Je hebt allrounders en allrounders. De nieuwe Ford Focus is op de weg echter zoals Sven Kramer op het ijs. Net een beetje beter dan de rest.
Men neme een snufje bagageruimte, drie ons weglegging, twee eetlepels vormgeving. Mix deze goed door elkaar. Bestrijk daarna met laklaagje, liefst zwart of donkergrijs. Voilà, zo luidt ongeveer de receptuur van de middenklasser, waarin zo’n tachtig a negentig procent van de Nederlandse weggebruikers zich in voortbeweegt. De nieuwe Ford Focus is zo’n middenklasser-icoon. De auto werd twintig jaar geleden voor het eerst geïntroduceerd. We zijn nu al toe aan de vierde generatie. Ook deze Focus is weer een echte allrounder. Maar eerlijk, is eerlijk. Je hebt allrounders en allrounders. De Ford Focus manifesteert zich als de Sven Kramer onder de allrounders.
Nee, dat is niet vanwege zijn vormgeving. Die is zeker niet verkeerd. Maar ga niet met de Focus op stap om daarmee je eerste date te imponeren. Dat gaat niet lukken. Noem ons overigens een middenklasser waarbij dat wel het geval is. Nee, dat is evenmin vanwege het interieur. Hoewel het woord doorsnee de binnenkant van de Focus zeker te kort doet. De head-up display waarop je navigatie en snelheid kunt aflezen, het enorme assistentie pakket, dat je voorziet van een enorm aantal elektronische beschermengeltjes tijdens de rit, zijn zaken die nog niet zo lang geleden alleen maar voorbehouden waren aan de veel duurdere premium automerken Voeg daaraan nog eens de forse laadruimte toe, volgens Ford de breedste en hoogste in zijn klasse, en de flink toegenomen beenruimte achterin, dan zouden Brabanders toch al snel zeggen: ‘Krek wà’k wou en nou hè’k ut’.
De Ford Focus wordt pas een echte Sven Kramer op het moment dat je achter het stuur kruipt en het gaspedaal intrapt. Dan voel je wederom waar de auto altijd al vermaard om was. De Focus legt de bestuurder in de watten. De stoelen omgeven je om je lichaam alsof je moeder je hugt. Het gaspedaal laat zich lekker doseren, schakelen gaat kort en precies. De Focus voelt alsof je aan het wegdek bent gekleefd. Dat werkt adrenaline verhogend op speciale wegen. Dat laatste mochten wij zelf ondervinden op de slingerweggetjes in het bergachtig landschap in het achterland van Nice. Maar ook wie zich doorgaans beperkt tot ritjes in het vlakke landschap van Nederland, zal dit zeker merken. Hoe? Door de rust achter het stuur. De bestuurder is de ‘Prinses op de Erwt’ en wordt in de watten gelegd. Dat is fijn want het leven is al inspannend genoeg, toch?
