”Those abused girls in Rotherham and elsewhere need to shut their mouth for the good of diversity”
aldus een re-tweet van de islamitische MP Naz Shah van de Labour Party. Zij is nog altijd in office, zoals dat heet, in tegenstelling tot oud-MP Sarah Champion van dezelfde partij. Met Rotherham en elders wordt, voor wie dat nog niet weet, het jarenlange misbruik van blanke, niet-islamitische meisjes en sikh- meisjes bedoeld, terwijl de autoriteiten de andere kant opkeken uit angst van islamofobie of racisme beschuldigd te worden. Champion had het gewaagd in een interview te zeggen dat Brits-Pakistaanse mannen blanke meisjes verkrachten en exploiteren en dat men dit in het Verenigd Koninkrijk onder ogen moest zien. De feiten geven Champion gelijk, maar het mocht niet baten; zij is afgetreden nadat zij hevig bekritiseerd werd door nota bene Shah die Champion ervan beschuldigde dat haar feitelijke waarneming ‘onverantwoordelijk’ was en bovendien een ‘gevaarlijk precedent’ kon scheppen. Champion nam van de weeromstuit haar woorden nog terug ook.
Dus ondanks alle getuigenissen van slachtoffers, veroordelingen van daders, meerdere rapporten waaronder nota bene een rapport van het Britse House of Commones waar beide dames lid van waren, is wat in deze rapporten, getuigenverklaringen en rechtbankverslagen staat te lezen gevaarlijk en is het onverantwoordelijk hierover te spreken. Aldus Shah. De afgevaardigde, Champion, die de waarheid spreekt in de hoop dat er actie ondernomen zal worden, ziet zich genoodzaakt af te treden. De afgevaardigde die meisjes die slachtoffer zijn van zeer ernstig misbruik en mishandeling vertelt hun mond dicht te houden ‘for the good of diversity’ mag aanblijven. Laat u dit even tot u doordringen. Als u dan nog denkt dat men in het Westen niet helemaal de weg kwijt is, zoals ik eerder op TPO schreef, laat u het mij gerust weten.
We zijn er nog niet, helaas. Ik kom nu aan bij het Evangelie van Liliane Ploumen, apostel voor de PvdA. Bij DWWD aan tafel predikte zij van de week het Linkse Woord. Dat wil zoveel zeggen als dat je nooit meer spontaan iets mag zeggen of een grap mag maken, maar je altijd eerst moet afvragen of iemand zich door jouw woorden of grappen soms gekwetst of beledigd zou kunnen voelen en dan uiteraard er het zwijgen toe doen. Want dát is namelijk wat er gebeurt wanneer je voor een ander gaat invullen dat hij of zij wel eens beledigd zou kunnen zijn. Je vraagt dat niet, want dan zou er een gesprek plaats kunnen vinden, nee, je bedenkt dat voor die ander. Zo hoeft niemand meer met elkaar te praten; we regelen alle communicatie wel in ons eigen hoofd. Scheelt ook lekker veel tijd en bovendien lastige gesprekken waarna mensen daadwerkelijk nader tot elkaar zouden kunnen komen.
Arrogant, omdat je veronderstelt dat jij wel weet hoe de ander iets ervaart en bovendien doe je of de ander niet competent genoeg is zelf aan te geven of iets kwetsend is. Laf, omdat je het echte gesprek uit de weg gaat. Valse schijn, omdat je pretendeert het uit respect, liefde of iets anders te doen, terwijl wij er niets mee opschieten gesprekken uit de weg te gaan en alles voor elkaar in te vullen. Bedoelingen doen er dan niets meer toe, gevoelens, vermeende wel te verstaan, zijn het nieuwe heilige brood en wijn. We kunnen er niet genoeg van krijgen. De PvdA is de zusterpartij van Labour, voelt u wel? Deze blijde boodschap werd losjes verkondigd n.a.v. het lied The times are a changin van Dylan. En veranderingen, de fluïde maatschappij, daar kunt u niet tegen, u bent bang. Gelukkig kunt u zich vasthouden aan Ploumen. Zij weet de weg.
Omdat al het goede in drieën komt, hebben wij nog de brieven van Kajsa aan haar broeders en zusters in Den Haag en de handelingen der democratische apostelen. Deze schrijven voor hoe nieuws dat niet wenselijk is nepnieuws is. Burgers via een referendum naar hun mening vragen heeft alleen zin wanneer hun mening overeenkomt met die van de democratische apostelen. Dan is er nog de beslissing om hatespeech, wat dat is bepalen de broeders en zusters het liefste zelf, scheelt zoveel tijd, nietwaar, stevig aan te pakken. Kortom; gruwelijke feiten over de verkrachting en uitbuiting van jonge kinderen worden verzwegen, wanneer dit toch uitlekt moeten slachtoffers hun mond houden, want diversiteit. Media (zie TPO) helpen mee met zwijgen door slecht nieuws te negeren. Daar stelt de NOS dan wel weer positief nieuws tegenover; want je goed voelen is heel belangrijk en bovendien kunt u slecht nieuws niet goed handelen. Dat u het even weet.
Niet spreken is altijd goed, want je wilt tenslotte niemand kwetsen, dus houd maar helemaal je mond. Tenzij je een islamitische MP bent die Shah heet, want dan mag je een re-tweet afdoen als een ongelukje. Baudet, Trump, Wilders, zij wilden dat hun woorden zo gemakkelijk als ‘ongelukje’ afgedaan konden worden. Helaas; de linkse kerk predikt alleen voor eigen parochie, anders gelovigen moeten branden. Zo kan het dat misbruik van de allerzwaksten -vergeet u vooral Oxfam, Artsen zonder Grenzen en Plan niet, onder de pet wordt gehouden, maar gaat een domme opmerking als ‘grab ‘m by the pussy’ de heilsgemeente te ver. Demonstraties, vernielingen, marsen tegen ‘seksisme’, #ophef, maar feitelijk seksueel geweld waar niet over mag worden gesproken, niet tegenop wordt getreden en waarvan de burger hoort dit maar voor lief te moeten nemen ‘want diversiteit’. De vraag die bij mij opkomt is: since when did actions speak louder than words became invalid?
De meest kwetsbare kinderen werden decennia lang niet beschermd door politie en justitie, vrouwen en kinderen uitgebuit door hulpverleners. De politiek maakt hier een soap opera van wanneer de waarheid vertellen tot gevolg heeft dat een politica af moet treden. In ons eigen parlement was een raadslid van Groen Links al jaren op de hoogte van misbruik door hulpverleners zonder hiervan melding te maken. De media negeren dit en brengen nieuws dat lekkerder, leuker of positiever is. Of zij maken gebruik van nietszeggende eufemismen als groepen ‘jongeren’, loverboys voor gewetenloze pooiers, Asian of Pakistani in de misbruikzaken in Engeland, enfin, u kent ze, om onwelgevallige feiten te verdoezelen. Terwijl tegelijkertijd snoeiharde superlatieven als racist, nazi, en seksist voor andersdenkenden worden gebruikt, ook wanneer er geen enkel bewijs voorhanden is om zulke benamingen hard te kunnen maken.
Gevoelens zijn belangrijker dan feiten. Praten met elkaar hoeft niet meer, we vullen wel voor elkaar in. De mening van burgers is niet belangrijk, tenzij deze overeenkomt met het beleid van de regering. Subjectieve zaken als hatespeech zijn verboten, maar wat de precieze definitie daarvan is, weet niemand. En als laatste trial by media; mensen beschuldigen, veroordelen en uit de maatschappij weren, het liefst zonder dat daar een rechter aan te pas komt. Montesquieu heeft zich zojuist omgedraaid in zijn graf. Gelukkig is de Heer opgestaan.
”Ik heb dit gezegd opdat jullie vrede vinden bij mij. Jullie zullen het zwaar te verduren krijgen in de wereld, maar houd moed: ik heb de wereld overwonnen.” (Johannes 16:33)
