“Er is sprake van een strak georkestreerde depolitiseringsstrategie. Het helpt om wat aanslagen van de afgelopen jaren na te gaan om te bepalen hoe er in Nederland wordt omgegaan met terroristen als persoon en met terrorisme als fenomeen.
Denk aan de aanslag van Volkert van der G. op Pim Fortuyn (2002) en Mohammed B. op Theo van Gogh (2004), de bijlmoord van Carlos H. op een student (2008), Karst T. op de koninklijke familie (2009), Erwin L. op de Gouden Koets in Den Haag (2010), Bart van U. op oud-minister Els Borst (2014) of Tarik Z. op de NOS (2015).
Op het moment dat er sprake is van deviant gedrag, zoals bij terroristen, wordt de dader gemedicaliseerd, gepsychologiseerd en geïndividualiseerd. Zo is er al gauw sprake van een ‘verward persoon’, een ‘psychiatrische patiënt’ of een ‘lone wolf’.
Het lijkt dus op een bewuste depolitiseringsstrategie die voortkomt uit een diepgeworteld verlangen om in Nederland deviant gedrag te normaliseren.
Autoriteiten, media en bestuurders zijn er als de kippen bij om afwijkend gedrag in deradicaliserende of depolitiserende termen te beschrijven.
Zodoende durf ik me te wagen aan één voorspelling: uiteindelijk zal blijken dat er bij de Haagse Syriër geen sprake was van terrorisme. Gaat u maar rustig slapen.
Wat betwijfelbaar is, is de algehele ontkenning van het politiek-ideologische karakter van aanslagen en het wereldvreemde zelfbeeld dat daarmee ontstaat. Het wordt tijd dat we die depolitiserende strategie en die krampachtige definitiemacht kunnen bekritiseren.”
Brisant stukje opinie in NRC Handelsblad (zowaar!) van ene Dr. Mark van Ostaijen, bestuurssocioloog aan de Universiteit van Tilburg, die even de roze luchtbel doorprikt waar u al lang niet meer in leeft maar driekwart DWDD-kijkend en Volkskrant-lezend normiezombie-Nederland wel.
De reden dat we in Nederland zoveel ‘verwarde mannen’ hebben is dat we liever niet de realiteit accepteren dat terreur ook gewoon in Nederland plaatsvindt. Dus noemen we de terrorist standaard ‘verwarde man’ (de gelijkgeschakelde linkse media weigeren toch om door te vragen dus dat komt mooi uit), bedekken we de rest zo snel mogelijk met de mantel der liefde, demoniseren we iedereen die nog vragen of kritiek heeft en roepen we daarna triomfantelijk dat Nederland zo’n beetje het enige land ter wereld is waar geen terreuraanslagen worden gepleegd.
Wel veel ‘incidenten met verwarde mannen’. Heel veel incidenten.
