarop cartoons van The Simpsons te zien zijn, en een kleuter begrijpt dat zelfs de meest sceptische kafir overstag zal gaan. Bovendien vind je foto’s terug, zowel op de webpagina van SGV als op de facebookpagina van Amberes, waarop kinderen van diverse origine te zien zijn die samen Dikke Bertha spelen (Dikke Bertha is een klassieker in de Vlaamse Kulturkreis).
‘Oef’, denken vele oorspronkelijk argwanende Vlamingen wanneer ze dit alles zien, en ‘o jee’. Want hun aanvankelijke scepticisme was misplaatst en de Vlaming wordt weer maar eens geconfronteerd met de racist in zichzelf. ‘Dubbelcheck’, denkt Illias, en ‘Amin’. Want enerzijds heeft hij die naïeve Vlaamse sloebers te kakken gezet en anderzijds is zijn ‘cunning plan’ om de islam bij de Vlaamse scoutswerking binnen te loodsen, geslaagd.
‘Nounou, niet zo negatief’, hoor ik de gemiddelde TPO-lezer denken, ‘dicht die moslims toch eens niet steeds allerlei slinkse truken toe; misschien willen ze ditmaal oprecht laten zien dat ze het goed menen met die integratie?’ ‘Oké’, antwoord ik dan, ‘geen probleem. Vergeef mij mijn argwaan, maar laat ons voor alle zekerheid eens samen kijken naar de reden voor mijn argwaan.’
Op de webpagina van SGV kunt u de namen terugvinden van de “geëngageerde jongeren” die de werking van Amberes verzorgen. Om hun genderbewustzijn te benadrukken, hebben de muzelmannen en -vrouwen achter Amberes voor een fifty-fifty man/vrouw-verdeling gekozen wat scoutsleiders betreft. ‘Prachtig toch!’, hoor ik u denken. Jazeker, erg prachtig. Alleen een beetje sneu dat die 50% dames voor de volle 100% gehuld zijn in textiel. Want dát valt op, dat werkelijk álle leidsters verpakt zijn alsof ze aan vitiligo lijden.
Daar lijden ze uiteraard niet aan. Waar ze wél aan lijden, is religieus fanatisme.
Daar komt bij dat de allochtonen die die zo geroemde superdiversiteit zouden moeten uitdragen, toch niet zo heel erg superdivers zijn. Van de eerste tot de laatste betreffen het Arabisch klinkende namen, om niet te zeggen dat het allemaal Marokkanen zijn en en plus moslims. Hoezo verschillende nationaliteiten? Hoezo verschillende gezindten?
Oh, en kijk: er is zelfs een oudercomité! En waarlijk, daarin zit welgeteld één autochtone Antwerpenaar, kwestie van de superdiversiteit te benadrukken! Ze heet Joke Laukens, rijdt met een bakfiets en is actief voor de linkse partij Groen! En haar man rijdt ook met een bakfiets!
Vandaar, TPO-lezer, ben ik zo sceptisch. Want hoe komt het dat een zichzelf als superdivers presenterende scoutsgroep er blijkbaar niet in slaagt ook moslima’s zónder hoofddoek in haar werking te stoppen? Bestaan die niet, of – en vergeef mij opnieuw mijn argwaan – zijn niet-gehoofddoekte dames niet welkom? Is het ganse Amberes-epos één grote ‘scam’, een schertsvertoning van jewelste? Dient de seculiere make-up enkel om subsidies te kunnen binnenrijven en die islamiseringsagenda via de (voorlopig nog) ongelovige jeugd waar te maken; de jeugd is immers de toekomst?
Net zoals dat met stille ruimtes aan universiteiten en hogescholen het geval is, net zoals dat met juridische procedures die het dragen van hoofddoeken altijd en overal mogelijk moeten maken het geval is en net zoals dat in de msm met het volproppen van de columnistenrangen met gehoofddoekte moslima’s het geval is, dient de Grote Theatershow, ‘Amberes’ genaamd, enkel de islamitische zaak.
Geen kat zit te wachten op méér islam. Werkelijk niemand, halve zolen daargelaten, heeft baat bij nóg meer religieus zelotisme. Toch blijkt het Westen machteloos tegenover deze overduidelijke religieuze infiltratie van alle gelederen van onze samenlevingen. Onder het mom van integratie, inclusie en met behulp van een stevige scheut cultureel relativisme, wordt de totale islamisering van de westerse wereld gerealiseerd.
Velen zien het nog steeds niet. Binnen afzienbare tijd echter, wanneer de islamitische mars op de instellingen zijn beslag heeft gekregen, zal blijken hoezeer “diversiteit” voor interpretatie vatbaar is. De eerste religieuze zeloot die diversiteit omarmt, moet ik immers nog tegenkomen.
Wanneer ik dan moet toekijken hoe begijntjes en soldaten van Allah zeggenschap krijgen over nog onschuldige kinderzieltjes, rijzen de haren mij ten berge. Rustig en geleidelijk zullen de zaadjes van de islam in de kinderhoofdjes geplant worden. Zoete verhaaltjes over die oneindig goede profeet zullen ingang vinden in de nog jonge breintjes, een halalhapje zal op termijn het haramvoedsel vervangen, Dikke Bertha zal tot een bidsessie omgeturnd worden en de duivel zal om de hoek loeren wanneer de jonge scout uit Antwerpen-Noord dit alles in vraag durft te stellen.
En zo, beste lezer, sluipt de mohammedaanse leer het Westen binnen. Amberes is slechts één voorbeeld van vele, maar een goede verstaander die bovendien over een zekere portie mensenkennis beschikt, weet wat al die voorbeeldjes bij elkaar geteld betekenen.
Terwijl de modale burger die niet lastiggevallen wilt worden met politiek naar ‘… got talent’ kijkt en via Netflix naar imaginaire werelden tuurt, wordt de ganse westerse sociaal-culturele constellatie omgebouwd. Wanneer dan, binnen enkele jaartjes, het “talent” even uitgeput zal zijn als de westerse mens zelf en de echte wereld de imaginaire van Netflix allang heeft ingehaald, krijgt de vermoeide westerse mens in het snotje dat er een klontje boter uit zijn pap is verdwenen.
