“De wereld is onrechtvaardig. Er wordt gediscrimineerd op allerlei kenmerken. Maar door discriminatie bij wet te verbieden, zullen we heus niet minder gaan discrimineren
Activisten tegen discriminatie verdelen de wereld in slachtoffers en daders. De daders zijn volgens hen blank, man, hetero of westers. Zo doen activisten mee aan het groepsdenken dat ze anderen net verwijten
Omdat mensen voortdurend op hun hoede zijn voor discriminatie, wordt het lastig en gevaarlijk om met anderen om te gaan die zich snel gediscrimineerd voelen. Alles wat je zegt, kan verkeerd uitgelegd worden
Dames krijgen vaak voorrang in discotheken en hoeven soms zelfs geen entreegeld te betalen. Daar hoor je feministen toch ook niet over klagen?
‘Hebt u begrip voor bedrijven die sollicitantes met een hoofddoek weigeren?’
Ja.
De meeste mensen laten zich niet leiden door argumenten, maar door wat de meerderheid vindt of wat prettig voelt.
Antidiscriminatie-activisten hebben de wereld ingedeeld in onderdrukkers en onderdrukten. Ze gaan ervan uit dat een man wél, maar een vrouw níét seksistisch kan zijn.
Tegenwoordig mag je pas ergens over meepraten als je wordt onderdrukt. Anders heb je geen recht van spreken. Een allochtoon die zegt dat witte mensen eens moeten leren luisteren, wordt in iedere krant kritiekloos geïnterviewd, ook al is zijn opmerking racistisch. Maar wanneer je het omgekeerde zou zeggen, komen je Twitteraccount, je baan en zelfs je veiligheid in gevaar
Volgens mij verdienen juist de social justice warriors medelijden. Zij lijden elke dag zielenpijn, omdat ze overal onrecht zien, ze voortdurend strijd moeten leveren om de meest politiek correcte te zijn, en ze verschillen ontkennen die zelfs een kind van 3 kan zien.
Leden van de antidiscriminatiebrigade willen niet zozeer de wereld verbeteren, ze willen graag wereldverbeteraars zijn. Ze laten zich voorstaan op hun goede bedoelingen en voelen zich moreel superieur. Maar wanneer je een logisch beredeneerd voorstel doet om goede resultaten te bereiken word je aan de schandpaal genageld.”
Frank Karsten is een anti-gelijkheids en pro-vrijhheidsdenker van wereldklasseformaat. Karsten is één van de bekendste libertijnen in het Nederlands taalgebied en richtte onder andere de stichting MeerVrijheid op. Zijn boek De democratie voorbij, waarin hij betoogt hoe een democratie uiteindelijk juist onderdrukking is, werd een wereldwijde hit en is in veel talen vertaald. Zijn nieuwe boek heet De Discriminatiemythe, waarin hij een pleidooi houdt voor het afschaffen van het verbod op discriminatie.
Kortom: uitsluitend waarheden als koeien Stef Blok, dus dat zal wel weer veel woedende deugmensen opleveren. En dat is wel zo vermakelijk.
Hele artikel in Knack via Blendle. Dankzij Marco Visscher, die van Tegengeluid.nl.
