Er is een trend om politieke beslissingen en initiatieven aan de rechterlijke macht te laten. Deze ‘juridisering’ moet gestopt worden. Rechters mogen slechts de wet actualiseren in concrete gevallen. Het gaat er immers niet om wat een of andere – ongekozen – rechter voor ‘goed’ houdt, maar wat de gekozen Wetgever daarover uitvaardigt. Rechters moeten zich dan ook onthouden van activisme en met name geen recht scheppen dat bestaande wetten ondermijnt.
Dit laatste is bijvoorbeeld gebeurd met art 293 en 294 van het Wetboek van Strafrecht om euthanasie mogelijk te maken. Maar ook het Europese Hof van Justitie staat met haar ondermijnende ‘creatieve uitleg’ en activisme (door onbekende, niet in het openbaar gekozen rechters) bij velen in een kwade reuk. Hetzelfde geldt voor de Appalate Body van de WTO en het Internationale Strafhof. En mogelijk gaat de politiek correcte rechterlijke macht in Nederland bij gelegenheid van het Wilders-proces nu ook de wettelijk vastgelegde vrijheid van meningsuiting uithollen. Met deze activistische rechters krijgen steeds meer mensen grote moeite.
Naar mijn stellige overtuiging zal in de toekomst de rechterlijke macht dan ook in ongenadig zwaar weer belanden. Te zijner tijd zullen rechters alleen nog maar procesbegeleiders mogen zijn aan wie het hoogstens nog zal zijn toegestaan binnen de grenzen van de concretisering van de norm deze enigszins te verfijnen. In verband hiermee zullen wetten geen of zo min mogelijk vage normen of regels bevatten. En waar mogelijk moeten rechterlijke beslissingen genomen worden met ondersteuning van computers teneinde (1) de onderbouwing van het dictum te vergroten, (2) de consistentie tussen vonnissen te bewaken, (3) de snelheid van het proces te vergroten, en (4) de rechtspraak als geheel goedkoper te maken zodat deze voor iedereen bereikbaar wordt.
In domeinen die zich daarvoor lenen zullen computers zelfs in eerste instantie rechtspreken. In de toekomst zal er in belangrijke processen ook juryrechtspraak komen met in de jury zowel wiskundige-statistici en relevante domeindeskundigen, als gewone burgers en professionals. Het leidend principe zal zijn dat men zoveel mogelijk door zijns gelijken qua niveau, status, en geslacht beoordeeld zal worden (vooral in het strafrecht). Dus mannen door mannen, moeders door moeders, docenten door docenten, ondernemers door ondernemers etcetera, behalve op punten waar kennis en ervaring te vinden is die iedereen kan worden voorgehouden. Geen rechter zal zich mogen verwaardigen te denken dat hij met verstand kan oordelen over zaken waarin even intelligente (of intelligenter) personen zich decennialang opofferingen hebben getroost om er expertise in te verwerven.
