Foto: De maandbijlage M van het NRC Handelsblad van 3 november 2001.
“Teema – die om veiligheidsredenen alleen met haar artiestennaam in de krant wil – is nerveus omdat ze doelwit is van de Palestijnse boycotbeweging BDS, sinds ze vorig jaar met de Israëlische zangeres Noam optrad op een jazzfestival in Marokko. De BDS-beweging voert campagne voor een economische en culturele boycot van Israël, en zet daarbij bedrijven en artiesten onder druk.
Teema’s samenwerking met Noam leidde tot grote ophef in de Arabische wereld. Buiten bij het festival vonden protesten plaats, de zangeressen kregen zware beveiliging, hun concerten liepen uit op een drama. Teema meed daarna de publiciteit in de hoop dat de storm zou overwaaien. Maar BDS blijft haar aanvallen op sociale media.
‘De BDS-beweging zegt: we blijven je boycotten totdat je niet meer zingt met Israëliërs. Maar mijn muziek gaat over het samenbrengen van mensen en culturen. Ik ga niemand uitsluiten. Ook al kan ik daardoor mijn carrière in het Midden-Oosten wel vergeten.'”
Brisant stukje in de normaal gesproken anti-semitische anti-Israëlische ‘kwaliteitscourant’ NRC Handelsblad.
Ene Teema, Marokkaanse vader en Nederlandse moeder, uit Amsterdam-West was ooit succesvol zangeres in Turkije en Marokko. Tot ze het waagde samen met de Israëlische zangeres Noam op te treden. Dat mocht natuurlijk niet van de pro-Palestijnse “””boycotbeweging””” BDS want Joden moeten dood zegt de islam Israël is een onderdrukker en Palestijnen zijn lief dus moet Israël kapot en dat is echt geen anti-semitisme hoor, alleen anti-zionisme, heus waar.
Sindsdien is het leven van Teema veranderd in een hel, worden haar optredens verziekt en het is zo’n beetje gedaan met haar zangcarriere in het Midden-Oosten.
Wij benadrukken: Teema moet dus helemaal kapot alleen maar omdat ze samen met een joodse vrouw Israëlische vrouw een liedje zong. Joden Inwoners van Israël beschouwen als besmettelijke parasieten, waar hebben we dat nou toch ook alweer eerder gehoord? In NRC ongetwijfeld.
En dat staat dus allemaal in de courant waar de gemiddelde verslaggeving over Israel niet veel verder gaat dan ‘Israël is stom, Israël is een gemene onderdrukker, Palestijnen zijn liefde’ en waar de beslist anonieme hoofdredactie graag lippendienst bewijst aan Hamas en co.
Ironie, uiteindelijk is dat toch het enige maar mooiste pareltje wat je uit dat hele totaal verziekte NRC Handelsblad nog kunt losweken.
Lees ook: Onderzoeksrapport: NRC eenzijdig pro-Palestijns
