“De jaarlijkse Dodenherdenking blijft hard nodig zolang er mensen met hakenkruizen rondlopen”. Dit zegt Claudia de Breij. Ze treedt vrijdag op bij de herdenking bij het Nationaal Monument Kamp Westerbork.
“Van mij mogen ze met de Dodenherdenking stoppen als er geen fascistoïde volgers meer zijn. Met het oprukkend fascisme is de herdenking harder nodig”, vindt de cabaretière. “Het verschil tussen goed en kwaad was tijdens de oorlog best duidelijk en toch zijn er mensen die nu zonder gêne vlaggen dragen met hakenkruizen erop.”
Ze zingt tijdens het herdenkingsprogramma twee liedjes, begeleid op piano door Sander Geboers. “Ik hoefde er niet over na te denken. Ik wilde het heel graag”, zegt ze. “De geschiedenis herhaalt zich zelden letterlijk, maar ze rijmt wel. Daarom is het belangrijker dan ooit om stil te staan bij ons verleden.”
“Ik beleef 4 mei altijd bewust, al van kinds af aan ben ik ermee opgevoed”, vervolgt de cabaretière. “Zaterdag was ik al bij de herdenking bij Fort de Bilt, waar tijdens de oorlog veel Utrechtse verzetsmensen zijn gefusilleerd. Normaal ben ik op 4 mei op het Domplein, dat is altijd een hele mooie bijeenkomst. Acht keer slaat de Dom. Toen ik nog een klein meisje was, stond het hele vak met veteranen nog vol, daar zijn er steeds minder van over.”
Op verzoek van de organisatie begint ze vrijdag met haar lied Mag ik dan bij jou. “De tekst gaat over oorlog. Het begin luidt immers ‘Als de oorlog komt, en als ik dan moet schuilen, mag ik dan bij jou?’.”
Haar tweede bijdrage Later wordt het beter, komt uit haar huidige theatervoorstelling Nu, die in oktober in première gaat in theater Carré. “Dit lied gaat over het recht om anders te zijn”, vertelt De Breij. “Als kind heb je soms het idee ‘ik ben de raarste van de klas’, tot je ouder wordt. Het lied eindigt als volgt: ‘Je kunt nog niet weten dat er anderen zijn. Die jouw grappen snappen. Die ook anders zijn. Hetzelfde anders. Anders, anders. Anders, net als jij’.”
Anp
