Lees ook: islam in Nederland steeds islamitischer.
Hele SCP-rapport De religieuze beleving van moslims in Nederland hier (pdf).
“Moslims wonen hier in een overwegend seculiere samenleving waarin anti-islamitische geluiden sinds begin deze eeuw steeds prominenter naar voren komen. Over moslims wordt in het publieke debat regelmatig generaliserend gesproken; het moslim-zijn wordt dan gezien als allesbepalend voor het individuele handelen en verschillen tussen moslims worden nauwelijks benoemd.
Op veel punten zijn de strikt praktiserende en, in wat mindere mate, de vrome moslims de tegenhanger van de seculiere moslims. De sociaal-culturele afstand tot autochtone Nederlanders is groot: zij onderschrijven traditionele waardeoriëntaties en hebben geen sterke emotionele band met Nederland. Ook staan zij het minst accepterend tegenover gemengde vriendschappen of relaties. De inbedding in de herkomstgroep is, net als bij de culturele, selectieve en vrome moslims, veel hechter; de identificatie met de herkomstgroep is sterk en er zijn vele sociale contacten met herkomstgenoten, al dan niet in religieus verband.
De strikt praktiserende moslims ervaren een grote psychische gezondheid, zijn gelukkiger, zijn vaker lid van een (religieuze) vereniging en verrichten meer vrijwilligerswerk en mantelzorg dan de andere moslimgroepen. De informele participatie gaat niet samen met formele participatie; een relatief klein deel heeft betaald werk.
Het is niet zo dat meer strikte vormen van religieuze beleving bij moslims gepaard gaan met meer acceptatie van geweld. Er is onder alle moslimgroepen weinig begrip voor mensen die geweld gebruiken voor hun geloof of steun voor het idee dat geweld soms de enige manier is om een ideaal te bereiken. Tussen de moslimgroepen is er ook weinig verschil in de waardering voor culturele diversiteit. Ook de strikte moslims geven bijna allemaal aan van mening te zijn dat het goed is dat een samenleving bestaat uit verschillende culturen.
Het vertrouwen in de regering en de politie is onder alle moslimgroepen niet groot. Ook delen zij de perceptie van een niet al te positief en soms vijandig maatschappelijk klimaat. Dit uit zich bij een deel van hen in gevoelens van uitsluiting, een gebrek aan ervaren acceptatie en ervaringen van discriminatie.
De ervaren acceptatie is bij de selectieve en strikt praktiserende moslims het laagst en het gevoel dat Nederlanders te negatief zijn over de islam wordt onder hen het breedst gedeeld. De selectieve moslims hebben weinig sociaal vertrouwen en hun welzijn is relatief minder goed. Wellicht is bij hen in vergelijking met meer dogmatische groepen, zoals de strikt praktiserende en vrome moslims, meer twijfel over de exacte plaats van religie in hun leven.
Ook denken zij het meest negatief over Nederland en Nederlanders. Zo zijn zij het minst tevreden over Nederland, voelen zich er het minste thuis en willen het vaakst terug naar het herkomstland. De religieuze beleving is bij hen niet het meest sterk, maar zij staan wat dichter bij de Nederlandse samenleving, waardoor zij wellicht vaker dan de meer strikte moslims geconfronteerd worden met negatieve ervaringen en uitlatingen.
De strikt praktiserende moslims verkeren meer in de eigen cirkel en hebben daardoor mogelijk verhoudingsgewijs minder last van de negativiteit van de ontvangende samenleving (conform de notie van de integratieparadox).
Een langer verblijf in Nederland, de opeenvolging van generaties en het toenemen van het opleidingsniveau hebben tot op heden dus nauwelijks geleid tot secularisering, vooral niet bij de Marokkaanse Nederlanders.
De negatieve oordelen over de islam en moslims vanuit de Nederlandse maatschappelijke omgeving stimuleren het aanhalen van de banden binnen de herkomstgroep en het onderlijnen van de moslimidentiteit.
De afwerende houding vanuit de Nederlandse samenleving maakt het geloof, de moslimidentiteit en het behoren tot een gemeenschap extra aantrekkelijk. De negatieve beeldvorming kan een stimulans zijn om zich te verdiepen in de kennis over de islam. Dit geldt mogelijk nog het meest voor de Marokkaanse groep; de beeldvorming over hen is het meest negatief, zij zijn de meest gestigmatiseerde migrantengroep in Nederland.
Het leven in een westerse samenleving met opvattingen en gedragingen die niet stroken met wat het geloof voorschrijft, lijkt bij sommige moslimjongeren vooral de vastberadenheid te stimuleren om dicht bij dat geloof te blijven.”
Kort samengevat: omdat u de islam niet lief vindt worden Turken en vooral Marokkanen nog meer islam (maar is er binnen de streng islamitische stroming gelukkig nog altijd weinig sprake van een voorliefde voor geweld), zijn streng gelovige moslims veel gelukkiger dan u, hebben ze echter veel minder vaak betaald werk, hebben ze net als u geen vertrouwen in de regering en politie, vinden ze Nederland nogal zuigen en heeft ons prachtige verbindende, verheffende, progressieve, verschillige, politiekcorrecte en tolerante multiculturele paradijs Nederland Dat Gave Land sinds de jaren zeventig helemaal nul komma nul gezorgd voor ook maar enige secularisering bij moslims, eerder het tegenovergestelde, en dat terwijl al sinds de jaren zeventig wordt geroepen dat ‘de gematigde islam’ heus wel vanzelf de overhand gaat krijgen, dat de secularisering heus wel vanzelf zal gaan zolang je moslims maar extra knuffelt en dat iedereen die vindt dat de islam onveranderlijk is gewoon een racistische fascist is.
Jeetje!
Straks gaat nog blijken dat die multiculturele samenleving met zo veel aan de maatschappij toevoegende islam nog altijd helemaal niet succesvol is en dat alle ‘extreem-rechtse racisten en fascisten’ die altijd hebben geroepen dat een multiculturele samenleving met veel islam gedoemd is te mislukken misschien toch wel een klein beetje, heet ietsiepietsie gelijk hebben gekregen, sinds de jaren zeventig wat nu toch alweer bijna 50 hele jaren is…
