Okay, met dank aan de president van Italië Dhr. S. Mattarella kan de Italiaanse kiezer weer terug het stemhokje in. Een activiteit die de Italiaan wel gewend is.
Maar de vraag is of nieuwe verkiezingen in Italië nog wel zin hebben. Is de democratie niet door de financiële markt om zeep geholpen? Dit is geen populistische quatsch, maar een steekhoudende stelling, want de markten hebben deze week luid en duidelijk laten weten wat er zal gebeuren als bij de volgende stemronde de partijen winnen die uit de euro willen stappen: dan stijgt de rente nog veel verder dan die nu al doet, wat de financiering van de overheid, en daarbij al de mooie nieuwe plannen onmogelijk maakt.Maar er is meer. De grote bankinstellingen in Italië zijn 10 jaar na de crisis nog verre van gezond te noemen (banken in Italië tonen klassikaal nog steeds erg zwakke bankbalansen) en zijn na de crisis van 2008 nog meer Italiaanse staatsleningen gaan kopen, dan ze daarvoor toch al zo graag deden. Daarmee staat en valt het voortbestaan van de bankensector met het aanhouden van de euro!).
Neem bvb UniCredit Bank, niet eens de zwakste van allen. Deze bankinstelling heeft weliswaar als een der eersten in Italië haar balans versterkt maar houdt nu een positie in Italiaanse leningen aan, ongeveer net zo groot als het eigen vermogen. Even voor het gemak aannemende dat dit voor alle grootbanken in Italië geldt, dan voelt u wel aan dat dit niet echt kosher is, zeker als de kiezer bij de aanstaande stemronde zou willen opteren voor een partij die de euro wil verlaten. Dan stijgt de rente fors en terugkeer daarbijnaar een eigen munt houdt een devaluatie in van naar schatting 30% minimaal, hetgeen in een klap het gehele Italiaanse bankwezen ‘’non-existent’’ maakt. Failliet, basta, over en uit.
Capice!
Kortom, de kiezer mag weer het stemhokje in, maar de financiële situatie, de positie waar de lokale financiële instellingen in zijn gemanoeuvreerd, zorgt ervoor dat een echte keuze maken, onmogelijk is. Het zou suïcidaal zijn. De kiezer kan alleen voor de status-quo kiezen, de weg van verandering is door eigen toedoen afgesneden. De schuld geven aan Brussel is absurd. ‘’Blame yourself’’.
De Italiaanse democratie kent een relatief korte geschiedenis, en is nu door het eigen financiële establishment schaakmat gezet. Het is eigenlijk het begin van censuskiesrecht: alleen de rijke eurolanden hebben iets te kiezen!
