Dé ophef van afgelopen week kwam uiteraard weer van ieders favoriete olifant in de porseleinkast, namelijk Donald Trump. De meest opzienbarende President van de VS van de afgelopen 100 jaar kreeg het namelijk voor elkaar om in een cruciale persconferentie met de Russische Premier Vladimir Poetin zijn eigen inlichtingendiensten tegen te spreken en te ontkennen dat Rusland geprobeerd had zich met de uitkomst van de Amerikaanse Presidentsverkiezingen in 2016 te bemoeien. En het bleef niet bij deze beschamende vertoning, want 24 uur later maakte de President een draai van 180 graden en erkende dat Rusland toch wel een rol hierbij had gespeeld. Tot zover het laatste restje geloofwaardigheid van de beste man, als daar al iets van over was.
Wat echter niet minder opzienbarend was, was hoe velen, prominent en minder prominent, Donald Trump, zijn houding tegenover Rusland en de uitspraken – ook al zijn ze feitelijk onwaar – die de beste man doet blijven verdedigen. De olifant in de porseleinkast lijkt wel de favoriete knuffelbeer van rechts te zijn. En dat is opvallend. Ooit stond rechts veel harder tegenover Rusland dan centrum-links. Ooit was het rechts dat waarde hechtte aan statige staatslieden in plaats van clowns. En het was toch echt rechts wat sterk verbonden was met het inlichtingen en veiligheidsapparaat, en ook pal stond voor deze mensen die onze veiligheid garanderen.
Vandaag de dag blijken resultaten uit het verleden ook maar weer allerminst garanties voor het heden te zijn. Velen op rechts lijken te zijn gedraaid: pro-dictatoriaal Rusland, pro-zwakke staatslieden, en kritisch op hen die onze veiligheid garanderen. Donald Trump is de nieuwe held van rechts. Hoe ver gaat die liefde? Trump, met zijn bizarre uitspraken, werd de afgelopen dagen fel verdedigd vanuit het rechtse kamp. Toen Trump echter 180 graden draaide bleef het stil. Een aloude politieke wet bewees zich maar weer: het gaat niet om feiten of waarheid in de politiek, maar om voorkeur voor en loyaliteit aan een bepaalde partij. Ook als deze partij totale onzin verkoopt zullen velen deze onzin nog blijven verdedigen en zelfs zelf ook gaan uitdragen.
De vraag is echter of er ook een grens zit aan de liefde voor Trump voor velen op rechts. Of de loyaliteit en dienstbaarheid aan ook echt onvoorwaardelijk is. Het moment dat die grens wordt bereikt lijkt voorlopig nog niet in zicht te zijn. Trump mag nog even doorploeteren, en vanuit het rechtse kamp zal men hem nog even blijven verdedigen. Ten koste van de belangen van het Westen. Ten koste van onze veiligheid. Ten koste van onszelf dus. Vanwege een President die in de zak lijkt te zitten van de Premier van Rusland. Het is een beschamende vertoning, en het is te hopen dat deze snel eindigt. En het zou mooi zijn als voor die tijd velen op rechts tot inkeer zouden komen, en zich van Trump af zullen keren. Want niet alleen de VS, maar ook rechts in Europa verdient een betere voorman dan Donald Trump.
