Michael Panhuis zegt dat hij Anne Faber (25) heeft doodgestoken met een mes toen zij om hulp schreeuwde naar een fietser die voorbij kwam. Zij was op dat moment met haar handen op de rug geboeid en was door de verdachte meegenomen nadat hij haar vlak daarvoor had verkracht in het bos.
De verdachte bevestigde maandag voor de rechtbank verklaringen die hij eerder had afgelegd. De 28-jarige Panhuis, bleek gezicht, lichte blouse en vale spijkerbroek, antwoordde redelijk uitgebreid op vragen, soms een beetje geïrriteerd als hij zei het niet te weten.
De rechters namen de aanloop naar zijn daden door, om erachter te komen wat er precies is gebeurd en of hij dit vooraf had gepland. Zo stond zijn mobieltje urenlang uit, had hij een gereedschapstas bij zich en had hij gelogen dat hij naar de verjaardag van zijn moeder ging. Het mes en het mobieltje zijn niet teruggevonden.
Volgens Panhuis zelf was er geen plan en geen bedoeling. Hij kwam Faber naar eigen zeggen tegen toen zij tegen elkaar aanreden bij een kruising in het bos. Hij ontkende dat hij haar had opgewacht of lastig viel. Toen zij de politie wilde bellen, nam hij haar mee het bos in en verkrachtte haar. Daarna dwong hij haar op de scooter mee te gaan. Bij de vliegbasis tilde hij haar over een hek heen, aldus Panhuis.
Toen zij tegenstribbelde en om hulp riep pakte hij haar van achteren beet en maakte snijbewegingen bij haar keel, volgens P. om haar af te schrikken. Uit onderzoek blijkt dat Faber stierf door steekwonden in haar keel en hals. Ook had ze zeer zware verwondingen aan haar armen en benen. Panhuis kon niet verklaren hoe die zijn ontstaan. Hij zei tegen de rechter dat hij fouten heeft gemaakt en daar 100 procent verantwoordelijk voor is. “Anne deed niets fout.”
Panhuis heeft het lichaam van Anne Faber, haar kleding en haar spullen zorgvuldig verstopt nadat hij haar had gedood. Ook maakte hij haar spullen en lichaam schoon met bleekmiddel, om zijn eigen sporen uit te wissen. Hij wilde voorkomen dat hij zou worden ontdekt, zei hij tegen de rechtbank in Utrecht.
Nadat hij Faber had doodgestoken verplaatste hij enkele keren haar stoffelijk overschot. Eerst vlakbij de plek waar ze stierf maar omdat hij dacht dat ze daar gevonden zou worden, ging hij naar Zeewolde. Die plek kende hij goed omdat hij er woonde en zijn moeder er nog woont. Hij verkende daar een plek en groef een kuil. Hij haalde het lichaam van zijn slachtoffer op met de auto van zijn moeder.
Spullen van Faber gooide hij deels weg in een container bij de kliniek. Andere spullen, zoals een T-shirt en rugzak, verspreidde hij her en der in de omgeving.
Op de vraag van de rechtbank aan de verdachte wat het met hem deed om het lichaam een paar keer te verplaatsen, zei hij dat dat moeilijk is om uit te leggen. “Verschrikkelijk. Er gaat van alles door je heen, dat je gepakt wordt, voor de nabestaanden.”
De rechtbank in Utrecht heeft twee dagen uitgetrokken voor de zaak.
Lees ook: dossier Anne Faber.
