Donderdag werden in het hele land nieuwe gemeenteraden beëdigd en dus ook in Den Helder. Waar velen het een dag eerder bij het afscheid van de vertrekkende raadsleden lieten afweten, zit de publieke tribune vandaag helemaal vol. Het programma is eenvoudig: burgemeester Schuiling houdt een toespraak en daarna leggen de nieuwe raadsleden de eed of de belofte af. Daarna zeggen de verschillende fractievoorzitters iets over de uitslag van de Helderse gemeenteraadsverkiezingen. De avond blijkt een nogal herhalend karakter te hebben.
Het is geen geheim dat de Helderse burgemeester Schuiling niet bij iedereen even geliefd is. Sterker nog: uit roddels blijkt dat er in de eerste formatieweek openlijk is gespeculeerd of hij naar huis kan worden gestuurd. Die uitkomst lijkt onwaarschijnlijk, maar het zegt genoeg dat dit idee geopperd wordt. In Den Helder draait de politiek niet om inhoud, maar om personen. Bovendien gaat het om de zwartste kant van de menselijke geest: hoe kunnen we anderen zo snel mogelijk een kopje kleiner maken? Waar Schuiling het allemaal precies aan verdiend heeft, is duister.
Maar Schuiling wil vanavond een gebaar maken. Hij vertelt dat hij als tiener al eens in Den Helder is geweest en de stad altijd heeft gevolgd. Schuiling vond al langer dat deze stad veel potentie had, ondanks het feit dat de stad vaak niet uit de verf komt. Immers: in Den Helder gaat het altijd om ego’s en dan vooral om grote ego’s. Schuiling prijst de jonge CDA-lijsttrekker Harmen Krul (23) die deze verkiezingscampagne steeds weer zei dat de partijen met elkaar moeten samenwerken en met elkaar moeten praten in plaats van over elkaar.
Schuiling constateert dat dit is wat er bij hem gebeurt: er werd de afgelopen week over hem gepraat maar niet met hem. Schuiling wil ‘een gebaar maken’. Hij wil graag fungeren als ‘brug’ maar dan ‘moet hij wel in positie zijn’. Meerdere mensen in de zaal gaan verzitten. Twee mensen fluisteren zachtjes dat Schuiling opstapt. Schuilings woorden klinken inderdaad als een aankondiging van zijn vertrek. Voor sommigen is de wens de vader van de gedachte. Anderen weten dat die wens bij sommige raadsleden leeft en kunnen dit politieke topthema dus direct herkennen.
Maar Schuiling doet iets heel anders. Hij reikt de raadsleden de hand. Hij zegt dat hij zich altijd dienstbaar probeert op te stellen en dat dat een houding is die hij ook de nieuwe gemeenteraad toewenst. De zaal klapt voor de burgemeester. De fractie van ‘Beter voor Den Helder’ klapt mee. Opvallend, want deze fractie bestaat niet bepaald uit fans van de burgemeester. Deze fractie is wel de grootste geworden en dus aan zet in de Helderse formatie. Zou dit applaus een teken zijn dat het allemaal goed komt met de onderlinge verhoudingen?
Na de beëdiging komen alle fractievoorzitters met een statement over de uitslag van de verkiezingen. Een echt geïnspireerd onderdeel van de avond wordt het niet. Carlo Assorgia, de leider van Beter voor Den Helder, praat over een brede coalitie en wil graag een mooie samenwerking de komende jaren. Het blijken zinnen te zijn die door alle fractievoorzitters in meer of mindere mate worden herhaald. Harmen Krul (CDA) begint ook over samenwerking, Kees Visser (VVD) wil overal een streep onder zetten en ook Henk Mosk (D66) echo’t moeiteloos dit soort clichés.
Zo gaat het drie kwartier lang door. Alleen D66 en GroenLinks komen ook met een paar inhoudelijke punten voor de komende periode. De rest houdt het bij algemene intenties waar niemand iets tegen kan hebben, die makkelijk toe te zeggen zijn maar uiterst moeilijk waar te maken. Want het feit dat de eerste week na de verkiezingen weer is gepraat over de burgemeester toont wel aan dat er weinig is veranderd: meerdere raadsleden hebben geen idee wat het woord samenwerking betekent, kunnen het woord dienstbaarheid niet spellen en laten de inhoud op de tweede plaats komen.
Het probleem is eigenlijk heel simpel: in de oude gemeenteraad zaten meerdere raadsleden die weinig op hadden met de burgemeester en zulke types zitten er in de nieuwe gemeenteraad weer. Sterker nog: er zijn zeker twee nieuwe raadsleden die in het verleden een stevig conflict met de gemeente hadden. Of dat een basis is voor constructieve samenwerking, verbinding, bruggen slaan, elkaar de hand reiken, er een streep onder zetten en al die andere clichés, is uiterst onzeker, maar de optimist zal zeggen dat de politici het vast menen vanuit de grond van hun hart.
De belofte staat genoteerd.
De serie Chris Aalberts in Den Helder gaat na de gemeenteraadsverkiezingen nog even verder met de vraag wat de Helderse verkiezingen precies hebben opgeleverd.
