Wie de afgelopen jaren niet onder een steenkool heeft geleefd, heeft vast al meer dan genoeg gehoord over duurzame energie en de eisen waaraan in 2020 moet worden voldaan. Natuurlijk zijn er de rocksterren van de groene-energie-beweging zoals Elon Musk en zijn Tesla, Inc., die naast elektrische auto’s nu ook zonnepanelen en batterijen voor bij mensen thuis fabriceert. Als we echter voorbij de Tesla-hype kijken en de daadwerkelijke Amerikaanse opwekking van groene energie vergelijken met China, lopen ze nog mijlen ver achter. De Chinese overheid heeft er alles op gezet om een voorloper in de duurzame-energie-sector te worden, en lijkt daarin te slagen. Dit doet ze gedeeltelijk ook uit nood, aangezien de luchtvervuiling in de grote Chinese steden de spuigaten uitloopt. Hoe staan de zaken in Nederland en Europa ondertussen voor?
In Europa is de luchtvervuiling nog te overzien, maar dat betekent niet dat we niets zullen merken van de enorme CO2-uitstoot van onze fabrieken, verwarmingen en voertuigen. De plotse arctische kou van deze winter – en zelfs in maart nog – was een resultaat van een verstoorde koude luchtstroming in meer noordelijke windstreken, waardoor Italië en IJsland voor een weekje van temperatuur wisselden. Dit soort extreme, koude weersomstandigheden zullen in Europa gek genoeg alleen maar vaker voorkomen naarmate de atmosfeer opwarmt. Om nog maar te zwijgen van de stijgende zeespiegel.
Met onze lage ligging (delen onder de zeespiegel) en eerdere veldslagen met het water, zou verwacht kunnen worden dat de Nederlanders het voortouw zouden nemen binnen Europa als het aankomt op groene energie. Helaas zijn zowel de overheid als het bedrijfsleven en particulieren nogal voorzichtig geweest tot nu toe. Al lijkt hier wel verandering in te komen. Zo kiezen steeds meer mensen bij het energie vergelijken voor groene stroom (uit Nederland) en zijn er applicaties waarmee het energieverbruik in de gaten gehouden kan worden. Dit zorgt dan weer voor bewustwording van verbruik, waardoor besparing niet uitblijft.
De tamme insteek van de Nederlandse regering van de afgelopen jaren is gedeeltelijk te wijten aan de economische recessie, een regering die andere prioriteiten leek te hebben en natuurlijk de grote olie- en gaslobby van met name Shell. Een ander probleem dat in Nederland bij vrijwel elk groot project weer de kop opsteekt is het gebrek aan ruimte. Vrijwel elke vierkante meter Nederland heeft wel een bestemmingsplan, met bijbehorende stapels papier over wat er wel en niet mag. Daarnaast staan veel mensen niet te wachten op een grote windmolen in hun spreekwoordelijke achtertuin.
Maar net als in de vroegere tijden van de VOC gaan we nu weer buitendijks op zoek naar monetair geluk. Offshore windparken zijn de nieuw hype; geen overlast voor burgers, meer dan genoeg wind en ruimte en de grote investeerders staan in de rij om te mogen gaan bouwen. Zelfs subsidies zijn niet meer nodig om aan competitieve prijzen voor energie te komen die makkelijk kunnen concurreren met kolen en gas. En zodra groene energie geld gaat opleveren, reken maar dat de Nederlandse markt op stoom gaat komen.
