Een klein Italiaans drama is aanstaande. Wat is het geval? Onder de bezielende leiding van de nieuwbakken premier, voormalig jurist (de meest populaire baan in Italië) Dhr. Giuseppe Conte, wil het land een geheel nieuwe koers gaan varen. Het idee? Als aperitief neemt Europese Centrale Bank onder leiding van de Italiaan Mario Draghi naar men hoopt 200 miljard euro van de schulden van het land over; de inkomstenbelasting gaat naar een zeer laag tarief van mogelijk 15%, Conte droomt van miljarden aan nieuwe investeringen (infrastructuur), etc ,etc, etc. Voorts is het plan opgevat om iedereen die niet werkt een basisloon te geven; ook is het illustere plan opgepakt om de pensioenleeftijd te laten zakken en de uitkeringen mogelijk op te hogen. Bijzonder detail: pensioenfondsen zoals wij die kennen, kent het land nauwelijks. Voor pensioenen is niet gespaard!
Kortom, een standaard feestje van de maffia. Wat is het geval; hoe luidt het plaatje? Italië met een BBP van EUR 1.500 miljard jaarlijks torst een cumulatieve schuldenlast van naar schatting 2.400 miljard. Afgelopen jaar kende het land geen economische groei, en de schuldberg nam alleen maar toe; economische hervormingen (zoals elders in de EU gebeurd is) wenst men niet door te voeren. De ECB heeft de afgelopen jaren voor enkele honderden miljarden van deze schulden opgekocht; de ECB kocht overigens veel meer Italiaans schuldpapier dan door Brussel bedoeld was (pro rata inkopen, maar Draghi heeft verordonneerd een bovengemiddelde portie Italiaans schuldpapier op te kopen). Dit wil de nieuwe premier nu kwijtgescholden hebben!
Italië is een land met een arme overheid (belastingdiscipline is er nauwelijks) – net als in Griekenland – met nauwelijks pensioengelden (pensioen moet uit de lopende kas van de overheid betaald worden), maar wel met een relatief rijke bevolking. Veel privaat spaargeld staat uit in Zwitserland. Hypotheeklast kent de Italiaan nauwelijks (25-30% van het BBP); dit soort zaken wordt vaak binnen de familie geregeld!
Wij in tegenstelling, met een werkend belastingsysteem, kennen juist het tegenovergestelde: de private sector kijkt aan tegen een nog altijd forse hypotheekschuld van 700 miljard euro (100% van het BBP), begint net als de Amerikanen (rondborstig gesteund door partijen als D’66 & GroenLinks) op grote schaal bij jongeren studieschulden op te bouwen (wat voor pas afgestudeerden een heuse belemmering inhoudt bij de poging tot koop van een huis). De Oudere generatie heeft een redelijke spaarpot opgebouwd, en in veel gevallen een degelijk pensioen. Dus vooral de jongeren zitten krap, maar vooral onze overheid is stinkend rijk. Deze wil het alleen, met dank aan gereformeerd Nederland, niet onderkennen. Onze cumulatieve staatsschuld is slechts een fractie (< 25%) van de gezamenlijke pensioengelden. Wij hebben alleen maar overschotten, geen tekort! Nederland is daarmee zó niet-EU. Alleen Scandinavische landen, het VK en Nederland kennen een deugdelijk pensioenstelsel.
Italië, lees de Camorra, wil nu de EU beroven van enkele honderden miljarden euro’s. En wat gaat politiek Den Haag doen? U raadt het al: helemaal niets natuurlijk. Nederland heeft net als het VK, qua karakter, qua financieel bestel, etc, weinig te zoeken binnen de EU. Ja, we handelen veel met landen in Europa. Maar dat doen bijvoorbeeld de Denen en de Noren ook. Toch hebben zij enige distantie genomen van het euroblok, en terecht. Nederland hoort in Europa thuis, jazeker, maar niet binnen het euroblok. Wie is hier Gekke Henkie? Uitstappen dus. De dreiging van Italië om uit de euro te stappen is een flauwe grap; juist binnen de euro kan de beoogde miljardenroof plaats vinden. Alleen rijke landen kunnen in praktijk uitstappen, arme landen (overheden) kunnen zich dat niet veroorloven.
Het Italiaanse feestje zal in een drama aflopen; hoe deze er exact uit gaat zien, horen en zien we heel snel.
Wat te doen Mark? Nexit natuurlijk, de Deense optie, kom op nou!
